چند زن دیگر باید کشته شوند تا قانون حمایت از زنان تصویب شود؟/ نگاه بدبینانه به مجامع بین المللی را اصلاح کنیم

کمیسیون مقام زن، مهم ترین رکن سازمان ملل متحد برای تصمیم گیری و سیاست گذاری در مورد ارتقا حقوق بشر زنان است. جمهوری اسلامی ایران، سال گذشته با کسب 43 رأیِ کشورهای عضو شورای اقتصادی، اجتماعی ملل متحد (اکوسوک) به مدت چهار سال، عضو کمیسیون مقام زن شد. پیش از این، ایران دو بار دیگر نیز به عضویت این کمیسیون در آمده بود.

از ظرفیت ها و تجارب سایر کشورهای عضو کمیسیون مقام زن استفاده کنیم

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، عضویت ایران در این کمیسیون یک دستاورد ارزشمند است که البته با هجمه های زیادی رو به رو شد. عضویت ایران در این کمیسیون تا 4 سال ادامه خواهد داشت و فرصت خوبی را برای ایران فراهم می کند. با این وجود برخی کارشناسان معتقدند ایران باید دید گسترده تری نسبت به طرح ها و برنامه های مجامع بین المللی داشته باشد و از تجارب سایر کشورها بهره مند شوند.

زهرا نژاد بهرام، فعال زنان حوزه زنان و عضو سابق شورای شهر تهران در گفت‌وگو با رکنا با اشاره به اینکه حضور ایران در مجامع بین المللی فرصت خوبی برای کشور است، گفت: «با حضور در این مجامع، ضمن ارائه آمارها و پیشرفت هایمان در حوزه زنان، ضمن اینکه خودمان را به جهان معرفی می کنیم می توانیم از ظرفیت ها، کمک و تجاربی که دیگر کشورها ارائه می دهند بهره ببریم. عضویت در یک مجمع بین المللی با اینکه دستورالعمل ها و برنامه های آن در کشورها عملیاتی شوند فرق دارند. یکی از دلایل اصلی این است که در ایران، مسئولان برای برنامه های مربوط به زنان به جمع بندی مشخصی نرسیده است. تکلیف در حوزه زنان در چهار بخش آموزش، بهداشت، سیاست و اقتصاد مشخص نیست.»

وی با اشاره به اینکه شعارهایی که در کمیسیون ارائه می شود لزوما دستورالعمل لازم الاجرا نیستند گفت: «بعضی وقت ها مسئولان با نگاه بدبینانه به برنامه ها و طرح های ارائه شده، موضع گیری می کنند. مثلا عضویت در کنوانسیون منع خشونت رفع هرگونه تبعیض علیه زنان یا مورادی از این دست جزء دستور کارهای کمیسیون بوده که ما نه به آن ها پیوستیم نه حتی به اجرای آن فکر کرده ایم.»

نگاه بدبینانه به مجامع بین المللی را اصلاح کنیم

نژاد بهرام با اشاره به اینکه باید نگاه بدبینانه ایران نسبت به مجامع بین المللی اصلاح شود گفت: «اینکه ما فکر می کنیم هر دستورالعمل، پیشنهاد یا همکاری با نهادهای بین المللی برای این است که ما را تحت سلطه قرار دهند، درست نیست؛ چراکه ما حق انتخاب داریم. نباید تمام فرصت هایی که برای مردم ایران پیش می آید را با این نگرانی از دست بدهیم. در این راستا لازم است دولتمردان بازنگری ذهنی نسبت به این نوع نگاه داشته باشند و از ظرفیت فرصت های بین المللی برای جامعه استفاده کنند. ما می توانیم از دیدگاه های استفاده کنیم و کمتر اجازه دهیم که با شایعه پراکنی و پروژه سازی، مخالفان جمهوری اسلامی دست برتر پیدا کنند.»

این فعال حوزه زنان به مسئولان پیشنهاد کرد: «ما هم عضوی مثل سایر اعضا در این کمیسیون هستیم و می توانیم پیشنهاد و طرح به سازمان ملل ببریم، راجع به آن رایزنی کنیم و کمیته های مختلفی را تشکیل دهیم. می توانیم از ظرفیت های دولت استفاده کنیم و دستور کارهای عملی برای پیشگیری از خشونت خانگی با توجه به رویکردهای دینی-مذهبی برای جوامع ارائه دهیم.»

چند رومینای دیگر کشته شوند تا لایحه «حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت» در مجلس بررسی شود؟ 

وی در پایان گفت: «لایحه حفظ کرامت زنان پس از گذشت یک سال در اولویت مجلس قرار نگرفته است و این یکی از مطالبات مردم از مجلس است. از نمایندگان مردم انتظار می رود حرکت مردمی انجام دهند. چند انسان دیگر باید کشته شود؟ چند رومینا؟ روی چند زن باید اسید پاشیده شود؟ چند زن باید مورد خشونت خانگی قرار بگیرند تا چنین قوانین مشخصی برای حمایت از آن ها تعیین شود؟ روی این موضوع بسیار کار شده است ؛ اما در مجلس بررسی نشده و خیلی جای بحث دارد.»