شیوا ابراهیمی در گفتگو با رکنا مطرح کرد:
اهل غر زدن نیستم / دوست دارم مدیر برنامه داشته باشم! +عکس
رکنا: شیوا ابراهیمی از آن دسته بازیگرانی است که خود به خود جز بازیگران با پرستیژ قرار می گیرد. همانطور که از اسمش بر می آید بسیار شیوا و سلیس صحبت می کند و جز بازیگران خوب این عرصه است. او فارغ التحصیل لیسانس در رشته تئاتر است، در سال ۱۳۷۳ پس از ورود به دانشکده تئاتر فعالیت خود را با بازی در تئاترهای دانشجویی آغاز کرد و اولین کار حرفهای خود را در جلوی دوربین را با سریال کهنه سوار در سال ۱۳۷۵ به کارگردانی اکبر خواجویی شروع کرد. این بازیگر هر سه مدیوم سینما، تلویزیون و تئاتر را خانه خود می داند و نمی تواند فرقی بین آن ها قائل شود.
با این هنرمند Artist مصاحبه ای کوتاه کرده ایم که در زیر می خوانید.
خانم ابراهیمی چرا شما اینقدر کم کار هستید؟ خودتان گزیده کاری می کنید یا پیشنهادی وجود ندارد؟
من اصلا کم کار نیستم در سال 96 حتی یک روز هم بیکار نبوده ام. یا تئاتر روی صحنه داشتم یا سریال بازی کردم و یا مشغول بازی در یک فیلم سینمایی Movie بودم. بنابراین منظور شما را از کم کاری متوجه نمی شوم. من در یک مینی سریال به نام "دیگری" کار مرجان اشرفی زاده و سریال آشوب کار امیر پوروزیری
مشغول بازی بودم. سپس در اسفند ماه گذشته در یک فیلم سینمایی بازی کرده ام که نمی توانم نام آن را بگویم. کار تئاتر هم داشته ام. پس زیاد هم بیکار نبوده ام. (با خنده) یعنی اصلا بیکار نبوده ام. در حال حاضر نیز در سریال خانواده دکتر ماهان نقشی را ایفا می کنم.
کمی درباره نقشتان توضیح دهید. آن را دوست دارید؟
من اگر نقش و کار و حتی کارگردان و گروه را دوست نداشته باشم آن را قبول نمی کنم. بله نقش و گروه را خیلی دوست دارم. من اصولا اگر کار تئاتر داشته باشم کار دیگری را قبول نمی کنم. چون باید بتوانم دوتا کار را با هم هندل کنم. این برایم استرس زا می شود. کار تئاتر یک کار زنده است که شوخی بردار نیست و چون در مرکز شهر و ترافیک هم قرار دارد نمی شود همزمان دوتا کار را با هم داشت. ممکن است از سر کار دیگر دیرتر به تئاتر برسم و این اصلا در تئاتر شدنی نیست. بنابراین من یک کار را انجام می دهم.
در خانواده دکتر ماهان نیز من نقش زن دوست دکتر ماهان را بازی می کنم. ما یک خانواده دیگر در کنار خانواده دکتر ماهان هستیم که از نظر موقعیت شغلی به هم شبیه هستیم. نقش من تا هنگامی که خانواده دکتر ماهان در تهران زندگی می کنند وجود دارد و با مهاجرت آن ها به شما نقش ما هم تمام می شود. این سریال چون بیشتر درباره محیط زیست است بیشتر لوکیشن های آن نیز در شمال کشور قرار است فیلمبرداری شود.
به نظر شما مافیا و باند بازی در تئاتر، سینما Cinema و تلویزیون وجود داد؟
ببینید من اصولا آدم اهل غر زدنی نیستم. اینکه باندی هست یا نیست را نمی دانم اما گروه و دسته وجود دارد. در تئاتر هم گروه و دسته های خاصی هستند که همیشه با هم کار می کنند. من عضو هیچ گروهی نیستم. اما به نظرم من اصولا سیستم کار ما مشکل دارد. به نظر من باید در ایران هم شغل هایی نظیر مدیر برنامه ها یا کسی که مسئول کار و ارتباط یک بازیگر Actor باشد به وجود بیاید آن وقت قطعا هیچ کس بیکار نمی شود.
چون بازیگر خودش نمی تواند مدام در همه جا حضور داشته باشد و مدام بخواهد دیده شود که فراموش نشود. در عوض افرادی نظیر مدیر برنامه می توانند کارها را برای بازیگر هموار کنند. خوب است که این قضیه در ایران جا بیفتد و جایگاه شغلی پیدا کند. البته 5 سال پیش چند تا بازیگر بیشتر نبودند که مدیر برنامه داشتند اما امروزه بیشتر شده است اما همه بازیگران چنین افرادی را در کنارشان ندارند. بنابریان کمتر دیده می شوند و طبیعتا کمتر هم کارگردان ها به سراغشان می روند. چون خواه نا خواه ممکن است فراموش شوند.
درست است که بعضی گروه ها هستند که مدام با هم کار می کنند و بازیگران داخل آن گروه هم مدام سر کار هستند. اما من کلا با غر زدن سر این موضوع مشکل دارم. به نظرم من حتی اگر هم بازیگری مدیر برنامه و ارتباطات هم نداشته باشد خودش باید تلاش کند تا فراموش نشود. متاسفانه غر زدن دائم بر حرفه ما مستولی شده است. من غر نمی زنم و سعی می کنم خودم تلاش کنم. با وجودی که دوست دارم مدیر برنامه داشته باشم تا کمی از بار روی دوشم کاسته شود.
بازیگر می تواند با ارتباط گرفتن با افراد حاضر در حیطه کاری خود را مدام یادآوری کند. در دنیایی که ما در آن زندگی می کنیم درستش این است که هر بازیگر یک آدم یا مدیری در کنار خود داشته باشد. که بخشی از کارها و ارتباطات کاری و این چنینی را برای بازیگر انجام دهد درست مثل تمام جاهای دنیا. من خود هم به دنبال چنین آدمی هستم که امیدوارم بتوانم مدیر برنامه ای برای خود داشته باشم. اما فعلا که ندارم سعی هم نمی کنم مدام گلایه و شکوه کنم.
شما خودتان را بیشتر بازیگر تئاتر می دانید یا نه؟
نه من خودم را فقط بازیگر می دانم. چه بازیگر تئاتر، چه سینما و چه تلویزیون. برای من فرقی نمی کند. نمی توانم بین هیچ یک از این سه مدیم تفاوتی قائل شوم. همه آن ها در قلب Heart من به یک میزان جای دارند. با اینکه من تئاتر و ادبیات نمایشی در دانشگاه خوانده ام اما باز هم نمی توانم تفاوتی بین تئاتر با سینما و تلویزیون قائل شوم. هر کدام برای من جایگاه خاص خود را دارند.
برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر