گزارش رکنا از خلازیل و آسیب های امروز و فردای منطقه ؛
اینجا کودکان تهرانی با سیگار نقاشی خاکستری می کشند! + فیلم و عکس
اجتماعی رکنا: در مبارزه با آسیب های اجتماعی ( مشخصا در بحث اعتیاد)، لازم است افراد مستعد ، بویژه کودکان و نوجوانان را ببینیم. بیش از هر چیز باید کودکانی که والدین مصرف کننده دارند، کودکانی که در محل های آسیب دیده زندگی می کنند، آنجائی که پاتوق یا معبر تردد معتادان، کاتون خوابان یا فروشندگان مواد است، را ببینیم.
آسیب های اجتماعی- زنان و کودکان در معرض بزه/ به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا؛ می گویند، خلازیل بلوار عریضی دارد که روزهای جمعه ،بساط شیطان بازار را آنجا پهن می کنند. هر چیزی را که ممکن است دزدیده شود، در آن خیابان می توان خرید. هر جنس ریز و درشتی را می توانید آنجا جستجو کنید، اگر ، به اجناس دست دوم و دزدی علاقه داشته باشید.
شهر زیرزمینی معتادان پای کوره های آجرپزی
آنجا را با دودکش های بلند و قدیمی کوره های آجرپزی می شناسند. کوره هایی که خیلی پیشتر تعطیل شده اند. اکنون دالان های آن، شهر ِ زیرزمینی معتادان بی خانمان است و البته، منطقه ای خطرناک که به افراد غیربومی توصیه می شود از تردد پرهیز کنند.
گذشته از این موضوعات، بلوار خلازیل مرز میان افرادی است که در عمق فاجعه اعتیاد زندگی می کنند با قشر در معرض آسیبی که فعالان مدنی می گویند چهارسال دیگر در آنجا زندگی خواهند کرد.از جمله ی این این اقشار، کودکان ( دختر و پسری) هستند که از عنفوان کودکی در منجلاب فقر و اعتیاد زاده شده اند. حدّ در هم آمیختگی این کودکان با بزهکاری را می توانم با یکی از تجربه های شخصی خود تصویر کنم. این تجربه برای روزی است که تیم خبری رکنا همراه با فعالان انجمن «نور سپید» از جامعه در معرض آسیب خلازیل دیدن کرد. کودک پیش دبستانی از اهالی منطقه، وقتی تصویر یک معتاد بی خانمان را در دوربین تصویربردار رکنا دید، بی محابا گفت" خدا کند که نمیرد". مرگ یک معتاد خیابانی که صبح از خواب بیدار نمی شود، تصویری نیست که کودک خردسال اهل خلازیل با آن بیگانه باشد. او انتهای مسیر را دیده است. اتفاقی که ممکن است برای خویشاوندان نزدیک او بیافتد یا افتاده باشد. جنوب خلازیل منطقه تحت کنترل بزهکارانی است که عمق چاه اعتیاد را تجربه می کنند. و به گفته مددکاران اجتماعی شاغل در منطقه، مقصد تمام کودکانی است که فعلا در این سوی خیابان به سر می برند.
پاکسازی خلازیل، پاک کردن صورت مسئله است
چرا خلازیل باید باقی بماند؟ این نخستین پرسشی است که به ذهن هر کس خطور می کند. ولی پلیس پاسخ سنجیده ای برای این دارد. سپیده علیزاده، روانشناس بالینی، می گوید: « پاکسازی منطقه برای پلیس بیش از چند ساعت طول نمی کشد. اما با افرادی که دستگیر می شوند چه باید کرد؟ این افراد باقی خواهند بود. پلیس می گوید اگر جا برای نگهداری و منابع برای ارائه خدمات بهزیستی به این اقشار دارید، ما طی نیم روز محدوده را پاکسازی می کنیم».
شیوه های منسوخ شده و ناکارآمد در پاکسازی مناطق آلوده شهر
در حقیقت این شیوه جنگ با مناطقی مانند خلازیل منسوخ شده و ناکارآمد بوده است. تنها ثمره پاکسازی منطقه، متواری کردن این جمعیت است. و البته که تواری این جمعیت سرایت بزهکاری را افزایش و توان کنترل امور را کاهش می دهد. کلان این موضوع در بحث مواد مخدر مورد بررسی قرار گرفته است. بسیاری از کارشناسان معتقدند اگر برای بزهکاری های شایع محافلی را در نظر بگیریم، امکان شناسائی ابعاد، جلوگیری از سرایت و پیشگیری از خساراتی که سبب می شوند، افزایش چشم گیر خواهد داشت. این تفکرات حتی در خصوص مواد مخدر رادیکال تر بیان شده است.
هر ساله مبالغ سرسام آوری برای مبارزه با مافیای مواد مخدر توسط دولت ها هزینه می شود، و همچنان معضل اعتیاد ادامه دارد. در این نبرد دولت ها هیچ وفاقی بدست نخواهند آورد. باید بپذیریم که هر شهر یا سرزمینی، یک بازار بالفعل برای مواد است. و بدیهی است که جنگ با تشکیلاتی که مکان، امکانات، ثروت و قدرت ناشناخته دارد، از ید هیچ دولتی برنخواهد آمد. در واقع چنین نبردی فرسایشی خواهد بود و منابع کشور را می بلعد.
نباید مقابله با مواد مخدر مبارزه با معتادان باشد
بعضی از کارشناسان معتقدند که کنترل مواد مخدر در کشور را باید دولت به عهده بگیرد. برخی از صاحب نظران نیز معتقد به کنترل هر چه بیشتر دولت بر مواد مخدر هستند. البته کسانی که معتقدند، جامعه باید وجود همیشگی این آسیب در جامعه را بپذیرد و راه کار کاهش آسیب را پیش گیرد.
سه درصد معتادان جهان ترک همیشگی دارند
کاهش آسیب اصطلاحی است در توضیح این رویکرد که « در موضوع مقابله با مواد مخدر، نمی توانیم بر نجات معتادان از بیماری اتکا کنیم. این اقدام مبارزه با معتادان است و نه مبارزه با مواد مخدر . از اینکه هر کدام از مبتلایان به اعتیاد بهبود پیدا بکنند، بسیار خوشحال خواهیم شد. امّا این آمار در مطالعات جهانی ۳ درصد است. ما باید برای ۹۷ درصد دیگر فکری کنیم. باید بپذیریم که قشر زیادی از این بیماران، امکان ترک ندارند . پس زمان بازگرداندن آنها به زندگی، نباید منوط به زمان ترک شان باشد. باید از اکنون کاری بکنیم تا شیوه ای سلوک کشف شود، یا زندگیشان بهزیستی شود ، تا بتوانند با جامعه ، در هماهنگی زیست کنند و کارآمد بمانند. این رویکرد، فلاکت را از زندگی افرادی برطرف می کند، که اکنون طرد شده هستند. این آنچه نسبت به مصرف مواد، برای کل جامعه زیان بارتر است، طردشدن افرادی است که جمعیت رو به افزایشی دارند. جمعیتی که ناتوانی از کار، آنها را در بیماری و بزهی می اندازد که دامن کل جامعه را می گیرد. وگرنه بسیارند افرادی که به دلیل تامین مالی، اعتیاد آنها به چشم نمی اید».
منابع گرایش به اعتیاد در خلازیل
امّا، خلازیل تنها خانه ی قاچاقچیان و معتادان متجاهر نیست. بسیاری از خانواده هائی که به دلیل فقر به حاشیه های شهر هل داده شدند، نیز در این فضا زندگی می کنند. بنا بر آمار غیر رسمی ، جمعیت خلازیل حدود ۲۳۰۰ نفر و بالغ بر ۶۱۵ خانواده است. کودکانی که فاجعه و جنایت را می بینند و بسیاری به جمعیت آنها می پیوندند.تقریبا تمام فاکتورهائی که انگیزه مصرف مواد را برای افراد ایجاد می کند، در خلازیل است. فقر، سطح تحصیلات و فرهنگ کم، مجاورت با مصرف کنندگان مواد مخدر، ناامنی، الگوی خانوادگی، دسترسی آسان و قصی علی هذا.
تفاوت اعتیاد زنانه و مردانه
سپیده علیزاده ، آسیب شناس حوزه زنان در رابطه با اعتیاد معتقد است که اعتیاد، زنانه مردانه دارد. فقیر و غنی دارد. شرایط معتادان یکسان نیست؛ و شرایط کسانی که قرار است معتاد شوند هم یکسان نیست.
کودکانی که والدین مصرف کننده دارند ، ببینیم
سپیده علیزاده، کارشناس ارشد روانشناسی و مدیرعامل موسسه کاهش آسیب نور سپید هدایت( مددسرای زنان منطقه ۱۲)، می گوید: در مبارزه با آسیب های اجتماعی ( مشخصا در بحث مااعتیاد)، لازم است افراد مستعد ، بویژه کودکان و نوجوانان را ببینیم. بیش از هر چیز باید کودکانی که والدین مصرف کننده دارند، کودکانی که در محل های آسیب دیده زندگی می کنند، آنجائی که پاتوق یا معبر تردد معتادان، کاتون خوابان یا فروشندگان مواد است، را ببینیم. برای منی که از سال ۸۸، در حوزه آسیب های اجتماعی فعالیت می کنم، تقریبا محرز است که عده ی زیادی از این کودکان، به سرنوشت مشابهی دچار می شوند. ما سعی می کنیم با ارائه خدمات آموزش، فرهنگی، اجتماعی سعی می کنیم قدر آسیب ها را کاهش بدهیم. شاید این افراد بتوانند از این دالان فقر نفرط خارج شوند. حداقل این افراد شرایط ادامه تحصیل را پیدا می کنند. من بسیار، کیس ها ئی «افرادی که تحت مددرسانی کسی باشند»را دارم که دارای والدین مبتلا به «اچ آی وی» یا یتیمان مبتلا به این ویروس هستند، کسانی که به دلیل این انگ به مدرسه نمی رفتند.
آمار رسمی کارتون خواب ها ، 15 هزار نفر در استان تهران
علیزاده ، به این پرسش که« با چه جمعیتی از افرادی که در معرض حتمی آسیب هستند، روبروئیم؟» پاسخ داد: متاسفانه آمارها کلی هستند. آمار رسمی کارتون خواب ها ۱۵ هزار نفر در استان تهران است. مسلما طیف گستردتری از افراد، که در مجاورت این ۱۵ هزار نفر هستند، در معرض آسیب حساب می شوند. شماری از این تعداد که در مناطق شبیه خلازیل هستند را در معرض حتمی آسیب، می شود بر شمرد.
کودکی که ماهرانه سیگار را در دستانش می چرخاند اما ...
قاعدتا کودکان این اقشار در معرض آسیب بیشتری هستند. بزه جزو طبیعت و یادگیریِ کودک می شود.موردی کودکی داشتم که کاملا و ماهرانه آموخته بود سیگار را در دستانش بازی دهد ، اما نمی توانست مداد رنگی را روی کاغذ حرکت دهد و شکلی رسم بکشد. به این بچه ها باید ویژه تر نگاه کرد. نباید صبر کنیم که آنها هم به بزه برسند و اقدام کنیم. آنزمان دیگر هیچ برنامه ای که فرهنگی، آموزشی یا حمایتی باشد، ثمری نخواهد داشت. متاسفانه سن اعتیاد پائین وَ پائین تر می آید. زمانی چند سال یکبار دختری را میدیدیم که زیر ۱۸ سال باشد و به ته مصرف موادرسیده باشد و کارتون خواب شود اما در حال حاضر ، شاید سالی ۲۰ نفر به من مراجعه کنند که چنین وضعیتی دارند.
منتظر کشتن و ریختن خون دخترانشان هستند نه بهبود و پناه دادن ...
علیزاده ، معتقد است که اعتیاد زنانه و مردانه دارد. او می گوید : خیلی شنیده ام که می گویند اعتیاد زنانه و مردانه ندارد، این حرف دروغ است.به هیچ وجه، برخورد خانواده با دختر معتادشان با برخورد با پسر معتادشان، یکسان نیست. دختر ها، بیشتر انگ می خورند. زودتر ترد می شوند. مورد آزار قرار می گیرند. احتمال بازگشت و برگشتشان به خانواده خیلی کمتر است. مددجوهای زیادی دارم که بهبودیافته اند، اما توان بازگشت به خانواده هایشان را ندارند. زیرا می دانند زمانی موجب آبروریزی خانواده شده اند و خانواده منتظر است آنها را ببیند و به اصطلاح خودشان « بکشدشان» یا « خونشان را بریزد». این فقط ترس آنها نیست. با خانواده هائی هم ( بارها و بارها) مکالمه کردیم و از آنها خواستیم که پیگیر دخترشان باشند؛ دختری که اکنون بهبودیافته است. پدر خانواده ای که سال ها از دخترش بی خبر بوده به من می گوید که دخترش دیگر برای او مرده است.
خبرنگار: علی رحیمی راد
خبرنگار بی توجه بوده و ننوشته خلازیل کجای ایران هست تو اون خبرگزاری دبیر و سردبیر هم نمی دونن که برای اسامی نااشنا باید یه جایی ذکر بشه که مثلا خلازیل تهران است یا بندرعباس و خراسان.