به گزارش رکنا،
سرنوشت عجیب سرمایه نجومی تهرانی ها و شهرداری!/ تخلف در تخلف / شورای شهر پاسخ بدهد اینجا چه خبر است؟ + فیلم
شهر تهران تقریبا 28 هزار و 208 کوچه دارد .تهران همچنین 60 بزرگراه دارد. تعداد خیابانهای اصلی این شهر 345 و خیابانهای فرعی آن 2هزار و 351 است. با این تعداد کوچه و خیابان های اصلی و فرعی ، تهران تنها هزار و 84 خودرو جمع آوری پسماند(خودروهای موزیکال) دارد.
به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، کوچه به کوچه، خیابان به خیابان شهر تهران پر شده از زباله گرد، که اکثرا نوجوان هستند. نوجوانانی با لباس های کثیف و ناپاک، با یک کیسه بزرگ کثیف بر دوش که تا کمر در سطل های زباله خم می شوند تا کیسه های خود را پر کنند.
شهر با انبوه زباله گرد چهره فقر زده ای به خود گرفته است. شهروندان با مشاهده این تعد اد از زباله گرد، خود را در یک شهر فقیر و ناتوان در تامین تجهیزات مکانیزه جمع آوری پسماند متصور می شوند.
جمع آوری زباله با روش زباله گردی، آسیب های بهداشتی نیز برای شهر به همراه دارد. زباله گردها تمامی زباله ها را با خود نمی برند، بخشی را برده، بخشی در سطل ها باقی می ماند و بخشی در اطراف مخزن ها پخش می شود که شهر را آلوده و بستر را برای جولان حیوانات موذی مهیا می کنند.
به کارگیری نوجوانان در بخش پسماند شهرداری
گفته شد که اکثریت زباله گردهای شهر تهران در سنین نوجوانی هستند. وقتی در این خصوص از مسئولان شهرداری سوال می شود که چرا کودکان را در کارهای سخت به کار می گیرید با پاسخی عجیب و دور از مشرف بودن بر قانون کار مواجه می شویم.
می گویند: "کار افراد زیر 15 سال جرم نیست!"
باید به مسئولان شهرداری تاکید کرد که طبق ماده 79 قانون کار به کار گماردن افراد کمتر از 15 سال تمام ممنوع است و اما طبق ماده 84 همین قانون، حداقل سن برای آغاز به کار در هر شغلی که به دلیل شرایط و فضای انجام کار، ممکن است به تندرستی، ایمنی یا اخلاق نوجوانان آسیب رساند از ۱۸ سال کمتر نباید باشد.
اینکه شهرداری به عنوان یک سازمان خدماتی با رویکرد اجتماعی چگونه حاضر است کودکان را به کار بگیرد یک بحث غم انگیز است و بحث مهمتر اینکه کار در فضای جمع آوری پسماند دقیقا همان فضای انجام کاری است که به تندرستی، ایمنی و اخلاق نوجوان آسیب می زند و نباید صورت گیرد و این تخلف و عبور از قوانین کشور است.
گفتنی است، مسئولان شهرداری در برابر این سوال که چرا شهر در غرق زباله گردان است در هر کوچه و خیابان شهر به جای تجهیزات مکانیزه و مدرن جمع آوری پسماند با نوجوانانی مواجه هستیم که کیسه بزرگ به دوش در حال جمع آوری زباله هستند می گویند:" زباله گردان جزء نیروهای شهرداری نیستند. جمع آوری زباله با روش زباله گردی در هر ناحیه شهرداری صورت گیرد تخلف پیمانکار است!"
با این پاسخ باید به این نتیجه رسید که شهر در تصرف پیمانکاران متخلف است زیرا به هر نقطه شهر که مراجعه می کنید، شاهد تردد بی شمار زباله گردان هستید. این یعنی اکثریت پیمانکاران شهر متخلف هستند و این تخلف را عیان انجام می دهند و نیروهای شهرداری در تردد های روزانه خود در شهر، شاهد ارتکاب گسترده این تخلف هستند و با آن برخوردی هم صورت نمی گیرد. نه تنها برخوردی انجام گرفته نمی شود که روز به روز به جمعیت زباله گردان شهر نیز افزوده می شود.
سرقت سرمایه شهرداری و شهروندان تهرانی!
گذشته از تخلف پیمانکاران شهرداری تهران در به کارگیری نوجوانان در بخش جمع آوری پسماند، نکته مهمتری نیز وجود دارد. زباله گردها برای چه نوع پیمانکارانی کار می کنند و این پیمانکاران برای چه سرگروهی کار می کنند و این زباله ها که سرمایه شهرداری است روزانه به کجا می رود؟
در مورد چرخش مالی عظیم و نجومی صحبت می شود. تولید پسماند به صورت روزانه در تهران به ازای هر نفر ۷۶۰ گرم است.یعنی تقریبا تولید ۱۱ هزار تن پسماند عادی به صورت روزانه در تهران وجود دارد. تخلف پیمانکاران به حتم تنها در به کارگیری کودکان و نوجوانان در بخش پسماند و کشاندن آنها به فضای زباله گردی نیست بلکه سرنوشت زباله های جمع آوری شده روزانه در تهران نیز مشخص نیست.
پسماند یکی از منابع درآمدی شهرداری محسوب میشود که رها شده است. درآمد رها شده شهرداری یعنی سرمایه ای که می تواند شهر شهروندان تهرانی را بهبود بخشیده و منبع درآمد بهسازی شهر باشد. به طور میانگین شهرداری از مناطق ۲۲گانه به صورت ماهانه میتواند درآمدی سه تا چهار هزار میلیارد تومانی کسب کند.
زباله هایی که زباله گردها جمع آوری می کنند کجا می رود؟
وقتی با زباله گردها صحبت می کنیم به نقطه ابهام بیشتری می رسیم. وقتی به زباله گردهای نوجوان برای اینکه زندگیشان کمتر تحت آسیب های روحی و جسمی قرار بگیرد حتی پیشنهاد کار با حقوق ماهانه 7 میلیون را دادیم در پاسخ گفتند:"نه! درآمد ما بیشتر است."
توضیح آنها اینگونه بود:"پیمانکار، برای هر کدام از ماه، ماهانه ده میلیون تومان از شهرداری دریافت می کند. آن پول را به ما نمی دهد در مقابل اجازه می دهد هر چقدر می توانیم زباله از منطقه او جمع آوری کنیم. البته زباله ها را به پیمانکار تحویل نمی دهیم! وقتی هم نیروهای گشت پسماند ما را می بینند نام پیمانکار را می آوریم و می گوییم با او کار می کنیم و آنها با ما کاری ندارند!"
سوالی که اینجا مطرح می شود این است که این زباله گردها وقتی زباله ها را به پیمانکار شهرداری تحویل نمی دهند کجا می برند و به چه کسی می فروشند؟
سوال دیگر اینکه، نیروهای گشت شهرداری با دیدن این افراد متوجه تخلف پیمانکار نمی شوند؟ متوجه سن آنها و تخلف در به کارگیری این نوجوانان در کار سخت نمی شوند؟
باز برگردیم به بخش بسیار مهم چرخه زباله گردی در تهران، آنهم اینکه زباله گردها زباله های خود را به کجا می برند؟ به چه کسی می فروشند؟ فرد خریدار زباله ها را به شهرداری تحویل می دهد؟ اگر تحویل می دهد چرا باید خارج از حوزه پیمانکار این کار را انجام دهد و این واسطه اضافه چرا شکل گرفته است؟ اگر تحویل شهرداری نمی دهد سرمایه شهرداری و البته سرمایه شهر کجا می رود؟
و اما اعضای شورای شهر تهران در تمام این روزها با مشاهده زباله گردها در شهر این سوالات برایشان ایجاد نشده است؟
سازمان پسماند شهرداری تهران، ناظر بی نظارت!
گفتنی است، انتخاب پیمانکاران بر عهده سازمان مدیریت پسماند تهران نیست و هر کدام از مناطق شهرداری خود اقدام به انتخاب پیمانکار می کنند و تنها در صورت اعلام تخلف به سازمان پسماند، این سازمان وارد عمل شده و بررسی می کند و به نظر همین حفره باعث شده است که پیمانکاران با اطلاع از اینکه شهروندان زیاد اهل شکایت به شهرداری در خصوص عملکرد پیمانکاران نیستند هر کاری دلشان خواست در شهر انجام دهند.
هزار دست کجاها می چرخد؟
و اما نکته ای که باید شورای شهر و حتی نهادهای نظارتی دیگر کشور نیز به آن ورود سریع و دقیق داشته باشند اینجاست.
وقتی از زباله گردها می پرسیم ، زباله ها را به پیمانکار تحویل می دهید؟ می گویند: "خیر!"
این خیر یعنی سرنوشت سرمایه شهرداری و شهروندان نامعلوم است.
زباله گردها می گویند: "ما زباله هایی که جمع می کنیم را به پیمانکار تحویل نمی دهیم؛ بلکه یک صاحب کار داریم. صاحب کار ما هم صاحب کاری دارد! این زباله ها، هزار دست می چرخد و ما نمی دانیم در نهایت چه کسی ، این زباله را به کجا تحویل می دهد."
ارسال نظر