جمع آوری، راه حل برخورد با پدیده معتادان متجاهر نیست/ طرح های بی فایده که همگی به بن بست می خوردند

در چند سال اخیر هم افزایش اعتیاد در تهران داشتیم هم ازدیاد پاتوق های معتادان از پاتوق های محله ای تا پاتوق های موزائیکی معتادان. بالا شهر و پایین شهر هم ندارد. از قلب پایتخت تا شما و جنوب و شرق و غرب ، پاتوق شکل گرفته و از زن و مرد به ته خط رسیده مشاهده میشود. امروز مشاهده می کنیم که نه تنها پاتوق ها معتادان افزایش یافته است که حال به معضل بزرگتری تبدیل شده و در پایتخت دژ معتادان متجاهر به گفته عضو شورای شهر تهران شکل گرفته که هم آسیب است و هم امنیت شهر را به خطر می اندازد.

به گزارش رکنا، امیرحسین قاسمی؛ مدیر موسسه فعالیت‌های داوطلبانه همیاری در گفت و گو با خبرنگار اجتماعی رکنا، در پاسخ به این سوال که  آیا مجلس به داستان مبارزه با مواد مخدر ورود داشته است ؟ گفت: تا آنجایی که من در جریانم قانون جامع مبارزه با مواد مخدر به دلیل حساسیت های خاصی که دارد هنوز در کمیسیون امنیت ملی در حال بررسی است و پیگیری هم که از کمیسیون اجتماعی داشتیم به عنوان کمیسیون فرعی مرتبط با این قانون این موضوع رو تایید می کند که امیدواریم با خروج از کمیسیون امنیت ملی و تصویب  به عنوان مرجع مورد استفاده قرار بگیرد.

وی در پاسخ به این سوال که نظر  سازمان های مردم نهاد در قضیه درمان اعتیاد و خاصه جمع آوری معتادان متجاهر چیست، گفت: در همان تک سندی که توسط رهبر انقلاب ارائه شده بر ظرفیت نیروهای مردمی که همین سازمان های مردم نهاد است تاکید شده است. اوایل اجرای طرح در سال های گذشته موسساتی بودند که در قربان گری های طرح ماده ۱۶ یا همان جمع آوری معتادان متجاهر شرکت می کردند اما همین گروه هم بعد اقدام و نتایجی که به دست آوردند به این نتیجه رسیدند این کار خروجی مناسبی ندارد و فقط برای پاک کردن سطح شهر از این معتادان خوب است.

قاسمی در پاسخ به این سوال که آیا اجرای طرح های ضربتی در سال های قبل سابقه ای دارد و خروجی آنها چگونه بوده است؟ گفت: بله این مدل طرح ها که به نام ماده ی ۱۶ مشهور است طی سال های گذشته بارها  صورت گرفته که نتیجه ی خاصی نشده و از مشهورترین آنها می شود به اسکان معتادان در فضاهای بسته  شورآباد، کرمان ، جزایر فارور و مکان های دیگری اشاره کرد که همه ی آنها به دلیل ایزوله بودن و عدم ارائه خدمات درست منجر به شکست شده است. اساسا داستان اعتیاد به دلیل اینکه یک مسئله روانی و اجتماعی است  نمی شود با جمع آوری و ایزوله کردن معتاد در مکان های بسته به نتیجه ای روشن رسید.

وی در پاسخ به این سوال که آیا سیاست جامعی نسبت با برخورد با این مقوله که بصورت سند باشد تدوین نشده که به عنوان مرجع بتوان به آن رجوع کرد و شاهد یکپارچگی در برخورد با این مشکل باشیم؟، بیان کرد: اتفاقا ۱۵ سال پیش سندی جامع توسط مقام معظم رهبری به دستگاه ها ابلاغ شده است که به صراحت نحوه ی برخورد با این مقوله را توضیح می دهد. به عنوان مثال: بارها در این سند از استفاده از دانش روز دنیا، نیروهای مردمی ، حمایت های اجتماعی و بازتوانی اجتماعی ذکر شده که تقریبا با شیوه ای که در حال اجراست هماهنگی ندارد و گویی صرفا در حد یک سند باقی مانده است.

قاسمی ادامه داد: در این سند شما به هیچ وجه از برخورد ضربتی و قهری با معتاد و کارتن خواب موردی را پیدا نمی کنید و هرچه بیشتر می خوانید متوجه می شوید به بحث برخورد علمی با قضیه بسیار تاکید شده است. حالا باید دید آیا طرح پیوست علمی و اجتماعی با توجه به سند جامع ابلاغ شده دارد یا نه .

مدیر موسسه فعالیت‌های داوطلبانه همیاری در خصوص اینکه در این روزها گاهی صحبت از دهکده ی سلامت برای درمان جمع آوری کارتن خواب ها یا همان معتادان متجاهر می شود نظر شما در مورد دهکده چیست؟ افزود: اولا که بنده معتقدم با توجه با شرایط حاضر دهکده ها در حد صحبت و ایده باقی خواهد ماند زیرا بودجه ای که برای آن صحبت می شود نزدیک به هزار میلیارد تومان است که با تورم امروز به نظر بنده این عدد را باید سه یا چهار برابر فرض کرد. دوما ما مکان هایی با دیوار و درب داریم که بتوان جای احداث دهکده ها برای کاهش هزینه ها استفاده نمود.

وی ادامه داد: سوما مقداری طرح ابهام دارد و چون درمان افراد با توجه به مواد مصرفی متفاوت است باید ببینیم آیا طرح فاز بندی شده و اصلا برای چه گروه مصرف کننده ای کاربرد دارد مثلا مصرف کننده های تریاک، هروئین و یا شیشه. چهارما: چه تضمینی وجود دارد تا در سال های بعد هم بودجه مورد نیاز برای این قضیه تامین شود. پنجما: مشکل اساسی در درمان جامعه پذیر کردن معتاد کارتن خواب است لذا این مدل مراکز باید در شهر باشد و اینکه مکانی بسته و دور از شهر

قاسمی در پاسخ به این سوال که بهترین روش برای درمان و راه حل دائمی چیست، گفت: اول اینکه از تجربیات موفق در دنیا استفاده کنیم. دوم اینکه استفاده از روش های درمان های متفاوت بعد از غربال گری معتادان در فضاهای غیر بسته، سوم‌ افزایش مراکز خدماتی به کارتن خواب ها؛ مثل: همین بهاران ها، گرم خانه ها، شلترها ، دی آی سی ها. چهارم افزایش سطح خدمات اجتماعی به خانواده ها و معتادان هست. پنجم آموزش و اشتغال زایی البته در بازه زمان بلند و نه کوتاه چون معتادی که سال ها هروئین مصرف کرده است نمی تواند خیلی زود به جامعه بازگردد.