پماد موپیروسین برای چیست؟ / جدول موارد استفاده از موپیروسین

به گزارش خبرنگار رکنا،  پماد موپیروسین که به نام تجاری باکتروبان نیز شناخته می شود، یک آنتی بیوتیک موضعی است که به صورت پماد برای درمان عفونت های پوستی خفیف ناشی از باکتری ها به‌کار می رود. این دارو به‌طور خاص برای مبارزه با باکتری های استافیلوکوک اورئوس و استرپتوکوک پیوژنز طراحی شده است.

اسامی رایج داروی موپیروسین:

پماد باکتروماد ۲٪ ۱۵ گرم

پماد موپیتاپ ۲% ۱۵ گرم

پماد موپیروسین-بهوزان ۲٪ ۱۵ گرم

پماد موپیکا ۲٪ ۱۵ گرم

پماد موپیروسین پارس دارو ۲٪ ۱۵ گرم

پماد موپیروسین-ناژو ۲% ۱۵ گرم

پماد موپیروسین دی.پی ۲٪ ۱۵ گرم

پماد موپیروسین گیلارانکو ۲% ۱۵ گرم

پماد موپیروسین داروپخش ۲٪ ۱۵ گرم

موارد تجویز پماد موپیروسین

پماد موپیروسین به عنوان یک آنتی‌بیوتیک موضعی برای درمان انواع خاصی از عفونت‌های پوستی باکتریایی تجویز می‌شود.

جدول مربوط به موارد استفاده از پماد موپیروسین به همراه توضیحات مربوط به هر مورد آورده شده است:

مهم‌ترین کاربردهای آن شامل موارد زیر است:

1. زرد زخم (Impetigo)

زرد زخم یک عفونت سطحی و مسری پوست است که بیشتر در کودکان دیده می‌شود. علائم آن شامل زخم‌های کوچک، قرمز، و تاول‌هایی است که می‌ترکند و مایع زرد رنگی ایجاد می‌کنند. موپیروسین برای درمان این نوع عفونت مؤثر است و از گسترش آن جلوگیری می‌کند.

2. عفونت های سطحی و خفیف پوستی

این پماد برای درمان عفونت‌های سطحی ناشی از بریدگی‌ها، خراشیدگی‌ها و زخم‌های کوچک که به باکتری‌های استافیلوکوک و استرپتوکوک آلوده شده‌اند نیز کاربرد دارد.

3. فولیکولیت

فولیکولیت یک عفونت خفیف در فولیکول‌های مو است که باعث قرمزی، تورم و گاهی خارش می‌شود. موپیروسین می‌تواند به کنترل عفونت و بهبود سریع‌تر آن کمک کند.

4. درماتیت عفونی و سوختگی های سطحی

این پماد ممکن است برای مواردی که درماتیت یا زخم‌های ناشی از سوختگی دچار عفونت شده‌اند تجویز شود. با این حال، معمولاً برای سوختگی‌های سطحی کاربرد دارد و برای سوختگی‌های عمیق‌تر نیاز به مراقبت‌های خاص‌تری است.

5. پیشگیری از عفونت زخم ها

در برخی موارد، به ویژه برای افراد با شرایطی مانند دیابت یا زخم‌های مزمن، از موپیروسین برای جلوگیری از عفونت زخم‌ها یا آسیب‌های پوستی استفاده می‌شود.

6. کنترل عفونت های MRSA در بینی
در بعضی موارد خاص، نسخه‌ای از موپیروسین برای کنترل عفونت های باکتری MRSA (استافیلوکوک مقاوم به متی‌سیلین) که در حفره های بینی وجود دارند، تجویز می شود. این نوع مصرف به طور خاص توسط پزشک تجویز و راهنمایی می‌شود.

از پماد موپیروسین برای درمان چه زخم هایی استفاده می شود؟ 

در ادامه، جدولی خلاصه‌شده از اطلاعات مربوط به کاربردهای پماد موپیروسین آمده است:

1. پماد موپیروسین برای بخیه‌ها

از پماد موپیروسین برای جلوگیری از عفونت و بهبود زخم بخیه‌ها بعد از عمل جراحی استفاده می‌شود. این پماد به عنوان یک آنتی‌بیوتیک موضعی، خطر عفونت باکتریایی را در محل بخیه‌ها کاهش داده و روند التیام زخم را تسریع می‌کند.

2. پماد موپیروسین برای بخیه زایمان طبیعی

این پماد به طور معمول برای بخیه‌های زایمان طبیعی استفاده نمی‌شود. اما در صورت تجویز پزشک برای بخیه‌های این نوع زایمان، رعایت دستورات پزشک اهمیت زیادی دارد.

3. پماد موپیروسین برای جوش‌ها

در صورت بروز جوش‌های باکتریایی، ممکن است موپیروسین توسط پزشک تجویز شود. این پماد برای درمان عفونت‌های باکتریایی جوش‌ها مناسب است، اما برای جوش‌ها و آکنه‌های معمولی توصیه نمی‌شود.

4. پماد موپیروسین برای زخم‌ها

برای زخم‌هایی که خطر عفونت باکتریایی دارند، پماد موپیروسین می‌تواند به کنترل عفونت و تسریع بهبود زخم کمک کند.

5. پماد موپیروسین برای ختنه

این پماد پس از ختنه برای جلوگیری از عفونت و بهبود زخم استفاده می‌شود و می‌تواند روند التیام را تسریع کند.

6. پماد موپیروسین برای زگیل تناسلی

به طور کلی موپیروسین برای درمان زگیل تناسلی مناسب نیست، اما در صورت وجود عفونت باکتریایی، ممکن است به توصیه پزشک برای کاهش علائم و عفونت‌های مرتبط استفاده شود.

7. پماد موپیروسین برای تبخال تناسلی و لب‌ها

این پماد برای تبخال به طور عمومی تجویز نمی‌شود. در صورتی که پزشک تجویز کرده باشد، مقدار مصرف بسته به شدت عفونت تعیین می‌شود.

8. پماد موپیروسین برای رینوپلاستی

برای جلوگیری از عفونت‌های باکتریایی قبل و بعد از عمل جراحی بینی، پزشک ممکن است موپیروسین را برای استفاده در داخل بینی تجویز کند.

9. پماد موپیروسین برای سوختگی

در موارد خاص، از این پماد برای درمان برخی درجات سوختگی استفاده می‌شود، اما معمولاً پمادهای ضد سوختگی دیگری ترجیح داده می‌شوند. از این پماد روی زخم‌های باز یا سوختگی‌های شدید استفاده نشود.

10. پماد موپیروسین برای زخم بستر

در صورت وجود عفونت باکتریایی در زخم بستر، این پماد ممکن است به کاهش عفونت و بهبود زخم کمک کند.

11. پماد موپیروسین برای جوش داخل بینی

در صورت بروز جوش‌های عفونی داخل بینی، پزشک ممکن است از این پماد برای کاهش عفونت و بهبود استفاده کند.

12. پماد موپیروسین برای عفونت سوراخ گوش

اگر سوراخ گوش دچار عفونت باکتریایی شده باشد، پماد موپیروسین می‌تواند برای کنترل عفونت و بهبود استفاده شود.

13. پماد موپیروسین برای پیرسینگ

در صورت ایجاد عفونت باکتریایی پس از پیرسینگ، استفاده از این پماد به توصیه پزشک می‌تواند به بهبود و پیشگیری از گسترش عفونت کمک کند.

14. پماد موپیروسین برای زرد زخم

در صورت بروز زرد زخم ناشی از عفونت باکتریایی، این پماد می‌تواند برای کاهش عفونت و تسریع بهبودی موثر باشد.

15. پماد موپیروسین برای نوزادان

در برخی موارد و با وجود عفونت‌های باکتریایی، پزشک ممکن است این پماد را برای نوزادان تجویز کند، اما مصرف آن باید حتماً تحت نظر پزشک باشد و به هیچ وجه خودسرانه استفاده نشود.

با این توصیف‌ها، پماد موپیروسین برای عفونت‌های پوستی و باکتریایی تجویز می‌شود و برای استفاده باید دستورات پزشک را رعایت کرد.

نحوه استفاده از پماد موپیروسین

برای استفاده صحیح از پماد موپیروسین، مراحل زیر را دنبال کنید:

1. تمیز کردن و خشک کردن ناحیه آسیب‌دیده

قبل از استفاده از پماد، ناحیه آسیب‌دیده را به‌آرامی با آب و صابون شسته و سپس با یک حوله یا پارچه تمیز خشک کنید.

شستن دست‌ها قبل از استفاده از پماد نیز ضروری است.

2. استفاده از مقدار مناسب پماد

مقدار کمی از پماد را (معمولا به اندازه یک نخود) روی ناحیه آسیب‌دیده یا عفونی بمالید.

پماد را به‌آرامی و به‌طور یکنواخت روی پوست پخش کنید. نیازی به مالش شدید نیست؛ کافی است که پماد سطح عفونت را بپوشاند.

3. پوشاندن زخم (در صورت نیاز)

بسته به توصیه پزشک، ممکن است لازم باشد ناحیه‌ای که پماد زده شده را با گاز استریل یا باند بپوشانید تا از آلودگی بیشتر جلوگیری شود.

در صورت عدم نیاز به پوشاندن، اجازه دهید پماد روی پوست بماند.

4. شستن دست ها پس از استفاده

پس از استفاده از پماد، دست‌های خود را بشویید تا از انتقال آلودگی به سایر نقاط بدن جلوگیری شود.

5. تعداد دفعات مصرف

پماد موپیروسین معمولاً 2 تا 3 بار در روز استفاده می‌شود. پزشک ممکن است بسته به شدت عفونت، تعداد دفعات مصرف را تنظیم کند.

مدت زمان مصرف معمولاً بین 5 تا 10 روز است، اما حتماً دستور پزشک را دنبال کنید.

6. پایان دادن به دوره درمان

حتی اگر علائم بهبود پیدا کردند، دوره درمان را کامل کنید تا عفونت به‌طور کامل از بین برود و مقاومت باکتری ها ایجاد نشود.

نکات احتیاطی برای استفاده از پماد موپیروسین

در هنگام استفاده از پماد موپیروسین، رعایت نکات احتیاطی زیر ضروری است تا از بروز عوارض ناخواسته و مقاومت باکتریایی جلوگیری شود:

1. مصرف دارو طبق دستور پزشک

از مصرف خودسرانه پماد و افزایش یا کاهش دوز بدون مشورت با پزشک خودداری کنید. این دارو معمولاً باید ۲ تا ۳ بار در روز و برای دوره مشخصی استفاده شود.

2. اجتناب از مصرف طولانی‌مدت

موپیروسین برای مصرف کوتاه‌مدت طراحی شده است و استفاده طولانی‌مدت ممکن است به مقاومت باکتری‌ها نسبت به دارو منجر شود. در صورت نیاز به استفاده بیشتر، حتماً با پزشک مشورت کنید.

3. عدم استفاده در نزدیکی چشم، دهان و بینی

پماد را به نواحی حساس مانند چشم، دهان و بینی نمالید. در صورت تماس تصادفی، فوراً با آب فراوان شستشو دهید.

4. عدم استفاده روی سوختگی‌های عمیق یا زخم‌های شدید

موپیروسین برای زخم‌های سطحی مناسب است و نباید روی سوختگی‌های عمیق یا زخم‌های باز و شدید استفاده شود، مگر به توصیه پزشک.

5. دوره درمان را کامل کنید

حتی اگر علائم عفونت بهبود یافت، تا پایان دوره درمان پماد را استفاده کنید تا عفونت به‌طور کامل از بین برود و بازگشت نداشته باشد.

6. حساسیت و تحریک پوستی

اگر پس از استفاده دچار حساسیت یا تحریک پوستی (مانند خارش، قرمزی، یا تورم) شدید، مصرف پماد را قطع و با پزشک مشورت کنید. ممکن است نسبت به این دارو حساسیت داشته باشید.

7. پرهیز از پانسمان غیرضروری

از پوشاندن ناحیه با باند یا گاز استریل مگر در صورت نیاز خودداری کنید، زیرا این کار ممکن است باعث جذب بیش از حد دارو به داخل بدن شود. در صورت نیاز، حتماً با مشورت پزشک از پانسمان استفاده کنید.

8. دور از دسترس کودکان نگهداری کنید

این پماد باید در مکانی دور از دسترس کودکان و در دمای مناسب نگهداری شود تا از خطرات احتمالی جلوگیری شود.

9. مشورت در صورت عدم بهبود

اگر پس از چند روز استفاده، بهبودی در علائم مشاهده نشد یا عفونت تشدید یافت، مصرف پماد را قطع و با پزشک مشورت کنید.

دوز مصرف پماد موپیروسین

دوز مصرف پماد موپیروسین بسته به نوع عفونت و شرایط فردی بیمار توسط پزشک تعیین می‌شود. اما به طور کلی، دوز معمول مصرف پماد موپیروسین به شرح زیر است:

دوز معمول برای بزرگسالان

برای درمان عفونت‌های پوستی باکتریایی: معمولاً ۲ بار در روز (صبح و شب) به طور موضعی بر روی ناحیه آسیب‌دیده اعمال می‌شود. این درمان معمولاً برای مدت ۵ تا ۱۰ روز ادامه دارد، اما در موارد خاص ممکن است پزشک مدت زمان درمان را تعیین کند.

دوز برای کودکان

برای کودکان نیز معمولاً دوز مشابه بزرگسالان است، به شرطی که پزشک دوز خاصی را برای کودک تجویز نکرده باشد. مهم است که مصرف پماد موپیروسین تحت نظر پزشک برای کودکان انجام شود.

برای درمان زخم‌های خاص یا عفونت‌های دیگر

ممکن است پزشک دوز و مدت زمان درمان را متناسب با نوع و شدت عفونت تنظیم کند.

توجه: از استفاده بیش از حد پماد موپیروسین خودداری کنید، مگر طبق دستور پزشک.

در صورتی که بعد از چند روز استفاده هیچ بهبودی مشاهده نکردید یا عوارض جانبی مانند التهاب یا تحریک پوست به وجود آمد، باید مصرف دارو را متوقف کرده و با پزشک خود مشورت کنید.

همیشه بهتر است که دستورالعمل های پزشک خود را دقیقا دنبال کنید و از مصرف خودسرانه دارو اجتناب کنید.

جدول خلاصه ای از موارد احتیاط و منع مصرف پماد موپیروسین

موارد احتیاط و منع مصرف پماد موپیروسین شامل موارد زیر است:

حساسیت به موپیروسین یا مواد دیگر

اگر شما یا بیمار به موپیروسین یا هرکدام از اجزای موجود در فرمول پماد حساسیت دارید، نباید از این دارو استفاده کنید. علائم حساسیت ممکن است شامل کهیر، خارش، تورم، مشکلات تنفسی یا سایر علائم آلرژیک باشد.

استفاده در مناطق حساس پوست

پماد موپیروسین باید با احتیاط در نواحی حساس بدن مانند چشم‌ها، بینی و دهان استفاده شود. در صورت تماس با این نواحی، سریعاً آن را با آب بشویید.

زخم‌های باز یا سوختگی‌های شدید

این پماد برای استفاده در زخم‌های باز یا سوختگی‌های شدید توصیه نمی‌شود، زیرا می‌تواند باعث تحریک پوست و تشدید التهاب شود.

استفاده طولانی‌مدت

مصرف طولانی‌مدت پماد موپیروسین می‌تواند به رشد باکتری‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک منجر شود. بنابراین باید فقط برای مدت زمان معین و تحت نظر پزشک استفاده شود.

حساسیت به آنتی‌بیوتیک‌ها

در صورت داشتن سابقه حساسیت به آنتی‌بیوتیک‌های دیگر از جمله آنتی‌بیوتیک‌های گروه سفالوسپورین‌ها، باید احتیاط بیشتری در مصرف این پماد به عمل آید.

موارد منع مصرف:

عدم استفاده در موارد عفونت‌های قارچی یا ویروسی

پماد موپیروسین برای درمان عفونت‌های باکتریایی است و نباید برای درمان عفونت‌های قارچی یا ویروسی (مانند عفونت‌های ویروسی مانند تبخال) استفاده شود.

استفاده در نواحی باز و بزرگ پوست

این پماد نباید در نواحی وسیع و باز بدن که سطح بزرگ‌تری از پوست را درگیر کرده‌اند، به کار رود، زیرا ممکن است جذب دارو به داخل خون افزایش یابد.

استفاده در دوران بارداری و شیردهی

استفاده از این دارو در دوران بارداری و شیردهی باید فقط با تجویز پزشک صورت گیرد. اگرچه شواهد محدودی از اثرات مضر بر جنین یا نوزاد وجود دارد، بهتر است احتیاط کرده و تنها در صورت لزوم مصرف شود.

افراد دارای مشکلات کلیوی

در صورتی که فرد دارای مشکلات کلیوی باشد، باید از مصرف این دارو با احتیاط استفاده کند، زیرا ممکن است در این شرایط دفع دارو به کندی انجام شود.

نکات اضافی:

اجتناب از تماس با چشم: اگر پماد به طور تصادفی به چشم‌ها وارد شد، باید فوراً با آب شسته شود.

مراقبت در مورد استفاده از داروهای دیگر: در صورتی که از داروهای دیگر، به ویژه داروهای آنتی‌بیوتیکی موضعی استفاده می‌کنید، باید از تداخلات دارویی آگاه باشید.

همیشه بهتر است که قبل از شروع درمان با پزشک خود مشورت کنید تا مطمئن شوید که پماد موپیروسین برای شما مناسب است و به درستی از آن استفاده می‌کنید.

پاسخ به چند سوال متداول در مورد پماد موپیروسین

1. پماد موپیروسین برای عفونت ناخن استفاده می شود؟

عفونت ناخن معمولاً در اطراف ناخن‌ها ایجاد می‌شود و با علائمی مانند تورم، قرمزی، درد و ترشح مایع همراه است. پماد موپیروسین معمولاً برای درمان این نوع عفونت‌ها تجویز نمی‌شود. به جای آن، از روش‌هایی مانند محلول‌های مخصوص، آنتی‌بیوتیک‌های دستی، قرص‌های خوراکی یا حتی در برخی موارد جراحی برای درمان عفونت ناخن استفاده می‌شود.

2. پماد موپیروسین برای عفونت واژن استفاده می شود؟

پماد موپیروسین برای درمان عفونت‌های پوستی مؤثر است، اما به طور کلی برای درمان عفونت‌های واژن مناسب نیست. برای این نوع عفونت‌ها، پزشکان معمولاً آنتی‌بیوتیک‌های خاص یا داروهای ضدقارچ تجویز می‌کنند. بنابراین، برای درمان عفونت واژن بهتر است از مشاوره پزشکی استفاده کنید و از مصرف خودسرانه این پماد در ناحیه واژن خودداری کنید.

3. پماد موپیروسین برای قارچ پوستی استفاده می شود؟

پماد موپیروسین یک آنتی‌بیوتیک است و برای درمان عفونت‌های باکتریایی طراحی شده است، نه قارچ‌های پوست ی. برای درمان عفونت‌های قارچی پوستی، باید از داروهای ضدقارچ مانند کرم‌ها یا قرص‌هایی که حاوی موادی مثل کلوتریمازول، میکونازول، تربینافین یا ایتراکونازول هستند، استفاده کنید تا قارچ‌های موجود در پوست کنترل شوند.