فاجعه محیط زیستی در دل تهران؛ حفر 70 چاه 250 متری برای تأمین آب شرب!

به گزارش خبرنگار رکنا، در یک اقدام جنجالی و به گفته بسیاری از کارشناسان، سازمان آب تهران قصد دارد 70 چاه عمیق 250 متری حفر کند تا آب شرب پایتخت را تأمین کند. این تصمیم که به‌طور رسمی اعلام شده، به شدت بر بحران‌های زیست‌محیطی دامن خواهد زد و منابع آبی زیرزمینی تهران را در معرض خطر جدی قرار می‌دهد.

مهدی چمران، رئیس شورای شهر تهران، در واکنش به این تصمیم، با صدای بلند هشدار داده است: «این اقدام نه تنها منابع آبی تهران را خشک می‌کند، بلکه فاجعه‌ای زیست‌محیطی به همراه خواهد داشت.» به گفته چمران، چاه‌های جدید نه تنها آبی برای تأمین نیازهای مردم نخواهند داشت، بلکه چاه‌های موجود در تهران را هم خشک خواهند کرد.

۷۰ چاه برای «نجات» تهران؛ آیا این «نجات» یا نابودی است؟

حفر این 70 چاه به عمق 250 متر به‌عنوان راه‌حلی موقت برای تأمین آب شرب، ممکن است در ظاهر یک پاسخ فوری به بحران آب پایتخت به نظر برسد. اما حقیقت این است که این چاه‌ها به سرعت منابع زیرزمینی را تخلیه کرده و تهران را با خطراتی چون فرونشست زمین، آلودگی آب و کاهش شدید کیفیت آب روبه‌رو خواهد ساخت.

آیا این چاه‌ها می‌توانند راه‌حل باشند؟ یا اینکه در نهایت فقط یک بحران دیگر را به بحران‌های فعلی اضافه خواهند کرد؟ چطور ممکن است چنین تصمیمی در کشوری که مشکلات زیست‌محیطی روزبه‌روز بیشتر می‌شود، با این سرعت اتخاذ شود؟

چرا این طرح مخالف دارد؟

کارشناسان محیط‌زیست و متخصصان منابع آب می‌گویند که این چاه‌ها تنها یک راه‌حل موقت هستند که نه تنها مشکل آب شرب تهران را حل نخواهند کرد، بلکه آسیب‌های جبران‌ناپذیری به منابع آبی و زیست‌محیطی وارد می‌آورند. به گفته آنها، خشک شدن چاه‌های دیگر و کاهش سطح آب‌های زیرزمینی، تبعاتی چون بروز فرونشست زمین را به دنبال خواهد داشت که به‌راحتی نمی‌توان آن را جبران کرد.

در همین راستا، رئیس شورای شهر تهران با شدت به مقامات دولتی هشدار داده است. او اعلام کرده که نامه‌هایی به روسای سه قوه ارسال کرده‌اند و از آن‌ها خواسته‌اند که با این طرح مقابله کنند. چمران به‌طور واضح اشاره کرده است که اگر این تصمیم ادامه یابد، تهران با یک فاجعه زیست‌محیطی جدی مواجه خواهد شد.

دست به کار شویم یا به فاجعه کمک کنیم؟

اگرچه بحران آب در تهران یک واقعیت غیرقابل انکار است، اما به نظر می‌رسد که راه‌حل‌های پیشنهادی برای مقابله با آن همچنان نه تنها کارساز نیستند، بلکه بر مشکلات می‌افزایند. آیا واقعاً 70 چاه عمیق 250 متری می‌توانند تهران را نجات دهند؟ یا این یک اشتباه بزرگ دیگر است که تاریخ به آن به چشم فاجعه خواهد نگریست؟

پاسخ به این سوالات بستگی به این دارد که مقامات تهران و کشور، چه زمانی و چگونه به فکر راه‌حل‌های پایدارتر و منطبق با اصول حفاظت از محیط‌زیست بیفتند. در شرایطی که آب تهران در حال خشک شدن است، شاید تنها با یک تصمیم صحیح و دوراندیشانه بتوان از بحرانی بزرگ جلوگیری کرد.