گفت و گوی اختصاصی و تفصیلی رکنا با اسطوره فوتبال ایتالیا
اسطوره فوتبال ایتالیا در مورد مسائل مهم فوتبال این کشور و جهان صحبت‌هایی را انجام داد.
به گزارش رکنا، دینو زوف را می‌شود یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ فوتبال ایتالیا قلمداد کرد، دروازه‌بانی افسانه‌ای که سهم مهمی در تاریخ فوتبال کشوری مثل ایتالیا دانست.
دینو زوف در گفت و گوی تفصیلی با رکنا در مورد حضورش در تیم ملی ایتالیا، حال رو فوتبال و فوتبالیست‌های امروزی، مسی و رونالدو و ... صحبت‌های جالبی را مطرح کرد که متن کامل آن را در زیر می‌خوانید:
در زیر می‌توانید مهمترین قسمت‌های مصاحبه دینو زوف را بخوانید:
*نسل ما قبل از فوتبال احترام به قوانین را یاد گرفت
*رفتار فوتبالیست‌های امروزی را درک نمیکنم
*هرگز به یاد ندارم مارادونا تمرین کرده باشد
*فوتبال در خون دیگو نبود، مارادونا خود فوتبال بود
*کورتوا جایزه یاشین را به حق دریافت کرد
*بنزما برای موفقیت دوستانش خوشحال شد تا نوبت موفقیت خودش رسید
*تفاوت رونالدو و مسی تنها در فیزیک بدنی آنهاست
*مسی مانند پله هنر فوتبال را با خود دارد
*رونالدو یک گلزن تمام عیار است
*خوشحالم که کسب عناوین ورزشی‌ام کاملا قانونی و در سلامت کامل کسب شده
*داستان بوفون خارق العاده است
*تصور جام جهانی بدون ایتالیا برایم ممکن نیست
*آلگری هرکاری که می‌توانست در یوونتوس کرد تا تیم را بالا نگه دارد
*سهل‌انگاری باعث حذف تیم‌ملی از جام جهانی شد
*آقای دینوزوف لطفا در مورد شرایط فعلی خودتان برای مخاطبین ما صحبت کنید؟ در حال حاضر مشغول انجام چه کاری هستید؟
به هرحال بعد از بازنشستگی از فوتبال سعی داشتم تا بیشتر خودم را با کارها مختلفی از جمله مصاحبه کردن با رسانه‌های مختلف جهان، مطالعه، تماشای فوتبال ارزیابی فنی مسابقات و ورزش (شنا و گلف) سرگرم کنم. درست است که کهولت سن مشکل کوچکی نیست اصلا نمی‌توان آن را دست کم گرفت اما با این حال تمامی تلاشم را کردم تا همچنان مفید بوده هرگز ورزش کردن را رها نکنم چرا که ورزش در خون من است.
*سوالاتم را از دوران نوجوانی شما آغاز میکنم، جایی که دینوزوف افسانه‌ای در سن 14 سالگی هنگام شرکت در تست‌های مدرسه‌ی فوتبال به دلیل کوتاهی قد مورد پذیرش قرار نگرفت؟ کمی از آن دوران و پیوستن به فوتبال برایمان صحبت کنید؟
بله. این خاطره هرگز از ذهنم پاک نمی‌شود اما این موضوع فقط معطوف به من نبود چرا که در آن زمان مدارس بسیار زیادی در ایتالیا کودکان عاشق فوتبال را به دلیل کوتاهی قد رد می‌کردند. البته قدم در آن زمان خیلی هم بد نبود ولی مناسب ایستادن درون دروازه تیمی هم نبود اما به لطف مادربزرگ مهربانی که داشتم تخم‌مرغ‌هایی که برایم درست می‌کرد و غذاهای خوبی که برایم می‌پخت (می‌خندد) کمکم قدم به حد نصاب یک دروازه‌بان حرفه‌ای رسید.
*شما در سن 19 سالگی دوران حرفه‌ای فوتبال خودتان را در تیم اودینزه آغاز کردید پس از انجام 4 بازی همراه با این تیم شکست سنگینی برابر فیورنتینا در سال 1961 داشتید؟ آیا خاطره‌ای از آن بازی در ذهن دارید؟
بله. هرگز آن بازی را فراموش نمیکنم چرا که انسان هرگز نمی‌تواند آغاز فعالیت حرفه‌اش در یک مسیر را از یاد ببرد. در نیمه اول و دوم این مسابقه برای اولین بار حس یک ورزشکار و معنی واقعی فوتبال را درک کردم چرا که بازی در اودینزه آن هم مقابل تیمی مثل فیورنتینا در آن زمان درست مانند حضور در یک سالن سینما بود. حس و حالم پس از دریافت آن گل‌ها قابل توصیف نیست. اگر بخواهم دقیق‌تر توضیح دهم درست مثل این می‌ماند که تو را به عنوان یک بازیگر روی سن بفرستند ولی پس از شکست دیگر هیچکس تو را به خاطر نیاورد.
*شما در سال 1972 به تیم یوونتوس پیوستید و به مدت 11 سال در این تیم بازی کردید؟ افتخارات زیادی مثل 6 قهرمانی در سری‌آ، 2 قهرمانی در کوپا ایتالیا و یک قهرمانی در یوفا را تجربه کردید اما شکست در فینال لیگ قهرمانان اروپا 1983 در مقابل هامبورگ در آتن پایان ماجراجویی‌های شما با بانوی پیر در شهر تورین بود. لطفا کمی از زمان حضورتان در این تیم برایمان بگویید. کدام یک از این تاریخ‌سازی‌ها با یوونتوس برای شما خاطره‌انگیزتر است؟
حدود 5 سال برای تیم ناپولی به میدان رفتم از آنجا راهی تیم‌ملی و جام اروپا شدم. در آن زمان فتح جام اروپا کار بسیار دشورای بود. به طور مثال کشور شوروی که در حال حاضر فوتبالش را فدراسیون روسیه مدیریت می‌کند در آن زمان به عنوان CCCP در مرکزیت مسکو قرار داشت یعنی (اتحادیه جماهیر شوروی). درست مثل یوگسلاوی که هنوز تجزیه نشده بود ما مقابل آنها به پیروزی رسیدیم. خوشبختانه زمانی به عنوان گلر به عضویت تیم یوونتوس درآمدم که افتخارات زیادی کسب کرده بودم. این موضوع کمکم کرد تا بتوانم عملکرد خوبی در آن تیم داشته باشم. رکوردهای مهمی مثل 9030 دقیقه بسته نگهداشتن دروازه که یک ثبت تاریخی و خارق‌العاده از نظر خودم است و 11 سال حضور بی‌وقفه را درون دروازه تیم تجربه کنم. واقعا برای به ثبت رساندن این رکوردها احساس شف میکنم ولی متاسفانه معتقدم که در فینال جام باشگاه‌های اروپا یوونتوس اصلا خوش شانس نبود. چرا که این رقابت‌ها درست مثل فینال مقابل آژاکس در سال 1973_74 با پایان دوران حرفه‌ای من همزمان شده بود.
اصلا حس و حال خوبی برای این پایان نداشتم چرا که آخرین تورنمنت‌های مهم دنیا از جمله جام جهانی را هم درحالی تجربه کردم که به سن 41 سالگی اواخر فوتبالم نزدیک می‌شدم. ولی از طرفی خوشحال هم بودم که این پایان مرا به تنها بازیکن ایتالیایی تاریخ تبدیل کرد که هم برنده جام جهانی و هم قهرمان جام ملت‌های اروپا با تیم‌ملی کشورش شده است. کسب تمامی این افتخارات را مدیون فوتبال هستم چرا که این ورزش بهم آموخت که فوتبال می‌تواند علاوه بر پرورش جسم و ذهن؛ قهرمان‌های بزرگی در مستطیل سبز هم پرورش دهد از آنها اسطوره‌های خارق‌العاده‌ای بسازد.
*شما در سال 1968 به تیم ملی دعوت شدید اما علی‌رغم عملکرد خوبتان در جام جهانی 1970 "آلبرتوسی" به شما ترجیح داده شد. شما نیمکت نشین شدید و آتزوری هم در پایان این مسابقات نائب قهرمان شد، علت این اتفاق چه بود؟
قطعا در آن زمان به هیچ وجه از این انتخاب احساس خوبی نداشتم اما اگر بخواهم در مورد آلبرتوسی صحبت کنم باید بگویم که او واقعا یک دروزاه‌بان بزرگ بود. در آن سال که او به من ترجیح داده شد در باشگاه کالیاری توپ می‌زد تیم آنها به تازگی قهرمان لیگ شده بودند تمام این امتیازات باعث شد تا او به جای من درون دروازه قرار بگیرد. جدا از اینکه اصلا این انتخاب برایم خوشایند نبود اما همیشه اینطور فوتبال را متوجه شدم که نظر سرمربی و دیدگاه فنی او به هرچیز دیگری ارجحیت دارد قابل احترام است. به همین حاطر در سکوت خبری به نیمکت‌نشینی‌ام ادامه دادم.
*شما پس از بازنشستگی فاکتی در سال 1977 در 35 سالگی کاپیتان اول تیم ملی ایتالیا شدید پس از رقابت‌های جام جهانی 1978 و قهرمانی اروپای 1980 که در هر دوی آن رقابت‌ها ایتالیا به مقام چهارم رسید اواخر فوتبال حرفه‌ای خودتان را تجربه کردید. لطفا کمی در مورد کاپیتانی در تیم ملی فوتبال ایتالیا و رقابت‌های جام جهانی 1978 برایمان صحبت کنید؟
همیشه در فوتبال به سازماندهی و ساختار منظم اعتقاد داشته و دارم. نقش یک کاپیتان در تیم یکی از مهمترین مسئولیت‌ها برای یک بازیکن است چرا که کاپیتان باید در زمین بازی نقش یک لیدر و رهبر را برای هم تیمی‌هایش ایفا کند. این موضوع مثل نقش اول یک سینمایی حائز اهمیت است. راستش را بخواهید بنظرم ادب و احترام و اخلاقیات در فوتبال همیشه باید به سایر مسائل ترجیح داده شود. به عنوان یک پیشکسوت ورزشی اصلا برایم خوشایند نیست وقتی که می‌بینم بازیکنانی بعد از یک سوت داور فورا دور او جمع می‌شوند به او حمله می‌کنند سعی دارند تا نظر او را نسبت به صحنه رخ داده تغییر دهند. این درحالی است که هر دو تیم کاپیتانی درون زمین دارند. پس در چنین شرایطی بهتر این است که سایر بازیکنان کنار بروند تا کاپیتان تیم به عنوان نماینده با داور صحبت کند ولی متاسفانه امروزه چنین رفتارهایی را به ندرت مشاهده می‌کنیم. نسل ما اینگونه فوتبال را یاد گرفت که هیچ چیز از اخلاق بالاتر نیست همه در برابر قوانین یکسان هستند باید به آن احترام بگذارند.
*آقای دینوزوف زمانیکه شما 40 ساله بودید جام جهانی 1982 آخرین رویداد برای حضورتان در تیم ملی ایتالیا بود که در آن جام ایتالیا به لطف درخشش "پائولو روسی" و عملکرد درخشان شما درون دروازه تیم‌ملی موفق به کسب مقام قهرمانی این رقابت‌ها شد. در پایان این مسابقات شما هم به عنوان بهترین دروازه‌بان انتخاب شدید. در آن زمان چه حس و حالی پس از آن تاریخ‌سازی داشتید؟
فتح جام جهانی سال 82 از این جهت که ما در جام جهانی 78 آرژانتین نتوانسته بودیم کار بزرگی انجام دهیم خیلی برایمان ارزشمند بود اما در این تاریخ‌سازی اصلا نمی‌توان نقش مربی فقید و باشخصیتی مثل انزو بیرزوت را نادیده گرفت. واقعا که او مربی بسیار بزرگ و کاربلدی بود و خیلی برای موفقیت تیم تلاش کرد. گرچه او هیچوقت در مورد مسائل و مشکلاتی که در آن زمان تیم ملی ایتالیا با او روبه‌رو بود حرفی به رسانه‌ها نزد اما اتحاد و همدلی که بین بازیکنان به وجود آورد و توانایی بالایش در تسلط به ارنج و آنالیز تیم‌های حریف اعتماد خوبی را در تیم به وجود آورده بود. واقعا دریافت کاپ جام جهانی از دست‌های پادشاه اسپانیا برایم مثل یک رویای خاطره‌انگیز و فوق‌العاده است. به طوری که فوتبال می‌تواند کاری کند که تو حس کنی داری روی ابرها قدم میزنی همه‌چیز به طرز شگفت‌انگیزی خیره‌کننده است.
*آخرین بازی رسمی شما در سال 1983 و در سن 41 سالگی برابر سوئد انجام شد تا 15 سال حضورتان به عنوان یک دروازه‌بان درجه یک در تیم ملی ایتالیا به مجموع 112 بازی برسد، شما را به یکی از رکوردارترین بازیکنان در این زمینه برای آتزوری تبدیل کند. کسب کردن چنین رکوردهایی خیلی سخت و دور از دسترس بنظر می‌رسد. خودتان وقتی به این افتخارات فکر می‌کنید چه احساسی دارید؟
در پاسخ به این سوال باید بگویم که من متولد منطقه‌ای در ایتالیا هستم که بسیار خوش آب و هوا معتدل است. در خانواده‌ای بزرگ شده‌ام که در آن ما را به این شکل تربیت کردند که اگر می‌خواهی کاری انجام دهی باید آن را به بهترین شکل ممکن به پایان برسانی و خودت را با شرایط وفق دهی. همین امر موجب شد تا در فوتبال از هیچ تلاشی برای بهتر شدن کم نگذارم. خوشحالم که تمامی جوایزم از جمله جزو 3 دروزاه‌بان قرن، دکتری افتخاری، جایزه‌ای که در حضور محمدعلی کلی دریافت کردم و... را با بیشترین تلاش به صورت کاملا قانونی و سالم دریافت کردم. به خوبی می‌توانم از کارنامه کاری‌ام در سن 80 سالگی دفاع کرده به خودم برای راه طولانی که طی کردم افتخار کنم.
*علاوه براین شما رکوردهای دیگری همچون 1142 ساعت بسته نگهداشتن دروازه تیم‌ملی ایتالیا در فاصله سال‌های 1972 تا 1974 را در کارنامه دارید. تنها بازیکن ایتالیایی هستید که قهرمانی اروپا و قهرمانی جهان را در کارنامه فوتبالی‌‌اش ثبت کرده است در خصوص این 2 رکورد دست نیافتی هم برایمان صحبت کنید؟
قبل از هرچیز لازم می‌دانم به این نکته اشاره کنم که یکی از رکوردهای دور از دسترس و سختم را که در فاصله سال‌های 1972_74 تا جام جهانی آلمان کسب کردم به طرز ناباورانه‌ای توسط یکی از بازیکنان هائیتی شکسته شد. شاید اینطور پیش‌بینی می‌شد که این رکورد توسط بازیکنان بزرگ باید شکسته شود ولی اصلا اینطور نبود. چرا که این بازیکن اصلا سرشناس اسم و رسم‌دار نبود اما من را با این قانون آشنا کرد که گاهی خداوند می‌خواهد بعضی از شانس‌ها را به افراد گمنام بدهد اینکه رکورد شما توسط چه کسی شکسته می‌شود اصلا قابل پیش‌بینی نیست خود به خود اتفاق می‌افتد.
*آقای زوف شما در نوامبر سال 2003 از سوی فدراسیون فوتبال ایتالیا به عنوان بهترین بازیکن بالای 50 سال انتخاب شدید، همچنین از سوی فدراسیون بین المللی آمار و تاریخ فوتبال بعد از "لئو یاشین" و "گردون بنکس" به عنوان سومین دروازه‌بان برتر قرن 20 انتخاب شدید. علاوه بر این "پله" اسطوره فوتبال برزیل نیز در سال 2004 نام شما را در لیست 125 نفره‌ی بهترین بازیکنان تاریخ فوتبال قرار داده است. مشاهده این همه افتخارات فوتبالی چه حس و خاطراتی را برای شما زنده می‌کند؟
من خیلی انسان خوش‌شانسی هستم که نامم کنار بزرگان فوتبال جهان قرار دارد. هروقت که صحبت برترین دروازه‌بانان جهان می‌شود بدون شک اسم لئو یاشین و گوردن بنکس را به یاد می‌آورم چرا که لئو تنها دروزاه‌بانی بود که جایزه توپ طلای از آن خود کرد در تاریخ نامش جاودانه شد. گردن بنکس هم به دلیل داشتن ویژگی‌های کامل یک دروزاه‌بان درجه یک همیشه در ذهنم باقی خواهد ماند. امیدوارم که روحشان در آرامش ابدی باشد.
*به عنوان یکی از باسابقه‌ترین بازیکنان یوونتوس، دوست دارم نظرتان را در مورد شرایط کلی تیم فوتبال یوونتوس که در حال حاضر رده هشتم جدول رده‌بندی سری‌آ را به خود اختصاص داده بدانم.
همانطور که گفتم یونتووس باشگاه بزرگ و باسابقه‌ای است و بازیکنان بزرگ زیادی در آن افتخار حضور داشته‌اند. شرایط فعلی تیم را با توجه به جذب بازیکنان جدید از ابتدای فصل تا هماهنگی کامل زمان‌بر می‌دانم اما این نکته را نباید نادیده گرفت که سری‌آ از سطح بالایی برخوردار است که تیم‌های مختلف رقابت تنگاتنگی برای صدرنشینی در آن دارند. راستش را بخواهید به شرایط تیم امیدوار هستم ولی شکستش مقابل اینتر در کوپا ایتالیا خیلی برایم دردناک و سنگین بود. فکر میکنم ما می‌توانستیم مدیریت بهتری در این مسابقه داشته باشیم با پیروزی زمین مسابقه را ترک کنیم که متاسفانه این اتفاق رخ نداد.
*عملکرد "ماسیمیلیانو آلگری" را در یونتوس چطور می‌بینید؟
ماسیمیلیانو مربی خوب و بادانشی است او افتخارات زیادی را در زمان حضورش در این تیم کسب کرد پس از مدتی دوری از باشگاه دوباره هدایت تیم را به عهده گرفت. معتقدم به دلیل تغییرات و مشکلاتی که در باشگاه وجود داشت او در اوایل حضورش در این تیم نتوانست نتایج مطلوبی کسب کند اما من این دوره را بازسازی و احیای دوباره یک تیم می‌دانم که تمامی باشگاه‌ها بزرگ دنیا مدتی با آن روبه‌رو می‌شوند اما به هرحال کسب چهار سهمیه ایتالیا در جام باشگاه‌های اروپا با هدایت او کار بزرگ و قابل تحسینی بود که باعث می‌شود فکر کنم او کار خودش را در این تیم به درستی انجام داده است.
*متاسفانه چندی پیش فوتبال دنیا با خبر درگذشت مارادونا به سوگ فرو رفت. دوست دارم در این گفت و گو برایمان از بازی مقابل این اسطوره فوتبال دنیا صحبت کنید؟ آیا خاطره‌ای از او دارید؟
در مورد دیگو نمی‌توان به این سادگی صحبت کرد او یک بازیکن معمولی نبود، او تا همیشه یک اعجوبه باقی خواهد ماند. مارادونا یک بازیکن تمام عیار و بدون شک هنرمند بی چون و چرای مستطیل سبز بود. هیچکدام ما به یاد نداریم که او خیلی تمرین کند ولی همیشه از تمامی ما آماده‌تر بود. خواستم بگویم فوتبال در خون مارادونا بود یادم آمد که او خود فوتبال بود. نمی‌دانم متوجه می‌شوید که چه می‌گویم یا نه؟ مثلا من برای کسب مقام‌هایم خیلی تمرین کردم ولی در مورد مارادونا همه‌چیز کاملا متفاوت بود. او یک نابغه بود نابغه مستطیل سبز یک قهرمان که پایش را از مرزهای آرژانتین فراتر گذاشت نامش را در فوتبال جهان تاریخ‌ساز کرد. مارادونا برای من تلفیقی از فوتبال و هنر است، یک فوق ستاره که هرگز لازم نداشت چیزی را یاد بگیرد چرا که او همه‌چیز را به صورت مادرزادی بلد بود. گرچه بزرگان زیادی در فوتبال دنیا مثل پلاتینی، کرایف، پله و ... را داریم اما عمیقا معتقد هستم که بزرگترین رقیب دیگو، پله بود که با حرکات نمایشی و زیبایش از خودش یک اسطوره تمام عیار به وجود آورد. فوتبال برای حضور چنین ستارگانی باید به خودش افتخار کند.
*جام جهانی 2022 قطر شروع شده ولی تیم‌ملی فوتبال ایتالیا پس از شکست مقابل مقدونیه شمالی در دقایق پایانی از حضور در رقابت‌ها بازماند؟ در آن لحظه چه حسی داشتید؟ دلیل ناکامی ایتالیا را در این رقابت‌ها را چه می‌دانید؟
جام‌جهانی مهمترین رویداد فوتبالی جهان است وقتی به این فکر میکنم که کشورم به عنوان نماینده در آن حضور ندارند عمیقا متاثر می‌شوم. شبی که ایتالیا مقابل مقدونیه در لحظات پایانی بازی را واگذار کرده و جام‌جهانی را از دست داد بدون شک یکی از تلخ‌ترین شب‌های زندگیم بود و به طرز عجیبی ناامید شدم. ولی خوب شکست عضو جدایی‌ناپذیر ورزش مخصوصا فوتبال است زمانی که فکرش را نمی‌کنی یک دفعه سرکله‌اش پیدا می‌شود. به هرحال ما قهرمان اروپا شدیم همه چیز روی کاغد خوب پیش می‌رفت که یک دفعه این اتفاق تلخ رخ داد. معتقدم ما در این بازی کم گذاشتیم ولی این ماهیت ورزش است که پیروزی و شکست را کنار هم قرار می‌دهد. با این حال تصور جام جهانی قطر بدون حضور ایتالیا واقعا برایم غیرقابل باور و غم‌انگیز است.
*آقای دینوزوف شما در بین تمامی گلرهای فوتبال دنیا عملکرد کدام گلر را بیشتر دوست دارید؟
در حال حاضر ما گلرهای بسیار خوبی مثل کورتوا، آلیسون بکر، دوناروما و... را داریم که در مسیر پیشرفت قرار دارند و در تیم‌های خودشان به طرز شگفت‌انگیزی کار می‌کنند. باور کنید انتخاب بین این بازیکنان برای هیچکس کار آسانی نیست چرا که همگی با توجه به فیزیک بدنی و شرایط تیم‌هایشان در لیگ‌های مختلف به بهترین شکل ممکن کار می‌کنند.
*بین رونالدو و مسی کدام یک را ترجیح می‌دهید؟
رونالدو مسی دو بازیکن کاملا متفاوت هستند. مثلا رونالدو یک گلزن تمام عیار است گل‌های حساس زیادی به ثمر رسانده است ولی در مقابل مسی شاید در امر گلزنی به خوبی رونالدو نباشد اما هنر فوتبال بازی کردن را مثل پله در خود دارد. مسی یک ستاره به تمام معناست ولی همانطور که گفتم هر دوی آنها اعجوبه و فوق ستاره هستند ولی به شخصه تنها تفاوت آنها را در فیزیک بدنی‌شان می‌دانم. رونالدو از این لحاظ شرایط بهتری دارد با ضربات سر بسیار ماهرانه‌اش همه را به خود مجذوب می‌کند. ولی مسی با هنر فوتبال‌اش موفق به تغییر جریان بازی می‌شود. بنظرم هر دوی آنها از نوابغ فوتبال با کمی تفاوت در کاراکترهایشان هستند.
*بوفون گلر تیم‌ملی فوتبال ایتالیا بارها شما را به عنوان الگوی ورزشی خود اعلام کرده و علاقه خاصی به شما دارد. دوست داشتم در اینجا نظرتان را در مورد این بازیکن بزرگ و پرافتخار به ما بگویید.
بنظرم اعداد گویای همه‌چیز هستند. رکوردهایی که بوفون از خودش به جای گذاشته واقعا شگفت‌انگیز است. عمیقا معتقد هستم که او در آغاز جوانی‌‌اش خیلی بهتر از من گلری را شروع کرد، داستان او فوق‌العاده است به شخصه او را یک قهرمان می‌دانم.
*در مراسم توپ طلا جایزه لویاشین را کورتوا دروازه‌بان بلژیکی رئال مادرید و جایزه توپ طلا را کریم بنزما از آن خود کردند. نظرتان در مورد کسب این جوایز مهم توسط این نفرات چیست؟
بله مراسم را با دقت دنبال کردم کاندید شدن در این جوایز افتخار بزرگی است. بنظرم انتخاب کورتوا به عنوان بهترین گلر و دریافت جایزه لئو یاشین تصمیم بسیار درستی بود. اگرچه معتقد هستم ما در حال حاضر در جهان دروازه‌بان‌های بسیار خوبی داریم و تمامی آنها در تیم‌های خودشان خوب کار می‌کنند ولی دوست دارم به کریم بنزما هم برای دریافت جایزه توپ طلا تبریک بگویم. دریافت این جایزه افتخار بسیار بزرگی برای بازیکن محسوب می‌شود.
عمیقا اعتقاد دارم زمانی که شما از موفقیت دوستانتان خوشحال شوید روزی موفقیت خوشحالی خودتان هم فرا خواهد رسید که این موضوع در مورد کریم به خوبی صدق می‌کند. کورتوا در این سال‌ها بسیار تلاش کرد و عناوین مختلفی که به همراه تیمش کسب کرد شانس او را برای دریافت این جایزه ارزشمند بالا برد. جدا از آن دوست دارم به تمامی عزیرانی که در بخش‌های دیگر جوایزی را دریافت کرده‌اند هم تبریک گفته برایشان در ادامه مسیر فوتبالی آرزوی موفقیت کنم.
صحبت‌پایانی؟؟
قبل از هرچیز از شما برای این مصاحبه تشکر میکنم اما در پایان دوست دارم، در مورد مطلبی صحبت کنم آن هم اینکه در تمامی طول مدتی که فوتبال بازی کردم همیشه اخلاق و انسانیت را در الویت قرار دادم و سعی داشتم تا وظیفه‌ام بدون کوچکترین چشم‌داشتی به درستی انجام دهم ولی متاسفانه در دنیای مدرن امروز همه‌چیز سطحی دیده می‌شود. من یک آدم سخت‌گیر هستم بسیاری از رفتارهای فوتبال مدرن امروزی نمی‌پسندم. رفتارهای غیرورزشی مثل تمارض بازیکنان، درگیری و استفاده از الفاظ زشت، خشونت در فوتبال، و دخالت در مسائل فنی را اصلا درک نمیکنم. به شخصه خیلی به قوانین احترام می‌گذارم و معتقد هستم که تمامی ما در برابر آن یکسان بودیم و موظف هستیم چه در زمین بازی و چه در بیرون آنها را رعایت کنیم.
گفت و گو از : ترنم کشاورز
انتهای پیام/
ارسال نظر