سیلی صاحبخانه، آقای معاون را کارتن خواب کرد! / مرگ خیابان خواب ها در زمستان

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، آدم هایی هستند که خانه شان خیابان است. آنها در این سرما سرپناهشان آسمان و سوز سرمایی که آنها را در آغوش می گیرد. اما بد ماجرا این است که یکسری آدم می میرند و کسی سراغشان را نمی گیرد. انگار همه ولشان کرده اند به امان خدا تا بمیرند. کارتن خواب ها آرزو و هدف دارند و آینده ای را برای خودشان ترسیم کرده اند. بی سرپناهان زیر برف ها می میرند و هدف، آرزو و آینده شان هم زیر تلی از برف مدفون می شود.

محمد داوری، مددکار اعتیاد موسسه طلوع بی نشان ها در گفتگو با خبرنگار اجتماعی رکنا می گوید: کارتن خواب تعریف دارد. کارتن خواب سبک زندگی است که در همه کشورها وجود دارد. افرادی انتخاب می کنند برای فرار از بار مسئولیت زندگی درست به کارتن خوابی پناه ببرند. آنها نمی خواهند اجاره خانه بدهند چون نمی خواهند کار کنند... نمی خواهند قبض آب، برق و تلفن بپردازند و حتی نمی خواهند ازدواج کنند چون نمی خواهند مسئولیت فرد دیگری را قبول کنند.

جامعه آسیب زننده اجتماعی است

وی با اشاره به این که اما کارتنخواب های ایرانی آسیب دیدگان اجتماعی هستند، می افزاید: آدم ها نمی توانند به آسیبی که زده اند نگاه کنند. جامعه امروز ما آسیب زننده اجتماعی است. آسیب زده و یک نفر را معتاد یا آدم بی بند و بار، سارق، کارتن خواب و... کرده است. آسیب دیده اجتماعی از آنجایی آسیب دیده شد که به هر دلیلی در تعدیل نیرو، از محل کارش اخراج شد. فردی که معاون مالی یک سازمان معتبر بود، می گفت وقتی از سرکارم اخراجم شدم، نتوانستم اقساط و اجاره خانه ام را پرداخت کنم. بانک سراغ ضامن هایم رفت و آنها هم هر شب در خانه ام می آمد. صاحبخانه ام هم به من اخطار داد. من نتوانستم کاری کنم وقتی صاحبخانه آمد و جلوی زن و بچه ام سیلی به صورتم زدم، بچه ام زد زیر گریه و من از خجالت از خانه زدم بیرون.

همه مان آسیب دیده اجتماعی هستیم

مددکار اعتیاد موسسه طلوع بی نشان ها با بیان این که هیچ کس خودش را در این موضوع دخیل نمی داند، تاکید می کند: افراد فکر می کنند اگر از کنار یک کارتنخواب بی تفاوت عبور کنند مشکل شان حل می شود. در حالی که کل جامعه در مقابل یک آسیب دیده اجتماعی مسئول هستند. ولی خیلی دور نیست که همه ما آسیب دیده اجتماعی شویم. روز به روز تعداد آسیب دیده های اجتماعی افزایش می یابد و ما نام کارتنخواب روی آنها می گذاریم تا بار مسئولیت خودمان کم شود. تا کی می توانیم این رویه را ادامه دهیم، نمی دانم اما مطمئنم این موضوع گریبان همه مان را می گیرد و یک روزی تعداد کارتنخواب ها از ما بیشتر می شود. جامعه برای کارتنخواب ها کاری نکرده و حتما آنها هم از هر فرصتی برای لطمه زدن به جامعه استفاده می کنند. برای همین است که ماشین ها را خط می اندازند، جوب ها را کثیف، محیط را آلوده و سر کوچه ها آتش روشن می کنند و نسبت به جامعه بی اهمیت و بی تفاوت هستند.

بی تفاوتی حاصل از مصرف موادمخدر

محمد داوری می گوید: مشکل این است که غم من روز به روز بیشتر می شود و بی تفاوتی او. اولش من بی تفاوت بودم و او پر از غم بود، اما امروز من پر غم شده ام و او با مصرف موادمخدر نسبت به جامعه بی تفاوت شده است. هر موقع بتوانیم نسبت به مسئولیتی را احساسی به دست بیاوریم و فقط به اندازه سهم خودمان تلاش کنیم، بسیاری از کارتنخواب ها مسیر درست را پیدا می کنند. اگر آنها خوب زندگی کنند جامعه شرایط بهتری پیدا می کند.ر

کارتنخواب ها مرده های متحرک در شهر

مددکار اعتیاد موسسه طلوع بی نشان ها در پاسخ به این سوال که چند کارتنخواب امسال در سرما جان خود را از دست داده اند؟ تاکید می کند: آمار دقیقی در دست نیست اما وقتی با کارتنخواب ها صحبت می کنم می گویند در پاتوق های مختلف چند نفر فوت کرده اند. البته همین الان هم همه آنها فوت شده اند. آنها که در خیابان هستند زنده نیستند. ما شاید می گوییم که زنده ایم اما زندگی نمی کنیم اما آنها زنده هم نیستند.

نگاه مالی به کارتنخواب ها

محمد داوری می افزاید: یکی از کارتنخواب ها مریض بود و باید می رفت بیمارستان. من به یکی از ارگان زنگ زدم تا بروند و کمکش کند. اما طوری رفتند که او با یک پا فرار کرد. یعنی نمی دانند چطور باید رفتار کنند. شهرداری یکی از ارگان هایی است که در این مورد یک کمی احساس مسئولیت می کند. اکثرا یک کارتنخواب را با چشم پول می بینند. مثلا می گویند سهم ما از بردن یک کارتنخواب یک میلیون تومان است. برای این است که مسئولیت و وظیفه انسانی را نمی توانیم به جا بیاوریم. هر کسی یک وظیفه ای دارد که بنا به شغلش باشد اما ما در مقابل انسانیت خودمان وظیفه داریم. هر کسی نگاه کند در برابر انسانیت خودش وظیفه اش را انجام دهد. آخرین قیمت های بازار ایران را اینجا کلیک کنید.