آسیب هایی که آلزایمر به سلامت روان خانواده بیماران وارد می کند

آلزایمر یکی از بیماری های شناختی شایع در میان سالمندان است. آلزایمر را همچنین یکی از شایع ترین انواع اختلال دمانس می دانند. نقش ژنتیک در ابتلا به آلزایمر به گفته کارشناسان و متخصصان 10 الی 15 درصد است. یکی از مواردی که همواره در بیماری آلزایمر مطرح است، موضوع مراقبین بیماران مبتلا به آلزایمر است.

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، فراموش شدن از سوی عزیزان همیشه سخت بوده است. هیچ انسانی دوست ندارد که مادر، پدر، خواهر یا برادر و دوستانش او را فراموش کنند. فراموش شدن با افسردگی و غم همراه است. تا کنون بیشتر از ناراحتی و مشکلات افرادی گفته شده است که دچار آلزایمر شده اند، اینکه افراد مبتلا به آلزایمر چه مشکلاتی را تحمل می کنند از یک طرف، اقوام، آشنایان، فرزندان و همسرانی که ناگهان با فراموش شدن از سوی عزیزشان مواجه می شوند هم از طرف دیگر می تواند شوکه کننده باشد. مراقبین از بیماران مبتلا به آلزایمر هرروز بیشتر از یاد عزیزشان می روند و هر روز بیش تر از دیروز به فراموشی سپرده می شوند.

توجه به ابعاد روانی نزدیکان و مراقبان بیماران مبتلا به آلزایمر نیز به اندازه بیمار حائز اهمیت است، موضوعی که دکتر معصومه صالحی در گفت و گو با رکنا آن را تشریح کرد.

مراقبین افراد مبتلا به آلزایمر سخت تر این بیماری را می پذیرند

دکتر معصومه صالحی، رئیس انجمن آلزایمر ایران ابتدا در تشریح فعالیت های مربوط به انجمن آلزایمر برای افراد مبتلا به این بیماری و مراقبین آن ها به خبرنگار رکنا اظهار داشت: هدف انجمن آلزایمر ایران ارتقای کیفیت زندگی افراد مبتلا به آلزایمر و مراقبین این عزیزان است. با توجه به مشکلات عدیده ای که بیماری آلزایمر برای افراد مبتلا به این بیماری در پی دارد و موجب اختلالات رفتاری، عملکردی و گفتاری می شود، لازم است تا به مراقبین این افراد توجه و آموزش های لازم ارائه شود.

وی در مورد وضعیت مراقبین افراد مبتلا به آلزایمر اظهار داشت: کسی که یکی از عزیزان اش به این بیماری مبتلا می شود، طبعاً خیلی سخت این اتفاق را می پذیرد. افراد مبتلا به آلزایمر نیز نمی توانند قبول کنند که پس از بزرگ کردن فرزندان و رهبری آن ها اکنون خودشان نیازمند مراقبت و راهنمایی دیگران هستند. این موضوع می تواند از نظر بهداشت روانی، اقتصادی و اجتماعی مشکلاتی برای فرد ایجاد کند.

احساس شرم پس از آلزایمر از دلایل نپذیرفتن این بیماری است

صالحی در توضیح مشکلات  وارده بر مراقبین افراد مبتلا به آلزایمر تاکید کرد: یکی از دلایل نپذیرفتن بیماری آلزایمر، احساس شرمی است که پس از ابتلا به بیماری به افراد دست می دهد.انجمن آلزایمر در این راستا کلاس های حمایتی برای مراقبین افراد مبتلا به آلزایمر تدارک دیده اند تا ابتدا این بیماری را بپذیرند و در مرحله بعدی آن را مدیریت کنند، اگر کسی توان مدیریت بیمار را نداشته باشد، خودش نیز ممکن است بیش از بیمار آسیب ببیند، افراد ممکن است در طول یک روز به یک سوال چندین بار پاسخ دهند و این اتفاق نه برای خود فرد مبتلا به آلزایمر، بلکه برای مراقب او عذاب آور است. ممکن است فرد مبتلا به آلزایمر، مرتکب اشتباهات رفتاری مکرری همچون آتش سوزی در منزل شود، درون یخچال وسیله ای به اشتباه بگذارد و متوجه این رفتار نباشد، حال آن که مراقبین آن ها واقعاً عذاب می بینند.

شرمندگی و خستگی از معضلات مراقبین بیماران مبتلا به آلزایمر

او با ذکر مشکلات دیگری که ممکن است افراد مبتلا به آلزایمر با آن مواجه شوند، افزود: به جز شرمندگی، خستگی زیادی برای مراقبین فرد مبتلا به آلزایمر ایجاد می شود. بنابراین پیشنهاد می شود که مراقبین از افراد مبتلا به آلزایمر در صورت غروب زدگی و خطراتی که ممکن است با پیشرفت بیماری برای افراد ایجاد شود، باید آماده شوند تا با این مسائل بیشتر کنار بیایند.

رئیس انجمن آلزایمر ایران در مورد کلاس های آموزشی و درمانی انجمن آلزایمر گفت: در کلاس های انجمن آلزایمر ابتدا به مراقبین اجازه داده می شود که مشکلات خود را بیان کنند تا قدری تخلیه روانی شوند، افراد در این مرحله سعی می کنند بیماری را بشناسند و از اضطراب خود بکاهند، اما به مرور در جلسات بعدی می فهمند که فقط آن ها نیستند که با مشکل آلزایمر روبرو هستند، بلکه افراد دیگری نیز با این موضوع دست و پنجه نرم می کنند و افراد می توانند در این زمینه تجارب خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند.

برنامه و آموزش به اطرافیان فرد مبتلا به آلزایمر و حتی نیروهای پلیس

معصومه صالحی ادامه داد: جزواتی در انجمن آلزایمر تهیه شده است که در هر یک از مراحل بیماری، مراقب باید بداند چه رفتاری از خود بروز دهد تا علاوه بر خود باعث افزایش تنش ها در فرد مبتلا به آلزایمر نشود، این موارد آموزش هایی است که همه افراد جامعه و نه فقط خانواده های درگیر با آلزایمر می توانند از آن استفاده کنند. اکنون برای پلیس نیز برنامه و آموزش هایی تهیه شده است که شیوه برخورد با افراد مبتلا به آلزایمر را جهت جلوگیری از تنش در آن ها تبیین می کند، مثلاً در برخورد با آن ها نباید از اسلحه یا ابزارهای این چنینی استفاده کرد، آن ها می توانند آرام آرام با فردی که گم شده است، صحبت کنند تا بفهمند آیا او مبتلا به آلزایمر است یا خیر؟

ارائه خدمات روان شناسی و آموزشی به مراقبین افراد مبتلا به آلزایمر

او با توصیه به خانواده هایی که دارای فرد مبتلا به آلزایمر هستند، بیان کرد: شماره ثبت نام در کلاس های آموزشی انجمن آلزایمر عبارتند از: 44665152 و 44645510. افراد می توانند در این کلاس ها ثبت نام کنند، ضمن این که کارشناسان ارشد و دکتری روان شناسی انجمن به سهولت آموزش های مربوطه را ارائه می دهند و همچنین بسته های آموزشی نیز به صورت رایگان به متقاضیان و مراقبین افراد مبتلا به آلزایمر داده می شود.

صالحی در تشریح اقدامات سلامت روان به مراقبین مبتلایان به آلزایمر گفت: مشاوران خانواده جهت ارائه خدمات به اعضای خانواده مبتلایان به آلزایمر آماده هستند و کمتر از تعرفه های دولتی از بیماران و خانواده های فرد مبتلا هزینه های خدماتی را دریافت می کنند. با همه توان وظرفیت خود، جزوات و کتب آموزشی به متقاضیان اهدا می شود تا این افراد، راحت تر بتوانند زندگی خود را مدیریت و از بیمار خود مراقبت کنند.

عوامل ایجاد آلزایمر/ یک سال تشخیص زودهنگام تا 5 سال از ابتلا به آلزایمر جلوگیری می کند

رئیس انجمن آلزایمر در تعریف بیماری دمانس و آلزایمر اظهار داشت: دمانس به معنای علامت است و ممکن است در نتیجه افسردگی، کم کاری و پرکاری تیروئید، کمبود ویتامین های ب 12 و ویتامین د، بیماری های عفونی و مصرف یکسری داروهای خاص ایجاد شود. اگر دمانس زودتر تشخیص داده شود، روند درمان نیز زودتر طی می شود. 60 تا 70 درصد دمانس ها را بیماری آلزایمر تشکیل می دهد و باید توجه داشت که آلزایمر درمان پذیر نیست اما یک سال تشخیص زودهنگام می تواند تا 5 سال مشکلات مربوط به آلزایمر را به عقب بیاندازد.

با انجام این فعالیت ها تا 80 درصد امکان ابتلا به آلزایمر را کاهش دهید

صالحی در پاسخ به تاثیر ژنتیک در ایجاد بیماری آلزایمر گفت: مسئله ژنتیک یکی از بخش هایی است که بین 10 تا 15 درصد در ایجاد بیماری آلزایمر تاثیر گذار است. می توان با به چالش کشیدن مغز، حل کردن جدول، فعالیت های بدنی و ذهنی جدید، رسیدگی به تغذیه و مصرف سبزیجات، یادگیری زبان و حرفه های جدید، شرکت در گروه های دوستی و تفریحی، گوش دادن به موسیقی، پرهیز از مصرف دخانیات و مشروبات الکلی از ابتلا به آلزایمر جلوگیری کرد. ناگفته نماند توجه به شنوایی که به مرور در سالمندی ایجاد می شود نیز یکی از زمینه های بروز آلزایمر در افراد است. یک ضربه سر در کودکی و نوجوانی می تواند در سالمندی افراد را زودتر به آلزایمر مبتلا کند. با انجام این فعالیت ها تا 80 درصد امکان ابتلا به آلزایمر کاهش می یابد.