سرنوشت گروگان های ایرانی گرفتار در بند تروریست های الشباب / اسارت به دلیل ایرانی بودن
حوادث رکنا: مالک لنج ناخدا بشیر: از شیلات و جهاد کشاورزی تا استانداری، وزارت کشور و خارجه و ریاست جمهوری برای آزادی صیادان گرفتار الشباب پیگیری کردیم اما سرنوشت آن‌ها همچنان نامعلوم است؛ نمی‌دانیم کجا هستند، کی آزاد می‌شوند و اصلاً زنده‌اند یا نه؟
صید به قیمت غارت و اسارت، روایت امروز صیادان فراساحل ایران است. «بشیر احمد»، «طاهر و نصیر بنگال‌زهی»، «زبیر نیازی»، «کاظم کلکی»، «سهیل بلوچی»، «احمد عنبری»، «زهرمحمد روزافزا»، «افشین داوودی»، «مسلم و عارف‌دهانی» و «خالد، حمید و جاوید» صیادان فراساحلی هستند که صید به قیمت اسارتشان تمام شده است. این 14 صیاد، 4سال پیش همین روزها، با از کار افتادن موتور لنج‌هایشان در ساحل الدهیر سومالی به گل نشستند و به قول خودشان مهمان الشباب شاخه القاعده در شاخ آفریقا شدند.
اسارت به دلیل ایرانی بودن
در سالگرد 4 سالگی اسارت به سراغ مالک لنج و خانواده‌ها رفتیم. «محمدصالح کرمزهی»، مالک لنج، ماجرای اسارت را این‌طور برای همشهری روایت میکند: اواخر اسفندماه 93 لنج ما (سدیس) از ساحل کنارک عازم دریا شد. بعد از چند روز زمانی که لنج هنوز در نزدیکی آب‌های عمان بود موتور لنج از کار افتاد. چندین هفته لنج در دریا سرگردان بود و کشتی‌های اطراف به ما کمک‌رسانی می‌کردند تا این‌که لنج ما با آب‌های خروشان بعد از یک ماه دریاروی به سوی ساحل سومالی، منطقه الدهیر رفت و آن‌جا به گل نشست.
وی می‌افزاید: از زمانی که موتور لنج خراب شد با ناخدای لنج، ناخدا بنگال‌زهی با تلفن ماهواره‌ای ارتباط مستقیم داشتم تا این‌که در نزدیکی ساحل سومالی به من گفت: «چند خودرو شاسی‌بلند چند روز است لنج را زیر نظر دارند و کاری هم از پیش نمی‌برند.» اول فکر کردیم دزد دریایی هستند اما چون حرکت و حمله‌ای نمی‌کردند تصور کردیم گارد دریایی سومالی هستند.
آغاز ماجرا
کرمزهی تصریح میکند: به ناخدا گفتم خودروها را زیر نظر داشته باشد و سعی کند به آن‌ها سیگنال کمک دهد، سیگنال داد اما جوابی دریافت نکرد تا این‌که لنج 23 اردیبهشت 94 در الدهیر به گل نشست و ارتباطم با ناخدا قطع شد. بعدازظهر همان روز ارگان‌های خبری از جمله بی‌بی‌سی بیانیه‌ای به نقل از الشباب منتشر کرد که نشان می‌داد الشباب یک لنج ایرانی را گرفته است. اواخر شهریور 94، الشبابی‌ها با من تماس گرفتند و تلفن را به ناخدا بشیر دادند.
از ناخدا بشیر و ملوانان جویای احوال شدم. ناخدا گفت: «حال همه خوب است»؛ گفتم کجا هستید؟ گفت: «مهمانیم». گفتم چرا نمی‌آیید؟ گفت: «چون ایرانی هستیم ما را نگه داشته‌اند.» از آن موقع تا الآن که 4 سال می‌گذرد ارتباطم قطع شده و اطلاع و خبری از سرنوشت ملوانان و صیادان لنج ندارم. مالک لنج تاکید و تصریح میکند: از شیلات و جهاد کشاورزی تا استانداری، وزارت کشور و خارجه و ریاست جمهوری پیگیری کردیم، بارها جزئیات و مدارک هویتی ملوانان و صیادان را دادیم اما سرنوشت آن‌ها همچنان نامعلوم است. نمی‌دانیم کجا هستند، کی آزاد می‌شوند و اصلاً زنده‌اند یا نه؟
الشباب و واسطه‌هایش در آخرین تماسی که 4 سال پیش با من گرفتند هیچ خواسته‌ای مطرح نکردند. فقط ناخدا به من گفت: «چون ایرانی هستیم ما را نگه داشته‌اند.» محمدصالح کرمزهی خاطرنشان میکند: هر اقدامی که باید انجام می‌شد در این سال‌ها کرده‌ام. هرجایی که باشد برای پیگیری رفته‌‌ام. هر کمکی هم توانستم به خانواده‌های ملوانانی که نان‌آور خانواده را از دست داده‌اند، کرده‌ام؛ اما تاکنون خبری از آزادی و یا حداقل تماس و جویای حال شدن از ملوانان و ماهی‌گیران نیست.
وضعیت خانواده ملوانان
به کنارک می‌رویم تا سری به یکی از 14 خانواده سرنشین لنج بزنیم. ناخدا بنگال‌زهی به همراه 2 برادرش طاهر و نصیر در بندند. خانواده ناخدا از دردهایشان می‌گویند. قبل از همه از میان 4 فرزند دختر ناخدا، آیدا، دختر ارشد و 12 ساله‌اش، لب می‌گشاید: برای آزادی پدرم هر روز مکتب می‌روم و قرآن می‌خوانم. یقینم بر این است که فقط خداست که می‌تواند او را نجات دهد، چون بزرگ‌تر از ماست.
آیدا می‌گوید: دوست دارم پدرم برگردد تا دوباره پارک برویم، بازی کنیم و قایق‌سواری برویم، با من برای جلسه اولیا به مدرسه بیاید و رضایت‌نامه‌های اردوهایم را خودش امضا کند. 14 خانوار سرنشین اسیر لنج با پیگیری مالک لنج و برخی ریش‌سفیدان و بزرگان زیر چتر کمیته امداد رفته‌اند تا به قول خودشان آب باریکه‌ای داشته باشند. وی می‌گوید: بسیار اتفاق افتاده که ناخدای لنج همان کمیسیون اولیه را می‌دهد و خود را خلاص میکند. اما گاه به‌دلیل نداشتن این پول و خالی بودن انبارها از صید نمی‌توان دزدان را راضی کرد و آن‌ها لنج را می‌گیرند و برای پول متوسل به خانواده‌ها می‌شوند.
ناخدا افشار اما تاکید میکند: موضوع 14 صیاد اسیر الشباب متفاوت و پیچیده است. مدیر کل شیلات سیستان و بلوچستان هم در تایید گفته‌های ناخدا افشار می‌گوید: از سال 87 به این سو 54 لنج استان ما به‌همراه ماهی‌گیران و ملوانان اسیر دزدان یا گارد سومالیایی‌ها شده‌اند اما موضوع صیادان دربند الشباب متفاوت و پیچیده‌تر از بقیه است. «هدایت‌الله میرمرادزهی» به همشهری می‌گوید: وزارت جهاد کشاورزی، سازمان شیلات ایران، وزارت‌های خارجه و کشور و به‌ویژه نهادهای اطلاعاتی‌امنیتی با حداکثر توان و ظرفیت خود برای آزادی صیادان ایرانی دربند سومالی در سال‌های اخیر تلاش کرده‌اند.
این تلاش‌ها تاکنون منجر به آزادی 21 صیاد چابهاری و کنارکی شده است که در 2 سال گذشته اسیر دولت، گارد، دولت‌های خودخوانده و دزدان دریایی سومالی شده بودند. وی تصریح میکند: دلیل این‌که ما نتوانستیم 14 صیاد لنج ناخدا بشیر، اسیر الشباب را آزاد کنیم این بوده که آن‌ها دربند یک گروه تروریستی بین‌المللی شرور هستند که مرتب به اقدامات تروریستی و آدم‌کشی دست می‌زنند و خواسته آن‌ها هم سیاسی است.
70 هزار دلار کمیسیون دزدان دریایی
«ناخدا علیم‌افشار»، رئیس هیأت مدیره اتحادیه صیادی‌های چابهار و کنارک می‌گوید: دزد و دولت در کشور بحران‌زده سومالی هماهنگ عمل می‌کنند. لنج‌های ما که در آب‌های قانونی فراساحلی مشغول به صید و صیادی هستند ناگهان مورد حمله قایق‌های تندرو دزدان دریایی سومالی قرار می‌گیرند و از آن‌جایی که لنج‌های ما توان مقابله و فرار را ندارند، به تصرف درمی‌آیند و دزدان برای آزادی هر لنج 60 تا 70 هزار دلار و برای هر نفر هزار تا 1500 دلار کمیسیون می‌گیرند.
اگر این مبلغ به آن‌ها پرداخت نشود لنج را تحویل گارد دریایی سومالی می‌دهند. گارد دریایی هم لنج را مصادره میکند و آذوقه و ماهی‌های آن را عمدتاً به هندوها و پاکستانی‌ها می‌فروشد و سهم فروش را میان خود و دزدان تقسیم میکند و تازه برای آزادی صیادان نیز دوباره پول طلب میکند. برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.
ارسال نظر