روز زمین و محاصره ایران در مثلث بحران آب، فرسایش خاک و فرونشست زمین / باخت ایران در نبرد با تغییرات اقلیمی

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، روز زمین پاک در ۲ اردیبهشت و فردای آن روز ۳ اردیبهشت روز جهانی کره زمین است.شعار امسال سرمایە گذاری برای کاهش بحران های محیط زیستی و تغییرات آب و هوایی است.

سازمان ملل متحد نیز هر سال در اعتدال بهاری، این روز را جشن می‌گیرد. این رسمی بود که توسط فعال صلح یعنی جان مک‌کانل در سال ۱۹۶۹ در اجلاس یونسکو معرفی شد و توسط سناتور آمریکایی گیلورد نلسون به عنوان یک جلسهٔ آموزشی در مورد محیط زیست بنیان گذاشته شد.

در خیلی از کشورها روز ۲۲ آوریل هم‌زمان با ۲اردیبهشت روز زمین است و جوامع بسیاری نیز هفتهٔ زمین را با آغاز روز زمین جشن می‌گیرند و تمام هفته را به فعالیت‌های زیست‌محیطی اختصاص می‌دهند.

فرهنگسازی نگهداشت زمین در ایران

ایران درگیر انواع بحران های محیط زیستی چه در شاخه مدیریت نامناسب و ناآگاهی مردم از اصول نگهداشت درست زمین و محیط زیست است و هم با تغییرات اقلیمی درگیر شده است.حال در این روز شاید بد با تمرکز بر مثلث بحران آب و فرسایش خاک و گسترش فرونشست زمین در ایران نگاهی به این امر داشته باشیم که آموزش ها فرهنگی در مورد محیط زیست در ایران باید برای کاهش بحران آب و فرسایش خاک و بحران فرونشست چگونه باشد؟ و فعالیت های دولتی برای کاهش این بحران ها یعنی بحران آب و فرسایش خاک و توقف فرونشست در ایران باید چگونه و با چه روندی باشد؟

در خصوص این مثلث بحران می توان اینگونه پیشنهاد داد:

آموزش فرهنگی محیط زیست در ایران باید از سنین پایین شروع شود و در طول زندگی مستمر باشد. می توان از روش های مختلفی مانند آموزش در مدارس، برگزاری نمایشگاه و کارگاه، تولید محتوای آموزشی در رسانه های مختلف و ... استفاده کرد.

همچنین برای مقابله با بحران های زیست محیطی می توان از روش های زیر استفاده کرد:

- افزایش آگاهی و اطلاعات عمومی در مورد مسائل زیست محیطی

- ترویج استفاده پایدار و کارآمد از منابع طبیعی

- تشویق به کاهش آلودگی هوا، آب و خاک

- حفظ جنگل ها، منابع آب و خاک و حیات وحش

- ترویج سبک زندگی سبز و استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر

- ترویج بازیافت و کاهش تولید زباله

- ترویج حفاظت از حیات وحش و گونه های در معرض خطر

به طور کلی، فعالیت های فرهنگی محیطی باید جامعه را به سمت حفاظت و صیانت از محیط زیست هدایت کند و این امر را به عنوان یکی از جنبه های مهم زندگی در اولویت قرار دهد.

بحران آب در ایران

برای کاهش بحران آب ، دولت می‌تواند سیاست‌هایی مانند افزایش تلاش‌های صرفه‌جویی آب، ترویج روش‌های آبیاری کارآمد، سرمایه‌گذاری در تأسیسات تصفیه آب و اجرای سیاست‌های قیمت‌گذاری آب برای تشویق مصرف مسئولانه را اجرا کند.

بحران فرسایش خاک در ایران

برای جلوگیری از فرسایش خاک ، دولت می تواند شیوه های مدیریت پایدار زمین مانند تناوب زراعی و تراس بندی را برای جلوگیری از تخریب خاک ترویج کند. علاوه بر این، تلاش های احیای جنگل می تواند به تثبیت خاک و جلوگیری از فرسایش کمک کند.

بحران فرونشست در ایران

برای جلوگیری از فرونشست زمین ، دولت می‌تواند استخراج آب‌های زیرزمینی را تنظیم کند و منابع جایگزین آب مانند کارخانه‌های نمک‌زدایی را ترویج کند. علاوه بر این، تشویق به استفاده از محصولات مقاوم به خشکی می تواند تقاضای آب را کاهش دهد و از فرونشست جلوگیری کند.

ضربه های بزرگ دو بحران آب و فرونشست در ایران

فقط دو بحران آب و بحران فرونشست زمین هر کدام زنجیره ای از  آسیب های اجتماعی را می تواند در ایران گسترش دهد.

 ایران سال‌هاست که با کمبود شدید آب به دلیل ترکیبی از عواملی مانند تغییر اقلیم، خشکسالی، سوء مدیریت منابع آبی و افزایش جمعیت مواجه بوده است.

این بحران منجر به مشکلات اجتماعی و اقتصادی از جمله بیماری های مرتبط با آب، ناامنی غذایی و مهاجرت و آواره شدن مردم از خانه های خود شده است.

 بحران فرونشست زمین در ایران نیز یک موضوع جدی است که باعث آسیب های اجتماعی شده است. فرونشست زمین زمانی اتفاق می افتد که زمین به دلیل برداشت آب های زیرزمینی فرو می رود که می تواند منجر به آسیب های زیرساختی مانند ریزش ساختمان و آسیب جاده شود. این بحران با بحران آب نیز مرتبط است، زیرا استفاده بیش از حد از آب های زیرزمینی برای کشاورزی و سایر مقاصد عامل اصلی فرونشست زمین است.

هر دوی این بحران ها به هم مرتبط هستند و یکدیگر را تشدید می کنند. بحران آب منجر به استفاده بیش از حد از آب های زیرزمینی می شود که به نوبه خود باعث فرونشست زمین می شود. بحران فرونشست زمین با کاهش ظرفیت سفره های زیرزمینی برای ذخیره آب، بحران آب را بیشتر تشدید می کند.

آسیب های اجتماعی ناشی از این بحران ها قابل توجه است، زیرا مردم به دلیل کمبود آب و آسیب های زیرساختی مجبور به مهاجرت از خانه های خود هستند. این می تواند منجر به ناآرامی و درگیری اجتماعی شود، به ویژه در مناطقی که منابع کمیاب هستند.

علاوه بر این، تأثیر اقتصادی این بحران ها می تواند شدید باشد، زیرا ممکن است مشاغل به دلیل آسیب زیرساخت ها یا کمبود آب برای آبیاری مجبور به تعطیلی می شوند.

به طور کلی، پرداختن به این بحران‌ها نیازمند یک رویکرد جامع است که شامل مدیریت پایدار منابع آب، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها و مشارکت جامعه است. عدم رسیدگی به این مسائل می تواند منجر به آسیب های اجتماعی و اقتصادی بیشتر در ایران شود که ایران در حال حاضر نماهایی از این آسیب ها را در گوشه به گوشه خود مشاهده می کند و که هر روز نیز این آسیب ها عمیق تر می شوند.

خبرنگار: آزاده مختاری