پزشکیان سهم بودجه 9.8 درصدی آموزش و پرورش را افزایش دهد / ورود آدم های تکراری و رفوزه به وزارت آموزش و پرورش چه معنایی دارد؟

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ابراهیم سحرخیز، معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با رکنا گفت: نخستین نشست شورای عالی آموزش وپرورش در آغازین روزها از سال تحصیلی جدید با حضور رئیس دولت چهاردهم، رویدادی تازه و غیرمنتظره نبود تا از آن، به عنوان یک شگفتانه یاد شود چراکه چنین اتفاقی، پیش از این نیز، در برخی از دولت ها از جمله دولت سیزدهم مسبوق به سابقه است.

وی در ادامه افزود: اما این اتفاق فرصت خوبی بود تا پزشکیان در کسوت رئیس جمهور در کنار تبیین دیدگاه های خود درباره ضرورت و چگونگی اجرای عدالت آموزشی، بااشاره به غفلت از اصلاح و ارتقای زیرساخت های آموزشی، علاوه بر ناکافی بودن بخش سخت افزاری نیازها به عواملی مانند به کارگیری دستاوردهای نوین ارتباطی و آموزشی، استقبال از هوش مصنوعی در ارتقای محتوا و روش های آموزشی، بهره گیری از هم افزایی ظرفیت های مردمی، اصلاح روابط بین بخشی در بخش های دولتی و حاکمیتی تا دخیل کردن دانش آموزان در فرایند یادگیری، اولویت دادن به مهارت هایی مثل کارگروهی، احساس مسئولیت و حل مسئله، تکیه بر روش های ایجابی به جای برخوردهای سلبی در برخورد با دانش آموزان، دلیل اجرا نشدن سند تحول بنیادین آموزش و پرورش را ناشی از نبود مکانیسم آموزشی متناسب با اهداف آن بداند.

سحرخیز تاکید کرد: پزشکیان، لا به لای صحبت هایش، گزاره قابل تاملی هم برای ارائه داشت که بسیار مهم بود «فرزندان ایران، آنچه از ما می بینند می آموزند، نه آنچه می شنوند.» انتظار می رود این اظهار آشکار و بیان صریح رییس جمهور به عنوان بخشی از مانیفست نظام آموزشی کشور در دولت چهاردهم، با پرهیز از وعده درمانی، پر رنگ دیدن جنبه شعارگونه و رتوریک آن، مبنای عمل قرار گرفته، به طور مشخص توضیح دهند که در چهار سال آینده، در حوزه شاخص های مربوط به آموزش و پرورش عمومی قرار است چه اتفاق خاصی بیفتد؟

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش افزود: مثلا سهم ۹.۸ درصدی آموزش و پرورش از بودجه عمومی دولت به عنوان کمترین سهم در پنجاه سال گذشته، در بودجه سال آینده که مقدمات تدوین و تنظیم آن در حال انجام است چه میزان افزایشی را باید تجربه کند تا معلمان نیز وعده های رییس‌جمهور را باور کرده و او را صادق الوعد بخوانند؟ همچنین پس از متناسب سازی سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی دولت با اهداف و ماموریت های از پیش تعیین شده، نوبت به مدیران یا مجریانی می رسد که قرار است در میدان صف و ستاد، این ماموریت ها را عملیاتی کنند.

ابراهیم سحرخیز تاکید کرد: اکنون سوال مشخص از رییس‌جمهور این است با کدام عده یا اشخاص کارشناس و مدبر می خواهید انتظارات خود را جامه عمل بپوشانید؟ مدیران خام یا بی تجربه به جا مانده از دولت سیزدهم یا همین آدم های تکراری و رفوزه شده نزد معلمان، در دولت هشت ساله روحانی که برای رسیدن دوباره به مقام و منصب، لحظه شماری می کنند؟ کیست که نداند فقر و پریشانی امروز آموزش و پرورش دلیلی آشکار بر ناتوانی آنهاست. آیا به کارگیری دوباره آنها مصداق گزیده شدن چند باره آموزش و پرورش از یک سوراخ نیست؟ یا صرف هواداری دلیلی بر شایستگی است؟

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش افزود: لطفا آموزش و پرورش از دو افت بزرگ سیاست زدگی و افراط یا تفریط حفظ کنید. بیایید رویکردی متفاوت از دولت شهید رییسی و روحانی در رویارویی با آموزش وپرورش داشته باشید. با این افراد تکراری به عنوان مشاور وزیر یا معاونان، در شرف انتخاب و انتصاب، چهار سال دیگر، آموزش و پرورش حال و روزی نزارتر از امروز خواهد داشت. شوربختانه در دولت سیزدهم، می خواستند با شعار مردمی سازی مدارس، به تاسی از دکترین مدرسه فروشی در دولت روحانی، زیرآب آموزش و پرورش همگانی و رایگان را برای همیشه تاریخ بزنند! می نوشتند مردمی سازی اما می خواندند خصوصی سازی! شعار« ایران قوی» با «مدرسه قوی» می دادند؛ اما در عمل به دنبال فراهم آوردن زمینه برای حاتم بخشی مدارس دولتی، تحت عنوان واگذاری مدارس به اشخاص حقیقی و حقوقی یا هیات امنایی بودند! اکنون باید همین سوال را از آقای پزشکیان پرسید!

سحرخیز در پایان گفت: آوردن مردم پای کار ساخت، نوسازی و تجهیز مدارس در قالب خیرین مدرسه ساز، سنتی پسندیده و قابل ستایش است؛ اما خالی کردن جیب مردم آن هم به اجبار و اکراه، برای دریغ کردن آموزش و پرورش رایگان و همگانی از آنها،  در این شرایط سخت اقتصادی، ظلمی آشکار و نابخشودنی است.