بازیافت بطری های رها شده در اقیانوس با آنزیم پلاستیک خوار

متخصصان محیط زیست یک آنزیم طبیعی که می‌تواند بعضی از رایج ترین مواد پلاستیکی راه یافته به طبیعت را هضم کند تقویت کرده‌اند.

"پی ای تی" یک ماده پلاستیکی قوی است که در ساخت بطری ها به کار می رود و تجزیه آن در محیط صدها سال طول می کشد اما آنزیم اصلاح شده موسوم به "پی تی ای ایز" می‌تواند تجزیه "پی تی ای" را ظرف فقط چند روز شروع کند.

این توانایی می‌تواند به انقلابی در فرآیند بازیافت منجر شود. در انگلیس مردم سالانه حدود ۱۳ میلیارد بطری پلاستیکی آب مصرف می کنند اما فقط حدود سه میلیارد عدد از آنها بازیافت می شود.

این آنزیم که اصلا در ژاپن کشف شد را باکتری های "خورنده" این نوع پلاستیک تولید می کنند. "ایدیونلا ساکینسیس" از این پلاستیک به عنوان منبع اصلی انرژی استفاده می کند.

محققان در سال ۲۰۱۶ گزارش دادند که یک خانواده از باکتری را در رسوبات به جا مانده در یک محوطه بازیافت بطری در شهر بندری "ساکای" ژاپن یافته‌اند.

پروفسور "جان مکگیهن" که در مطالعه جاری شرکت داشته می گوید: پی ای تی فقط در ۵۰ سال گذشته در این حد وجود داشته که دوره زمانی خیلی درازی برای تکامل یک باکتری نیست به طوری که یک ماده مصنوعی را هضم کند.

پلی استرها که گروهی از موادی پلاستیکی هستند که پی ای تی به آن تعلق دارد به طوری طبیعی در محیط وجود دارد.

مکگیهن که استاد دانشگاه پورتمات است گفت: این باکتری‌ها از برگ درختان محافظت می کنند و طی چندین میلیون سال برای خوردن این ماده تکامل پیدا کرده‌اند.

با این حال روی آوردن این باکتری به مصرف "پی ای تی" کاملا غیرمنتظره توصیف می شود و مکگیهن در پی این کشف بود که تیمی بین المللی از دانشمندان درصدد تشخیص چگونگی تکامل آنزیم "پی ای تی ایز" برآمد.

بنابر گزارش شبکه خبری بی‌بی‌سی، محققان و کارشناسان محیط زیستی با کمک دستگاه‌های قدرتمند اشعه ایکس در آکسفوردشر انگلیس یک مدل سه بعدی با وضوح بالا از این آنزیم تهیه کردند. آنها می گویند زمانی که ساختمان این آنزیم درک شد توانستند با دستکاری آن عملکردش را بهتر کنند.

پلی استرها که به طور صنعتی از نفت تولید می شوند مصرف گسترده ای در تولید بطری و لباس دارند. در فرآیندهای کنونی بازیافت، مواد پلی استر دچار افت تدریجی کیفیت می شوند یعنی هر بار که بازیافت می شوند بخشی از خواص خود را از دست می دهند. بطری ها ابتدا تبدیل به پشم مصنوعی می شوند، بعد از آنها فرش ماشینی تولید می شود و بعد به محل دفع زباله منتقل می شوند.

اما آنزیم خورنده پی ای تی فرآیند تولید را وارونه می کند و پلی استر را دوباره به مواد اولیه تشکیل دهند تبدیل می کند.

پروفسور مکگیهن می گوید: می توان از اینها برای تولید پلاستیک بیشتر استفاده کرد که مصرف نفت را کم می کند... و این چرخه تکرار

می‌شود. یعنی یک بازیافت واقعی خواهیم داشت.

متخصصان می‌گویند: استفاده از این آنزیم در ابعاد گسترده چند سال وقت می برد چون باید پی ای تی را سریع تر از زمان کنونی یعنی چند روز تجزیه کند تا از نظر اقتصادی مقرون به صرفه باشد.

پروفسور مکگیهن می‌گوید: نیازی عاجل به کاهش پلاستیکی که از مراکز دفع زباله و محیط زیست سر در می آورد وجود دارد و فکر می‌کنم اگر بتوانیم این فناوری را عملی کنیم راه حلی موثر برای کاهش این آلودگی خواهیم داشت.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.