لیورپول- رئال مادرید؛ بُرشی ۹۶ دقیقه ای از زندگی!

این فوتبال است؛ محبوب و گاهی مسحور کننده. ورزشی که خیلی ها معتقدند شبیه زندگی نیست، بلکه خودِ زندگی است. چه این جمله را قبول داشته و موافق آن باشیم و چه نباشیم، حداقل دیشب شاهد بُرشی از زندگی در آنفیلد بودیم. چیزی شبیه فایل فشرده و خلاصه شده از یک زندگی در 96 دقیقه. (در پایان هر دو نیمه 3 دقیقه وقت اضافه اعلام شد)

همانطور که پیش‌بینی می شد و انتظار می رفت تقابل حساس لیورپول و رئال مادرید ، بسیار جذاب از آب درآمد. فینالیست های دوره قبل این بار در مرحله یک هشتم نهایی لیگ قهرمانان اروپا برابر هم صف آرایی کردند. دیداری که با توجه به سابقه تقابل های دو تیم، یکی از کالاهای مرغوب فوتبال اروپا محسوب می شود و همواره می‌تواند جای مناسبی از ویترین فوتبال قاره سبز را به خود اختصاص دهد. اگر اطراف‌تان کسی را می‌شناسید که به فوتبال علاقه ندارد، فیلم بازی دیشب لیورپول و رئال مادرید را به او هدیه دهید. احتمالا نود دقیقه بعد، یک نفر به طرفداران بی شمار فوتبال در سراسر دنیا اضافه می شود. البته سه شنبه شب شاهد فوتبالی فراتر از انتظار بودیم؛ دیداری تمام عیار با مجموعه‌ ای از اتفاقات خاص که از زوایای مختلف قابل تامل و توجه است.

ساختن بنای باشکوه روی خرابه، کاری بود که سفیدهای مادرید به خوبی از پس آن برآمدند. تنها 14 دقیقه از بازی گذشته بود که شاگردان آنچلوتی دو گل از حریف عقب افتادند. گل اول لیورپول در دقیقه 4 با ضربه زیبا و استثنایی داروین نونیز به ثمر رسید و 10 دقیقه بعد کورتوآ با اشتباه مرگبار خود توپ را به محمد صلاح هدیه داد و او هم بدون درنگ آنفیلد را غرق در شادی کرد. اما قرار بود فوتبالی شبیه‌تر از همیشه به زندگی را شاهد باشیم! رئالی ها اجازه ندادند هواداران شان در «اتاق انتظار» زجر بکشند و آنها را برای پاسخ کوبنده به حریف منتظر نگذاشتند. سفیدها خیلی زود به بازی برگشتند و همه چیز را جبران کردند. البته فراتر از جبران، قدرتنمایی محض و عملکردی به یاد ماندنی. در واقع گاهی فرصتی برای اینکه زخم را مرهم کنید و سپس به مبارزه ادامه دهید، وجود ندارد. باید با چهره خونی جنگید تا با پیروزی، زخم‌ها مرهم شود. از سویی رئالی ها به لیورپولی ها یاد دادند که اشتباه دشمن‌ پایان کار نیست و نباید از موفقیت غره شد، چه بسا ممکن است همان اشتباه در انتظار خودمان باشد. دقیقه 36 نوبت اشتباه مرگبار آلیسون بکر شد تا مثل همتای خود در تیم مقابل، یک گل به این دیدار تماشایی هدیه دهد!

گاهی از جایی که فکرش را نمی کنیم و انتظارش را نداریم، ضربه می خوریم؛ از خودی! اما خب اشتباه جزوی از زندگی است و باید درصدد جبران برآمد. فقط باید راه تسلیم نشدن را بیاموزیم. برای این مهم نیازمند مواردی چون جنگیدن، ناامید نشدن، خودباوری و اعتماد به نفس، انگیزه و تلاش برای رسیدن به هدف هستیم. گاهی اوضاع چنان کابوس‌وار می شود که به نظر می رسد خبری از روشنایی نیست، اما هست... رئال مادرید این را ثابت کرد. آنها رمز ماندگاری و بقا را افشا کردند و به همه نشان دادند. ریتم بازی باورنکردنی بود اما شاگردان آنچلوتی مرکز ثقل تیم شان را پیدا کردند و به آرامش رسیدند؛ همان جایی که در میان تمام فراز و فرودهای زندگی هم بهترین و امن ترین نقطه است.  

رئالی ها اجازه ندادند سناریوی بازی توسط میزبان نوشته شود و به نخستین تیم تاریخ لیگ قهرمانان اروپا تبدیل شدند که 5 گل در آنفیلد به ثمر می رسانند. آنها صحنه را به دست گرفتند و علاوه بر بازیگری، کارگردانی هم کردند. البته یورگن کلوپ سرمربی لیورپول پس از شکست تحقیرآمیز و سنگین 5-2 تیمش برابر رئال مادرید، گفت:«می خواهیم پیروز برنابئو باشیم.» بنابراین در اوج ناامیدی هم امید و تلاش باید زنده بماند.