سرنوشت دختری که از طریق پدرش معتاد شد / پدرم هم مرا نپذیرفت و آواره خیابان ها شدم

به گزارش رکنا، سمیرا هستم، در یک خانواده 5 نفره به دنیا آمدم و فرزند آخر هستم. دو خواهر بزرگتر از خودم دارم، پدرم بازنشسته و مادرم 6 سال پیش فوت کرده است.

از کودکی خانه ما محل رفت و آمد افراد معتاد بود و ما بالاخره تربیت و بزرگ شدیم. پدر و مادرم افرادی سهل گیر بودند و هیچگونه نظارتی بر تربیت ما نداشتند. خواهرانم به دلیل اعتیاد پدر و مادرم و بدهی مالی آنها تن به ازدواج دادند.

وقتی برای مهمانانمان ذغال آتش می زدم، خودم نیز از سر کنجکاوی سیگار پدر را برداشته، به کنجی می رفتم و مخفیانه می کشیدم، بزرگتر که شدم دیدم خانواده با سیگار کشیدنم مشکلی ندارند. کم کم شروع به استعمال مواد مخدر کردم.

درسم خوب بود، پس از قبولی در کنکور، وارد دانشگاه شدم و همیشه به دنبال دوستانی بودم که شبیه خودم باشند. کاملا بی بند و بار بودم، هیچ چیزی جز خوش گذرانی برایم اهمیتی نداشت.

 مادرم بیمار شده بود و 6 سال پیش فوت کرد. پدرم نیز اعتیاد را کنار گذاشته بود. الان من و یکی از خواهرانم درگیر شیشه هستیم. خواهرم چندین بار ترک کرده، اما دوباره پس از بازگشت از کمپ، مصرفش را شروع کرده است. در حال حاضر پدرم دیگر پذیرای ما نیست. مدتی است من را از منزل بیرون کرده و من جایی برای خوابیدن ندارم. هیچ پولی هم برای خرج کردن ندارم. مجبور شده ام خودم ساقی مواد مخدر باشم تا خرج روزانه خودم را در بیاورم . از این وضعیت خودم بسیار ناراحتم.

پدری که من را به این روز انداخته و معتاد کرده، اکنون مرا نمی پذیرد و هیچ حمایتی از من نمی کند.

نظر مشاور :

طبق نظریه "بامریند"، سبک های فرزند پروری به سه دسته مستبد و کنترلگر، مقتدر و سهل گیر دسته بندی می شوند. شیوه‌های فرزندپروری والدین نقش مهمی در تربیت فرزندان را به عهده دارد. این شیوه‌ها می‌توانند در پیش‌گیری یا پیدایش اعتیاد در فرزندان نقش به¬ سزایی داشته باشد. از ویژگی های والدین دارای سبک سهل گیر، بی توجهی به آموزش رفتارهای اجتماعی است. در این گونه خانواده ها به طور کلی قوانین بسیارمحدودی وجود دارد و افراد نسبت به اجرای قوانین و آداب و رسوم چندان تقیدی ندارند و هر کاری بخواهند می توانند انجام دهند. در این نوع خانواده ها دخالت در کارهای یکدیگر معنا ندارد، چرا که به تعداد افراد خانواده نظر وجود دارد؛ حتی در موارد جزیی روزمره ای چون غذا خوردن. گرچه کودکان خانواده های سهل گیر دارای استقلال فکری و عملی هستند. به سبب هرج و مرج، نوعی تزلزل روحی در آنها به چشم می خورد، زیرا هر کس به منافع خود توجه دارد، نه به منافع عمومی خانواده، و همین تزلزل باعث بی بند و باری کودکان شده و سبب می شود آنان نسبت به زندگی احساس مسئولیت نکنند.

در نتیجه این کودکان قادر به زندگی اجتماعی نیستند و در جامعه همیشه با مشکلات اخلاقی و اجتماعی مواجه می شوند. دوره نوجوانی به عنوان یک دوره خطرساز می‌تواند تحولی برای تجربه مواد باشد. از عوامل مهم محافظت کننده در این دوره که شناخت آن برای افزایش برنامه‌های پیشگیرانه در نوجوانان مهم به نظر می‌رسد، شـیوه‌های فـرزندپروری والدین است.

حمایت والدین از فرزندان خود در زمان تنهایی، پرهیز از انتقاد بیش از حد ، تنبیه و تشویق فرزند در کسب موفقیت و صداقت در گفت ‌و گو با فرزندان، از راهکارهای پیش روی خانواده ‌ها برای جلوگیری از آسیبهای اجتماعی فراروی نوجوانان و جوانان می باشد. همچنین شیوه های فرزند پروری صحیح، توجه به نیازهای فرزندان و ارتباط عاطفی والدین با آنها می تواند در پیشگیری از بروز آسیب های اجتماعی از جمله اعتیاد، موثر واقع شود.

نویسنده: "نجمه ودیعی" -  مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری 28 صدرا شیراز