چند دیوار و جاده در حال منقرض کردن وزغ نادر و کمیاب تالشی! + فیلم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، وزغ تالشی (Bufo eichwaldi) بزرگ‌ترین گونه دوزیست ایران است که برای اولین بار در سال ۲۰۰۸ در کوه‌های تالش کشف شد. 

این وزغ به وزغ قفقازی شباهت دارد و رنگی خاکستری-قهوه‌ای با زگیلچه‌های بزرگ در پشت دارد. طول بدن آن حدود ۱۴ سانتی‌متر و طول پاها حدود ۱۳ سانتی‌متر است. شکم وزغ سفید یا شیری با لکه‌های تیره دارد. این گونه هنوز پژوهش‌های کمی در مورد آن انجام شده و اطلاعات زیادی در دسترس نیست. تهدید اصلی این وزغ جاده‌ها و تردد خودروها در فصل زاد و ولد است که باعث کشته شدن آن‌ها می‌شود.

حر منصوری از فعالان محیط زیست مازندران با انتشار ویدئویی از این دیوار و مشکلاتی که برای ادامه زندگی وزغ های تالشی وجود دارد اینگونه گفت: حدود ۱۵ سال پیش، برای نخستین بار متوجه شدیم که نوعی وزغ خاص از مناطق کوهستانی باغ تاریخی عباس‌آباد در روزهای زمستانی، زمانی که بارش ملایم باران شروع می‌شود، به سمت دریاچه حرکت می‌کند. در ابتدا تصور می‌کردیم که این وزغ ها همان برزخ‌های معمول مناطق شمالی کشور هستند. اما پس از کمک‌های علمی از سوی دوست گرامی‌ام، جناب آقای مهندس باربرد صفائیان، و سفرهای مطالعاتی که به این منطقه داشتیم، متوجه شدیم که این وزغ ها نوعی نادر و کمیاب به نام وزغ تالشی هستند. عباس‌آباد به‌شهر یکی از آخرین زیستگاه‌های این گونه منحصر به فرد است، که در فصل‌های خاص به سمت دریاچه برای تخم‌گذاری و تولید مثل حرکت می‌کنند.

این وزغ ها تخم‌های خود را که به صورت نوارهای ژله‌ای شکل و به طول چندین متر هستند، در دریاچه قرار می‌دهند تا بارور شوند. در فرآیند زادآوری، وزق‌ها به شکلی جالب توجه عمل می‌کنند، به طوری که نرها بالای ماده‌ها قرار می‌گیرند و با فشردن شکم ماده‌ها، تخم‌ها را به خارج از بدن آنها هدایت می‌کنند.

متأسفانه، در اثر تغییرات بی‌برنامه‌ای که در این منطقه رخ داده است، سیر طبیعی حرکت این وزغ ها مختل شده و دیواره‌هایی در مسیرشان ساخته شده که مانع از رسیدن آنها به دریاچه می‌شود. این دیواره‌ها باعث می‌شود که وزغ ها نتوانند تخم‌گذاری کنند و در نهایت بدون تغذیه و امکان زادآوری از بین بروند. از حدود ۱۵ سال پیش، گروه‌های طبیعت‌دوست اقدام به انتقال این وزغ ها از پشت دیوارها به سمت دریاچه کرده‌اند تا این موجودات بتوانند چرخه طبیعی زندگی خود را به‌درستی تکمیل کنند.

در این زمینه، توجه به حفاظت از این گونه‌های نادر و حساس بسیار ضروری است. گردشگران و شهروندان عزیز که در زمستان‌ها به عباس‌آباد مراجعه می‌کنند، باید مراقب باشند که وزغ ها زیر چرخ‌های خودروها قرار نگیرند، زیرا این موجودات بسیار کند حرکت می‌کنند. همچنین اگر شرایط فراهم باشد، آنها را به نزدیکی دریاچه هدایت کنند تا به طور طبیعی به آب برسند و تخم‌گذاری خود را انجام دهند.

تغییرات بی‌دقت در محیط زیست، به‌ویژه در مناطق حساس، می‌تواند عواقب جبران‌ناپذیری برای گونه‌های بومی به همراه داشته باشد. ساخت دیواره‌ها و جاده‌ها در مسیر حرکت وزق‌ها باعث گیر افتادن این موجودات و در نهایت نابودی آنها می‌شود. توسعه بی‌مطالعه در این مناطق، مانند الحاق باغ تاریخی عباس‌آباد به بافت شهری، می‌تواند تهدیدی جدی برای گونه‌های منحصر به فرد و ارزشمند کشورمان باشد.

از تمامی افرادی که به این منطقه می‌روند، خواهش می‌کنم که در مسیر دیواره‌ها توجه کرده و وزغ ها را به اطراف دریاچه منتقل کنند تا آنها بتوانند به محیط طبیعی خود بازگردند. بدون دسترسی به دریاچه، این وزغ ها به دلیل گرسنگی و فقدان منابع غذایی از بین خواهند رفت. امیدواریم که سازمان محیط زیست و مسئولان مرتبط در خصوص حفاظت از این زیستگاه حساس و جلوگیری از توسعه‌های بی‌مطالعه در این منطقه اقدام نمایند.