کرونا را شکست می دهیم

خروج از هر بحرانی یکسری الزامات نیاز دارد.  این مردم به دفعات شاهد هجوم های مرگبار بوده اند.گاهی مخاصمان تیغ بر دست زندگی های زیادی را به تباهی کشاندند. برخی اوقات هم بلایای طبیعی چکمه هایشان را بر حلقوم ساکنان این دیار گذاشتند. پاره ای زمان ها نیز چون این بار ویروسی مرموز به آشیانه خانواده ها شبیخون زد.اما هر بار ایستادیم. جنگیدیم. اگر مردیم هم ایستاده مردیم. تن به ظلم نسپردیم. رگهایمان را به تیغ جلادان سپردیم . اما سرخم نکردیم تا بر گرده هامان سوار شوند.

برگ های تقویم این کشور پر از اتفاقاتی از این دست است. هر بار لایه لایه شدیم و در برابرشان ، سدهایی مقاوم ساختیم. کاستی ها را به جان خریدیم . کم نیاوردیم.خودمان را در قرنطینه مهرورزی ها حبس کردیم. دلمان را به محبت هم قرص کردیم. سرافراز و استوار تمامی این مهلکه ها را پشت سر گذاشتیم و سرود فتح سر دادیم. درهمه رخداد ها ذره ذره واکسن صبر را بر مشکلات تزریق کردیم. از تهدید ها فرصت ساختیم . دست اندازهای مسیر موفقیت را هموار کردیم. ابرهای ناملایمات در برابر اندیشه های ما کنار رفتند و خورشید حیات دمیدن گرفت.

امروز هم در این ایام تلخ، باز این مردم با دست خالی به جنگ ویروسِ وحشت رفته اند. این جادویِ شیطانی فقط می‌تواند ما را کمی ضعیف کند، بی‌خبر از آن که ما بسیار کشته شده و کشته داده‌ایم. هر کشته مان را که به خاک سرد سپردیم، بجای اشک فراغ ، باورمان را برای یافتن راه های شکست این دشمن نامرئی تقویت کردیم. تا به امروز هیچ خصمی در برابر ارده ما شکست ناپذیر نشان نداده است. این دشمن ناشناس هم روزی که دور نیست سرنوشتی مشابه را تجربه خواهد کرد. برای ما این یک جنگ تمام عیار است. درست است دست‌مان خالی است اما دلمان دلیر و پُر است. کرونا سوت آغاز این بازی تلخ را به صدا در آورده است و سوت پایان را ما خواهیم نواخت. ما تا به امروز هیچگاه زانو نزده ایم این بار هم این اهریمن را به زانو در خواهیم آورد.

اما می دانیم که برای خروج از بحرانی یکسری الزاماتی نیاز است. وقتی دشمن روبرویت ایستاده است، تکلیف مشخص است. اما این بار باید با خودت بجنگی. با تمناها و وسوسه هایی که تو رابه کمین گاه کرونا تشویق می کند. درست است که نظام سلامت ما با نخستین لگد این ویروس پایه هایش لرزید. درست است که ابزار و تجهیزات ما اندک است.اما این اتفاق مختص به ایران ما نبوده و در دنیای پیشرفته نیز مردمش همین دغدغه مندی را دارند. آنان هم در برابر این تهاجم ناتوان نشان داده اند. اکنون می ترسیم. طبیعی است که بترسیم. هراس از همه ان چیزی که نمی بینیم و اتفاق می افتد.شاید این ترس حتی روابط عاطفی ما را به چالش بکشد. برای مدتی ما را به کنج عزلت ببرد. شاید قبلا کسی او را نمی شناخت. چند ماه بعد هم احتمالا دیگری نامی از اودر یادها نخواهد ماند. اگرچه دوستان زیادی را از ما گرفت. شاید آمار تلفاتمان خیلی بیشتر از این هم بشود. اما مهمتر از همه این رخداد ها ترمیم اعتماد تضعیف شده مردم است. بزرگترین اسلحه همه ما برای این جنگ نا برابر، ماندن در خانه و بوجود آوردن زمینه های جلوگیری از اپیدمی شدنش است. باید زنجیره این انتشار را پاره کنیم. ما کرونا را شکست می دهیم. چون باور داریم این توان در وجود مردم کشورمان وجود دارد.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.