ایران با 10 هزار کمبود بهورز مواجه است/از مناطق بومی بهورز انتخاب می کنیم، ولی امکان زندگی در آن مناطق نیست/کارانه دریافتی بهورزان ناچیز است

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، امروز 12 شهریور روز بهورز نام گذاری شده است. دلیل نام گذاری این روز به بهورزان بازبینی و بررسی نقش آن ها در نظام سلامت بوده است. در سال های اخیر بیشتر از هر چیز از مشکلات و کمبودهای کادر درمان شنیده ایم اما بهورزان نیز، با توجه به اینکه به عنوان بخشی از نظام سلامت در پیشگیری و کنترل بسیاری از بیماری ها در سرتاسر کشور موثر واقع شده اند، با مشکلات زیادی درگیر بوده و نیازمند توجه مسئولین به نیازهایشان هستند.

عباس علیپور رئیس مرکز مدیریت شبکه وزارت بهداشت ضمن تبریک روز بهورزان و آرزوی سلامتی برای آن ها، گفت: بهورزان در عرصه سلامت نقشی سخت داشته و ارزشمند ترین و مهم ترین خدمات را با کمترین امکانات در اختیار مردم قرار می دهند. خدمات آن ها در سراسر کشور یکسان و پیوسته است به این معنا که بهورزان بیماران را رها نکرده و خدماتشان فعال است. بهورزان مصداق بارز جمله حضرت علی(ع) هستند که می فرمایند اگر می خواهید قیمت افراد را بدانید، ببینید که چقدر از عهده کارهایشان به خوبی بر میایند. کلمه بهورز نیز به همین معنا است  که می توانند کارهای مختص به خود را به خوبی انجام دهند. او در ادامه به تشکر از تلاش افرادی که در راه اندازی شبکه وسیع سلامت، بهداشت و درمان در اقصی نقاط کشور موثر بوده اند، پرداخت.

کشور با 10 هزار کمبود بهورز مواجه است

او در ادامه در خصوص وضعیت بهورزان در ایران، گفت: در حال حاضر حدود 28 هزار و 507 بهورز در کشور وجود دارند، در حالی که  تعداد پست های مصوب ما 38 هزار و 267 بهورز است. به این معنا که در حال حاضر با کمبود حدود 10 هزار بهورز مواجه هستیم. به دلیل کمبود بهورز ممکن است برخی از خانه های بهداشت همه روزه فعال نباشند. بخش عمده این نقص در ایام کرونا اتفاق افتاد. براساس قانون می توانیم مطابق با خروجی بهورزان بازنشسته؛ بهورز بگیریم، اما در دوران کرونا دانشگاه های علوم پزشکی عمدتا موفق به پر کردن این خلأ نشدند. در دو الی سه سال اخیر دانشگاه ها موفق به جذب بهورز شده اند به شکلی که در حال حاضر 3 هزار و 354 نفر بهورز در آموزشگاه های بهورزی در حال آموزش بوده و 3 هزار و 70 بهورز در حال پذیرش هستند، که بر این اساس می بایست دوران دانش آموزی خود را آغاز کنند. در نتیجه تاکنون 6 هزار و 424 نفر از آن 10 هزار کمبود را نیز پیگیری کرده ایم و امیدواریم این روند تا جایی که بتوانیم حدود 4 هزار مابقی کمبود را جبران کنیم، ادامه دار باشد.

وی در خصوص شرایط جذب و امکانات آموزشی بهورزان، افزود: متقاضیان در صورتی که سطح تحصیلاتشان دیپلم باشد، می بایست 2 سال در آموزشگاه های بهورزی به عنوان دانش آموز دوره گذارنند و در صورتی که دارای مدارک کارشناسی (که عمدتا از سمت مامایی و پرستاری است) هستند باید 6 ماه دوره را سپری کنند. لازم است از همین حالا پیش دستانه عمل کرد و به فکر دو الی سه سال آینده و بازنشستگی بهورزان بود تا به تعداد مورد نیاز جایگزین شوند. در کشور 219 آموزشگاه بهورزی وجود دارد و افراد با مراجعه به این آموزشگاه ها دوره های مورد نیاز خود را می گذرانند. در سال جاری تقویت جدی این آموزشگاه ها به لحاظ تجهیزات و تعداد جذب مربیان در دستور کار قرار گرفته است. در حال حاضر حدود هزار و 35 مربی تمام وقت و 354 مربی پاره وقت را در اختیار داریم که در این 219 آموزشگاه مشغول به کار هستند.

از مناطق بومی بهورز انتخاب می کنیم ولی امکان زندگی در مناطق بومی نیست

علیپور با اشاره به نجابت بهورزان در مقابل مشکلاتی که با آن درگیر هستند، گفت: یکی از مشکلات بهورزان تعهد طولانی مدتشان به ارائه خدمات بهورزی است. بسیاری از بهورزان علاقه مند به ادامه تحصیلات خود هستند ولی نمی توانند به واسطه تحصیل خود به شغل دیگری روی بیاورند؛ چرا که بهورزان بومی آن منطقه بوده و با عدم ارائه خدمات به سیستم آسیب رسیده و مردم از خدماتشان بی بهره می مانند. می بایست این وضعیت را برایشان با تبدیل مدرک و برخورداری مناسب از مزایا جبران کنند. یکی از نکات مهم برای بهورزان در نظرگیری دوران تحصیل به عنوان سنوات است. بسیاری از دستگاه ها مثل آموزش و پرورش دوران تحصیل را جزوی از سنوات محاسبه می کنند اما بهورزان از این قاعده مستثنی بوده و از مزایای داشن آموزی با حقوق بسیار ناچیز استفاده می کنند.

رئیس مرکز مدیریت وزارت بهداشت با ابراز نگرانی در خصوص مشکلات زندگی در مناطق بومی گفت: یکی از مشکلات ما در زمینه ترجیح بر بومی بودن بهورزان است. به بهورزان می گوییم بومی باشند و می گوییم در منطقه زندگی کنند اما آن ها با فرزند آوری در برآورد نیازهای فرزندانشان دچار مشکل می شوند. بسیاری از روستا های ما مدارس راهنمایی ندارند چه رسد به دبیرستان و رقابت های کنکور، به همین علت فرزندانشان نیاز است کیلومترها برای آموزش به نقاطی که امکانات دارند، سفر کنند. بسیاری از بهورزان در نتیجه نبود امکانات آموزشی برای پیشرفت تحصیلی فرزندانشان به مهاجرت های شهری روی می آورند و این مسئله موجب کاهش کیفیت خدمات به مردم مناطق بومی می شود.

کارانه دریافتی بهورزان ناچیز است

او در ادامه افزود: اضافه کار یکی دیگر از مشکلات بهورزان است که بر این اساس از سمت دانشگاه های علوم پزشکی  اضافه کارهای کمی به بهورزان داده می شود. مسئله بعدی در خصوص کارانه این افراد است که تمامی افرادی که در حوزه سلامت مشغول به کار هستند، مبلغی را به عنوان کارانه دریافت می کنند. با توجه به اینکه 90 الی 95 درصد خدمات بهداشتی به صورت رایگان ارائه می شوند کارانه ای که بهورزان دریافت می کنند بسیار ناچیزی بوده و نیازمند بررسی است. خدماتی که بهورزان ارائه می کنند، بسیار مهم و با ارزش بوده و نمیتوان برای آن عددی در نطر گرفت؛ با این حال نیاز است برای جبران این مبلغ ناچیز سازمان برنامه اعتبارات آن ها را مورد بررسی قرار داده و در کنار آن دانشگاه ها متعهد به پرداخت به موقع پول به بهورزان شوند.

بهورزان سلامت را اجتماعی سازی می کنند/مهم ترین معضل امروزه مهاجرت ها بهورزان از روستا به شهر است

علیپور با تاکید مجدد بر محل سکونت بهورزان گفت: مهم ترین معضل حال حاضر تغییر محل سکونت بهورزان از روستا به شهرها است؛ چراکه شهرنشینی به نظام مراقبت های بهداشتی اولیه آسیب وارد می کند. مراقبت های بهداشتی و درمانی با یکدیگر متفاوت هستند به این معنا که در درمان فرد بعد از بیماری به پزشک مراجعه می کند، اما در بهداشت قبل از درگیری فرد به بیماری اقدامات مناسب پیشگیری در خصوص آن ها صورت می گیرد. برای این موضوع لازم است بهورزان نزد مردم رفته و آن ها مورد پایش قرار دهند؛ تا درنتیجه آن از بروز بیماری در منطقه جلوگیری شود. به همین دلیل تاکید ما بر بومی بودن بهورزان است؛ چراکه آن ها می بایست سلامت را اجتماعی سازی کنند. بهورزان اولین کسانی هستند که در منطقه ساکن شده و آخرین کسانی نیز هستند که از منطقه خارج می شوند به همین دلیل با محرومیت های زیاد ناشی از خالی از سکنه شدن مناطق روبرو شده و نیازمند حمایت هستند.