شلیک های چپ / بی آبرویی خواهر در محله سعید را دیوانه کرده بود!

 اما سعید که روز گذشته از بیمارستان روانی امین آباد فرار کرده بود، معنای این گریه ها و زاری ها را نمی فهمید؛ او به تنها چیزی که فکر می کرد، بی آبرویی خواهرش در محله ای بود که باعث می شد دیگر نتواند سرش را بالا بیاورد.

خون جلوی چشم هایش را گرفته و در همان شرایط فقط داد می زد و تکرار کنان می گفت: « چرا؟ چرا این کار رو با آبروی ما کردی؟ چرا باعث شدی که تو محل دیگه روم نشه تا سرم رو بلند کنم؟ یه عمر، قمه به دست اول و آخر هر محل رو بستم. یه عمر جنگی بودم و نذاشتم یکی بهم بگه بالای چشمت ابروست. حالا با این کار تو باید چیکار بکنم؟ اگه یه آدم یه شاهی تو دعوا بهم بگه که آبجیت رو اول جمع کن من بای چه ... بخورم؟ گریه نکن نازنین گریه نکن که تو شرف ما رو بردی. من خودم می کشمت تا این خفت و رو زودتر پاک کنم.»

در همین حین نازنین زاری کنان، به ارواح مادرش قسم می خورد که کار او نبوده است اما خشم برادر کم تر که نمی شد، بلکه صدای فریادش بیشتر نیز شد. تا اینکه بعد از گذشت 10 دقیقا التماس و زاری، یکدفعه ماشه از فاصله دو متری شلیک و گلوله سمت راست پیشانی خواهرش را شکافت. سعید بهم ریخت اما دیگر کار از کار گذشته بود. او پاره تنش را از دست داد؛ خواهری که تنها با فاصله دو دقیقه از او متولد شده بود. حالا برای چیزی که به آن غیرت می گویند نازنین جان خود را از دست داده بود. سپس اسلحه که حالا روی سر سعید حس می شد، شلیک کرد و سعید نیز جان خود را از دست داد.

ساعت 18:35 دقیقه جمعه سیاهی آسمان تهران را فرا گرفت و سرخی آسمان بعد از این قتل فجیع به زمین نیز سرایت کرد و خون بود که همچون سرچشمه رودی از پیکر این خواهر  و برادر جاری شده بود

ساعت 18:50 دقیقه بود که به پلیس 110 گزارش یک قتل در سبزی کاری های حوالی بهشت زهرا داده شد. فرد تماس گیرنده، خود را یکی از کشاورزان آنجا معرفی و اظهار کرد: « وقتی صدای داد و بیداد را شنیدم به سمت صدا حرکت کردم. مردی ایستاده بود و با داد و بیداد در حالی که یک اسلحه روی سر زن گذاشته بود او را تهدید میکرد و در نهایت نیز ماشه را چکاند و بعد از آن هم خودش را کشت. من وظیفه خودم دونستم که این موضوع رو اطلاع بدم ولی حالا می ترسم که مشکلی برای خودم به وجود بیاد. آدرس این جنایت هم ..... خدانگهدار.» بعد از آن تماس نیز آن خط تلفن خاموش شد.

ماموران کلانتری راهی موقعیت شدند و سپس بازپرس، تیمی از آگاهی جنایی ن و کارشناس پزشکی قانونی به محل رسیده و تحقیقات ابتدایی آغاز شد اما دیگر صحنه بدون شاهد نبود. بلکه مردی نیز در حالی که دست ها، پاها و دهانش بسته شده بود روی زمین افتاده و گویا تمام اتفاقات پیش آمده را از نزدیک دیده است.

بازجویی از نیما همسر نازنین، بعد از انتقال او به پلیس آگاهی شروع شد. نیما تمام این اتفاقات را دوباره از لحظه نخست تعریف کرد اما از نظر کارگاهان پلیس، حرف های او تمام واقعیت ماجرا نبود. پس او را به عنون یکی از متهمین در بازداشت موقت نگه داشتند.

یک هفته  از این حادثه می گذرد و تحقیقات تیم آگاهی و پزشکی قانونی به سرانجام می رسد. در نظریه پزشکی قانونی موارد ذکر شده حاکی از آن است که نازنین در ساعت 18:30 دقیقه از فاصله دو متری مورد اصابت گلوله قرار گرفته و به قتل رسیده است. مرگ سعید نیز مشکوک به خودکشی بوده و احتمال شلیک توسط فرد دیگری وجود دارد.

همچنین بر اساس بررسی های انگشت نگاری از صحنه جرم، چهار اثر انگشت در صحنه قتل پیدا می شود که نشان می دهد فرد دیگری نیز به غیر از آن سه نفر، شب قتل در محل حاضر بوده است و این موضوع برای کارگاهان مشخص می شود که با توجه اینکه قتل ساعت 18:30 دقیقه رخ داده است و فرد تماس گیرند ساعت 18:50 دقیقه تماس گرفته است این احتمال به وجود می آید که بدون شک تمام این صحنه چینی ها کار نفر چهارم بوده تا روند پرونده را با یک داستان ساختگی منحرف کنند.

کارگاهان دوباره بازجویی ها را از نیما همسر نازنین آغاز کردند که ابتدا او همه چیز را منکر می شد اما وقتی دید که شواهد گویای همه چیز است شروع به اعتراف کرد. او می گوید: « فکر می کردم که نازنین با مرد دیگری ارتباط دارد و پی آن را گرفتم و فهمیدم نازنین برای او پول هم واریز می کند. عصبی شدم و با ناصر داداشم، این نقشه رو کشیدیم که سعید رو با همین داستان خیانت نازنین فراری بدیم و کاری کنیم که او نازنین را بکشد. او ابتدا می خواست این کار را بکند اما بعد منصرف شد. سر همین ناصر برادرم که اسلحه رو در دست داشت به هردوی آنها شلیک کرد.» سپس به گریه افتاده و زاری کنان می گوید: « در زندان وقتی داستان رو پیگیر شدم، فهمیدم که آن مرد اسنادی رو از من داشته که به واسطه آنها نازنین رو تهدید می کرده است که اگر پول به او ندهد مرا به دست پلیس می دهد.»

پس تا اینجا طبق اعتراف نیما، آن شب وقتی سعید جرات تمام کردن بی آبرویی نازنین را ندارد، ناصر هر دوی آنها را به قتل می رساند و صحنه را طوری می چیند که گویا نیما شلیک و سپس خودکشی کرده است.

جست وجو برای پیدا کردن ناصر برادر نیما به سرعت در دستور کار قرار می گیرد. در نهایت 25 اردیبهشت  در حالی که ناصر تلاش برای خروج غیر قانونی از مرز داشت، دستگیر و به تهران منتقل می شود. ناصر نیز ابتدا همان داستان اولیه نیما را تعریف می کند اما وقتی می بیند که کار از کار گذشته است و برادرش او را لو داده، جرم را گردن می گیرد.

بازسازی صحنه قتل دوباره با حضور ناصر انجام می شود. او در صحنه سمت راست و نیما همسر نازنین سمت چپ می ایستد و با گرفتن اسلحه در دست چپ خود چگونه قتل رساندن نازنین و سعید را به نمایش می گذارد.

تحقیقات پرونده دوباره ادامه پیدا می کند و در نهایت در با وجود اینکه ناصر قتل را گردن گرفته بود اما نیما به قصاص محکوم و ناصر به جرم معاونت در قتل محکوم به 13 سال حبس می شود چراکه گرچه ناصر قتل را گردن گرفت اما شواهد و قرائن نشان می دهد که نیما نازنین و سعید را به قتل رسانده و به هیچ عنوان امکان این مسئله که ناصر با دست چپ تیراندازی کرده باشد، وجود نداشته است.

علی چاهه / روزنامه ایران