مجروحیت محیط بان ها باید به عنوان جانبازی محسوب شود / شیرین ترین خاطره ام زمانی بود که 5 قلاده پلنگ دیدم + فیلم

امروز در تقویم رسمی کشورمان به مناسبت میلاد حضرت امام رضا (ع) به عنوان «روز ملی محیط بان» نامگذاری شده است؛ روزی برای پاسداشت تمام انسان های شریف و زحمت کشی که جان خود را در راه حفاظت از طبیعت و حیات وحش سرزمین مادری کف دستشان می گذارند و از آسیب دیدن یا حتی شهادت در این راه هیچ باکی ندارند. محیط بانان ایران سال هاست که با وجود تمام کمبودها، مشقت ها و نامهربانی هایی که متحمل شده اند، استوارانه در دل کوه ها، دشت ها و جنگل ها گام برمی‌دارند و فراموش نمی کنند که محیط زیست این خاک پاک، میراثی است که باید برای نسل های آینده حفظ شود. 

از کمبودهای محیط بانی تا تقدیم 150 شهید به طبیعت ایران 

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، سلاح در دست، کوله بر پشت و پوتین به پا، عازم حراست از طبیعت و آنچه در آن قرار گرفته است؛ این روایت هر روزه زندگی جنگجویانی جان بر کف است که ما ایرانیان، تداوم حفظ تنوع زیستی خودمان را در وانفسایی که توسعه ناپایدار چوب حراج بر دشت و جنگل و حیات وحش ایران زده است، به آنها مدیونیم. محیط بانان با آن لباس مقدسی که به خون ده ها شهید راه حفاظت از طبیعت آغشته است، سال هاست که با کمترین چشمداشت مادی تلاش می کنند که پای شکارچیان غیرمجاز، قاچاقچیان چوب و سایر تخریب گران طبیعت را از محیط زیست این سرزمین ببرند و متاسفانه تعداد و امکانات آنها برای رسیدن به این هدف مقدس کافی نیست. 

آن طور که اخیرا سرهنگ جمشید محبت خانی، فرمانده یگان حفاظت محیط زیست کشور گفته است، در شرایطی که مطابق استانداردهای جهانی باید به ازای هر 40 هزار هکتار عرصه تحت حفاظت سازمان محیط زیست، یک محیط بان وجود داشته باشد، اکنون در کشورمان، عملا به ازای هر 400 هزار هکتار عرصه، یک محیط بان وجود دارد و این یعنی تعداد محیط بان های ایران یک دهم استانداردهای جهانی است. در کمبود امکانات محیط بانی نیز همین بس که به گفته حسن اکبری، معاون محیط طبیعی سازمان محیط زیست، یگان محیط بانی کشورمان دارای ضعیف ترین وسایل نقلیه در بین تمام یگان های حفاظت از طبیعت در سراسر جهان است. 

این در حالی است که مطابق آمار رسمی سازمان حفاظت محیط زیست، تا کنون 150 محیط بان در کشورمان به درجه رفیع شهادت نایل شده اند و صدها محیط بان دیگر نیز طعم شیرین جانبازی را چشیده اند. یکی از محیط بانان جانباز و غیور این مملکت نیز اکبر میرزاکریمی، محیط بان پناهگاه حیات وحش کاوده شهرستان فیروزکوه در استان تهران است که تا کنون یک بار با اصابت گلوله، یک بار با سوختن بدن در حین انجام ماموریت و سه بار با دچار شدن به سوانح دیگر، زخم های زیادی را برای حفاظت از طبیعت ایران متحمل شده است، اما هنوز هم استوار در راه حراست از محیط زیست گام برمی‌دارد. 

 5 زخم بر پیکر محیط بان فیروزکوه در طول 23 سال محیط بانی 

اکبر میرزاکریمی در گفت و گو با رکنا ضمن تبریک «روز ملی محیط بان» به تمام سربازان جان بر کف حفاظت از طبیعت ایران اظهار داشت: من از سال 1378 در یگان حفاظت محیط زیست مشغول به کار شدم و تا کنون با پنج سانحه در حین ماموریت های محوله مواجه شده ام. در یکی از این سوانح در سال 82 توسط شکارچیان غیرمجاز از ناحیه پای چپ مورد اصابت گلوله قرار گرفتم و در یک حادثه دیگر 16.5 درصد بدن من در حین اجرای دستور قضایی سوخت. 

این محیط بان جانباز درباره نحوه دچار شدن به سوختگی توضیح داد: ما در یک از ماموریت ها، وظفیه داشتیم که طبق دستور قضایی، موتور برق یک دستگاه تامین ماسه و ریخته گری مربوط به یک سد انحرافی در شهرستان فیروزکوه که متولیان آن به تعهدات زیست محیطی خود عمل نکرده بودند، قطع کنیم؛ اما متاسفانه برخی عوامل آن سد پیش از رسیدن ما، توطئه کردند و با دستکاری در موتور برق، کاری کردند که ما در حین قطع جریان برق دچار سوختگی شویم که این اتفاق به من و یکی دیگر از همکارانم آسیب زد. 

وی در ادامه تاکید کرد: علاوه بر این دو حادثه، من در سه سانحه دیگر نیز در حین انجام ماموریت دچار آسیب شده ام که یک بار پای چپ من شکست، بار دیگر از ناحیه مچ دست و فک دچار شکستگی شدم و یک بار دیگر هم دچار شکستگی دست شدم که البته هنوز این مورد آخر به عنوان سوابق سوانحی که اینجانب متحمل شده ام، به ثبت نرسیده است. 

سانحه دیدن محیط بان ها باید به عنوان جانبازی محسوب شود 

میرزاکریمی که هم اکنون از نظر بنیاد شهید، یک جانباز 5 درصد محسوب می شود، در ادامه اظهاراتش گفت: یکی از مهمترین مشکلات محیط بانان جانباز این است که از نظر بنیاد شهید، ماموران محیط زیست عمدتا فقط وقتی دچار با اصابت گلوله مواجه می شوند، جانباز به حساب می آیند و آسیب دیدن شدید در سوانح و شکستن دست، پا و سر محیط بان ها، از نظر بنیاد شهید جانبازی محسوب نمی شود. البته سرهنگ محبت خانی، فرمانده یگان حفاظت محیط زیست پیگیری های زیادی را برای اصلاح این رویه انجام داده است که امیدواریم به نتیجه برسد. 

محیط بان پناهگاه حیات وحش کاوده در پاسخ به این سوال که به عنوان یک محیط بان جانباز از چه مزایایی برخوردار است، عنوان کرد: خوشبختانه به عنوان یک جانباز، بخش زیادی از مزایای شغلی شامل تبدیل وضعیت استخدامی، معاف شدن از مالیات، سهمیه دانشگاه و ... به من داده شده است، ولی مشکل اصلی بنده و سایر محیط بانان جانباز این است که بنیاد شهید، سانحه دیدن افراد محیط بان را جزو جانبازی محسوب نمی کند، این در حالی است که بسیاری از محیط بانان صرفا با اصابت گلوله دچار سانحه نمی شوند، بلکه بسیاری از آنها ممکن است در حین تعقیب و گریز یا درگیر شدن با متخلفان دچار آسیب های فیزیکی دیگری شوند که امیدواریم این آسیب ها هم جزو درجات جانبازی به حساب آید. 

وی در ادامه تاکید کرد: بهترین خاطره من از دوره محیط بانی، زمانی بود که در سال 93 پنج قلاده پلنگ را در منطقه خودم یعنی پناهگاه حیات وحش کاوده فیروزکوه مشاهده کردم. این پنج قلاده شامل یک نر، یک ماده و سه توله پلنگ بودند که خوشبختانه من توانستم از سه قلاده تصویربرداری کنیم، اما چون دو توله خیلی سریع عبور کردند، موفق به مستندسازی از آنها نشدم، ولی همین که توانستم حضور پنج قلاده پلنگ را در منطقه خودم ثبت کنم، باعث شد که احساس کنم خوشبختانه در حفاظت از این منطقه موفق بوده ام. 

عشق به طبیعت و حیات وحش، محیط بانان را در این شغل نگه می دارد 

میرزاکریمی با بیان این که محیط بانی، شغل پردردسری است که تنها افراد عاشق از پس انجام آن برمی‌آیند، اظهار داشت: با وجود تلاش های زیادی که مسئولان سازمان محیط زیست و یگان حفاظت محیط زیست کشور انجام داده اند، اما متاسفانه هنوز هم حقوق و مزایای محیط بانان به شکل محسوسی کمتر از بسیاری از مشاغل دولتی و خصوصی دیگر کشورمان است. البته مشقات شغل محیط بانی به حدی زیادی است که هرچقدر هم حقوق و مزایای محیط بانان افزایش یابد، بازهم تنها این عشق به طبیعت و حیات وحش است که افراد را در این حرفه نگه می دارد. 

این محیط بان جانباز با بیان این که خودر را مدیون همسر و فرزندانش می داند، عنوان کرد: مدت زمانی که محیط بان ها در طبیعت حضور دارند، کاملا بیشتر از زمانی است که آنها می توانند در کنار خانواده خود سپری کنند. به همین دلیل است که ما همیشه مدیون همسر و فرزند خود هستیم که نمی توانیم زمانی را که آنها به ما نیاز دارند، در کنار آنها باشیم. من هم شخصا از همسر و دو پسرم که سال هاست با صبوری سختی ها را تحمل می کنند و به بنده امید و انگیزه می دهند، تقدیر و تشکر می کنم. 

وی در پایان تصریح کرد: شیرین ترین لحظات محیط بانی، زمانی است که ما زاد و ولد حیات وحش را مشاهده می کنیم و خوشحال می شویم که توانسته ایم آرامشی را برای حیوانات در منطقه خودمان به وجود آوریم که با خیال راحت به زایمان بپردازند. خوشبختانه با تلاش شبانه روزی من و همکارانم در حراست از حیات وحش در پناهگاه کاوده، مطابق سرشماری رسمی سازمان محیط زیست، سالیانه حداقل 15 درصد به جمعیت قوچ، میش، کل و بز در منطقه ما افزوده می شود.