کشیدن حصار ناامنی دور بوستان شوش / معتادان در شهر پخش شدند + فیلم و عکس

در حالی که شهرداری منطقه 12 بدون توجه به آسیب های ناشی از کشیدن حصار دور بوستان شوش اقدام به انجام این کار کرده است، حمایت های مادی و معنوی سازمان بهزیستی از مراکز کاهش آسیب اعتیاد بانوان در نیز کمتر شده و زمزمه هایی از احتمال بسته شدن این مراکز به گوش می رسد. در روزهای اخیر این زمزمه ها موجب نگرانی زنان معتاد و کارتن خوابی شده است که جز این مراکز، هیچ پناه دیگری در پایتخت ندارند و نمی دانند در صورت بسته شدن این مراکز، در چه وضعیت اسفناکی باید روزگار خود را سر کنند.

کارتن خواب ها دود نمی شوند

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، چند روزی است که بوستان شوش به شدت خلوت شده و اهل محل کمتر شاهد پاتوق کردن معتادان در این پارک هستند؛ زیرا در روزهای اخیر، آخرین میله های مربوط به حصار دور این بوستان نیز نصب شده و اکنون تمام محوطه دور این پارک حصارکشی شده است و از ساعت 12 شب به بعد نیز درهای میله ای دور بوستان شوش بسته می شود.

اتفاقی که شاید ظاهر این پارک را تمیزتر کرده، اما در واقع، موجب فراری دادن معتادان از این بوستان و پخش شدن آنها در سطح شهر شده است؛ زیرا وقتی محوطه دور یک بوستان و راه فرار آن بسته می شود، طبیعتا معتادان متجاهر و کارتن خواب ها کمتر به این پارک مراجعه می کنند و به پاتوق هایی می روند که احتمال دستگیری شان توسط پلیس کمتر باشد، اما نکته اصلی اینجاست که در این گونه پاتوق ها، مددکاران دسترسی سخت تری به معتادان متجاهر دارند و آسیب های بیشتری نیز بخصوص در کمین زنان معتاد است.

این موضوعی است که سپیده علیزاده، مدیرعامل مرکز کاهش آسیب بانوان «نور سپید هدایت» در گفت و گو با رکنا روی آن دست گذاشت و عنوان کرد: پارک شوش بخصوص در فصول گرم سال محل تجمع معتادان و کارتن خواب هایی است که هیچ جای دیگری برای رفتن ندارند؛ چراکه در این پارک دو گرمخانه، یکی برای آقایان و یکی برای خانم ها وجود دارد و کارتن خواب ها می توانند از امکانات این گرمخانه ها استفاده کنند.

وی به خلوت شدن بوستان شوش در روزهای اخیر اشاره کرد و گفت: از ابتدای امسال تا کنون، شهرداری منطقه 12 اقدام به کشیدن حصار دور پارک شوش کرده است تا به قول خودشان، تردد معتادان در این بوستان کمتر و امنیت آن بیشتر شود. اما نکته اصلی اینجاست که کارتن خواب ها دود نمی شوند و به هوا نمی روند و قطعا وقتی معتادان متجاهر را از اینجا فراری می دهیم، آنها به پاتوق هایی پناه می برند که آسیب های آن بسیار بیشتر از جایی مثل بوستان شوش است.

علیزاده که مرکز کاهش آسیب تحت مدیریتش داخل بوستان شوش واقع شده است، کاهش شدید تعداد مراجعان به مرکز خود در روزهای اخیر را نمونه ای بارز پراکنده شدن معتادان در سطح شهر دانست و تاکید کرد: در حالی که همیشه ما علاوه بر 150 غذایی که در ساعت نهار به مراجعان خود می دادیم، تعدادی غذا نیز در میان آقایان کارتن خواب توزیع می کردیم، اما چند روزی است که حداکثر 20 غذا توزیع می کنیم، چون با کشیده شدن این حصارها بسیاری از زنان کارتن خواب تمایلی به این که به بوستان شوش بیایند و از خدمات مرکز ما استفاده کنند، ندارند.

انتقال آسیب از بوستان شوش به پارک های دیگر

مدیرعامل مرکز کاهش آسیب بانوان «نور سپید هدایت» درباره روند حصارکشی دور بوستان شوش توسط شهرداری منطقه 12 توضیح داد: کشیده شدن این حصارها از اول سال آغاز شده و از آن زمان تا امروز هرچه که این پروژه تکمیل تر شده است، تردد معتادان در سطح بوستان شوش نیز کمتر شده است. البته در دو ماه گذشته چند طرح ضربتی برای جمع آوری معتادان متجاهر مرد و انتقال آنها به مراکز ماده 16 اجرا شده است، اما در این دو ماه حتی چنین طرحی برای معتادان متجاهر زن نیز اجرایی نشده است و ما مطمئنیم حضور کمتر آنها در پارک شوش، قطعا به معنای پخش شدن آنها در سطح شهر است.

علیزاده با کنایه زدن به متولیان حوزه اعتیاد در سطح کشور گفت: معتادان بخار نمی شوند، بلکه وقتی ما کاری می کنیم که این افراد کمتر در پاتوق های نسبتا امن حضور پیدا کنند، آنها به پاتوق هایی پناه می برند که امنیت آنها بسیار کمتر است؛ در واقع، شرایط به گونه ای است که متولیان به جای این که به دنبال ارائه امکانات و اجرای برنامه های کاهش آسیب برای معتادان باشند، به دنبال انجام اقدامات غیرکارشناسی و بگیر و ببند هستند و به این نکته توجهی ندارند که درمان های اجباری هیچ تاثیری در بهبود وضع معتادان ندارد.

وی در ادامه تاکید کرد: مراجعه کمتر معتادان به پارک شوش، به معنای این که این محله از آسیب پاک شده است، نیست؛ بلکه به معنای انتقال این آسیب ها به محلات و پارک های دیگری است که هم آسیب آنها بیشتر است، هم فعال حوزه اعتیاد دسترسی کمتری به معتادان دارند. یعنی وقتی حصارها کشیده می شود، شاید در ظاهر آسیب کمتری در بوستان شوش به چشم بیاید، اما در حقیقت ناامنی از بوستان شوش به سایر مناطق شهر کشیده شده است. چون وقتی برنامه ریزی دقیقی برای کاهش آسیب اعتیاد نداشته باشیم، عملا با اقداماتی مانند حصارکشی دور بوستان شوش، آسیب ها را از یک نقطه به نقطه دیگر انتقال می دهیم.

ناامنی زنان کارتن خواب با حصارکشی بوستان شوش بیشتر می شود

این فعال حوزه کاهش آسیب اعتیاد در بخش دیگری از صحبت هایش به مشکلات خاص زنان کارتن خواب اشاره کرد و گفت: متاسفانه زنان آسیب دیده اجتماعی اولویت هیچ سازمانی نیستند و بیشتر برنامه هایی که برای این زنان اجرا شده است نیز صرفا در سطح وعده و وعید باقی مانده است.

علیزاده با تاکید بر این که حصارکشی و فراری دادن معتادان از بوستان شوش صرفا برای پاک کردن ظاهر این بوستان از آسیب بوده است، عنوان کرد: بوستان شوش، پارک مسطحی است که وقتی کارتن خواب ها اینجا باشند، دسترسی فعالان حوزه آسیب های اجتماعی به آنها بیشتر است و راحت تر می توانند به این معتادان خدمات بدهند، اما وقتی که این معتادان از این پارک فراری داده می شوند، بخصوص وقتی به بوستان های مطبق و ناهموار پناه می برند، شدت آسیب های اجتماعی بیشتر می شود و بخصوص شرایط ناامن تری برای زنان معتاد فراهم می شود؛ به نحوی که می توان گفت نوک پیکان آسیب های این اقدام به این زنان بی سرپناه وارد می شود.

کاهش حمایتی بهزیستی از مراکز کاهش آسیب بانوان

مدیرعامل مرکز کاهش آسیب بانوان در ادامه از کاهش حمایت های مادی و معنوی سازمان بهزیستی از مراکز کاهش آسیب بانوان گلایه کرد و اظهار داشت: حمایت های مالی بهزیستی از مراکز کاهش آسیب در ماه های اخیر کمتر شده است و بودجه هایی که به این مراکز اختصاص داده می شود، به حداقل رسیده است؛ البته نه تنها بهزیستی، بلکه شهرداری و ستاد مبارزه با مواد مخدر نیز کمتر به لزوم حمایت از این مراکز توجه دارند.

اما از نظر علیزاده، وقتی اجرای برنامه های کاهش آسیب کمرنگ می شود، درمان های اجباری کم اصر پررنگ‌تر می شود و در عوض، حمایت های کمتری از معتادان انجام می شود. در این شرایط، اعتیاد تزریقی گسترده تر می شود و ممکن است بیماری ایدز مجددا شیوع پیدا کند. این در حالی است که به گفته این فعال حوزه اعتیاد، اکنون به دلیل شیوع کرونا قیمت مواد مخدر بالا رفته و معتادان محلاتی مانند شوش ناچارند که موادی با ناخالصی بیشتر تهیه کنند و همین مساله آسیب های جسمی و روانی بیشتری به این معتادان وارد شود.

ترس معتادان از بسته شدن مرکز کاهش آسیب بانوان

معصومه، زنی 65 ساله است که خودش می گوید 4 سال است کارش به کارتن خوابی کشیده، اما وقتی پای صحبت هایش می نشینیم، می فهمیم که او سال هاست درگیر اعتیاد است و تا پیش از تاسیس مراکز کاهش آسیب بانوان، شبانه روز از این پارک به آن پارک به دنبال جای خواب بوده است. وقتی از او می پرسیم که محل درآمدش چیست؟ می گوید که فروشنده است و دقیقا توضیح نمی دهد که چه چیزی می فروشد، اما وقتی از او سوال می کنیم که وضعیتش در مراکز کاهش آسیب بانوان چگونه است، پاسخ می دهد: از این که در این مراکز به ما به‌خوبی رسیدگی می شوم، به شدت راضی ام و نمی دانم اگر مسئولان این گرمخانه ها نبودند، ما اکنون چه کار می کردیم.

معصومه هم مثل سایر زنان کارتن خواب از این می ترسد که مراکز کاهش آسیب بانوان بسته شود، زیرا او هم شنیده که حمایت ها از این مراکز کمتر شده است. او البته از عملکرد برخی مراکز کاهش آسیب بانوان نیز گلایه می کند و می گوید که در دوره کرونا برخی مراکز چون مراجعان خود را قرنطینه کرده بودند، حاضر به پذیرش معتادان جدید نبودند و به همین دلیل، خیلی ها یا بی سرپناه ماندند یا ناچار شدند که به مراکز دیگر پناه ببرند.

این زن معتاد البته توضیح داد که گاهی مواقع در مراکز کاهش آسیب بانوان از معتادان تست کرونا گرفته می شود و بیماران کرونایی نیز در این مراکز قرنطینه می شوند، اما وقتی یک معتاد متجاهر کرونایی به بیمارستان مراجعه می کند، اغلب بیمارستان ها از پذیرش او صرف نظر می کنند و حتی وقتی خود معصومه هم یک بار برای شکستگی پایش می خواست به بیمارستانی در منطقه 12 برود، این بیمارستان از پذیرش او خودداری کرد.

مراکز کاهش آسیب؛ خانه امید زنان معتاد

لیلا 45 ساله است و خودش می گوید که 20 سال است در دامان اعتیاد گرفتار شده؛ او تعریف می کند که شوهرش او را معتاد کرد و طلاق لیلا از این شوهر نیز بی خانمانی اش را به همراه داشت. او البته حدود 5 سال است که از خانه بیرون زده و کارتن خواب شده است؛ یکی دو سالی را هم در کوچه پس کوچه های همدان یعنی شهر محل تولدش سپری کرده است تا این که خبر تاسیس مراکز کاهش آسیب بانوان در تهران به گوش او رسیده و به همین خاطر سه چهار سال است که در پایتخت زندگی می کند.

او هم مثل معصومه نگران بسته شدن مراکز کاهش آسیب است و تاکید می کند که اگر این مراکز نباشد، زنان معتاد هیچ امنیتی ندارند و دائما باید زندگی خود را با استرس آسیب دیدن از سوی کارتن خواب های مرد یا سایر مردان سپری کنند. لیلا که ظاهرا قصدی برای ترک کردن ندارد، می گوید چند ماه پیش او را دستگیر کردند و به یک کمپ ترک اعتیاد انتقال دادند، اما چون خودش نخواسته ترک نکرده و بعد از آزادی اش در ماه فرودین مجددا به مواد مخدر روی آورده است.

این صحبت لیلا البته نشانه دیگری است بر این که درمان های اجباری و بگیر و ببند هیچ تاثیری در بهبودی حال معتادان ندارد و باید برنامه های کاهش آسیب با جدیت بیشتری اجرا شود تا افراد گرفتار اعتیاد خودشان داوطلبانه حاضر به ترک شوند.

سعیده نیز که 53 سال دارد، می گوید کارتن خواب نیست، اما حدود 15 سال است که شیشه مصرف می کند. او تعریف می کند که اهل خانواده اش سر او را در تقسیم ارث کلاه گذاشتند و به همین خاطر، از وقتی پدر و مادرش فوت کردند، خانه و زندگی اش را از دست داد، اما تا همین دو سال پیش به عنوان یک پرستار شبانه روزی بچه می توانست جایی را برای خود دست و پا کند.

البته ظاهرا خانواده ها به محض فهمیدن از اعتیاد سعیده به شیشه او را از خانه شان بیرون می کردند و به همین دلیل، او سال ها از این خانه به این خانه آواره بوده، اما حاضر به ترک نشده است. سعیده به شوخی می گوید که برای لاغر شدن به کشیدن شیشه روی آورده است و حاضر نیست مواد مخدر را کنار بگذارد، زیرا به گفته خودش، «ترک مال موتور است، من ترک نمی کنم، اصلا مگر چقدر می کشم که بخواهم ترک کنم.»

این زن معتاد نیز که در دو سال گذشته دیگر نتوانسته است برای خودش کار پیدا کند و شب و روزش را در مرکز کاهش آسیب بانوان گذرانده، از بسته شدن این مرکز هراس دارد و می گوید: من دست مسئولان این مرکز را می بوسم که برایمان شرایطی را فراهم کرده اند که اینجا از دست تعرض مردان در امان باشیم؛ چون اگر اینجا نباشد، ما حتی برای یک حمام رفتن نیز ناچاریم به مردان باج بدهیم و واقعا این مرکز، خانه امید ماست و امیدوارم هیچ وقت بسته نشود.

طرح ضربتی پلیس در کوچه ای که فیلمش پخش شده بود

در روزهای اخیر کلیپی در فضای مجازی از ازدحام معتادان در حال مصرف مواد مخدر در یکی از کوچه های اطراف میدان شوش منتشر شده بود؛ فیلمی که در آن نه تنها حاکی از شرایط بهداشتی اسف بار معتادان در بوستان شوش بود، بلکه نشان می داد معتادان متجاهر آن قدر تحقیر شده هستند که یکی از ساکنان محل که از آنها فیلم تهیه می کرد، می توانست هر توهینی را که بخواهد به آنها انجام دهد.

نیروی انتظامی البته اعلام کرده است که این فیلم که در آن برخی معتادان ماسک بر صورت داشتند، مربوط به یک سال پیش بود، اما برخی فعالان حوزه اعتیاد و کارتن خواب ها به رکنا گفتند که در روزهای اخیر پلیس طرح های ضربتی زیادی را در این کوچه و سایر کوچه های اطراف آن که همگی پاتوق های معتادان بوده، انجام داده است و خود آن کوچه خاص را نیز بسته است.

وقتی هم که ما به آن کوچه و کوچه های اطراف آن در حوالی میدان شوش مراجعه کردیم، دیدیم بیشتر پاتوق های معتادان خالی شده که البته علت آن هم ظاهرا افزایش برخوردهای قهری پلیس در روزهای اخیر بوده است. اما نکته اصلی اینجاست که فراری دادن معتادان متجاهر از این کوچه ها، صرفا پاک کردن صورت مساله بوده و قطعا آسیب این کارتن خواب ها به دیگر نقاط شهر منتقل شده است.

بنابراین تا زمانی که فکری اساسی برای اجرای برنامه های حمایتی از معتادان انجام نشود، اجرای طرح های ضربتی و انجام سایر اقدامات قهری صرفا موجب انتقال آسیب از نقطه ای به نقطه دیگر و سخت تر شدن دسترسی مددکاران اجتماعی به افراد آسیب دیده خواهد شد. آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.