کی‌روش حق مسلم فوتبال ایران را نادیده گرفت / سرمایه‌های زیادی سوختند ؛ ۴ گلر برای ۳ بازی ؟ خنده‌دار است !

به گزارش رکنا، تیم ملی با علامت سوالات بسیاری در خصوص آخرین تصمیمات در مورد این تیم راهی قطر شد و قرار است به زودی در بزرگترین آوردگاه فوتبال جهان امتحان بزرگی پس دهد. از این رو گفتگو با محسن بیاتی نیا، بازیکن سابق تیم ملی در خصوص تیم ملی کشورمان خالی از لطف نیست.

*لیست تیم ملی را پسندیدید؟*

لیست تیم ملی قابل پیشبینی بود. با این حال موضوع جدی این است که در این 4 سال که این همه برای فوتبال هزینه کردند می توانستند بازیکنانی را هم با خود ببرند که بعد از جام جهانی هم به کارمان بیایند. آینده نگری حق فوتبال ما بود که به نظر می رسد به آن توجه نشد. تصمیمی است که کی روش گرفته و دیگر فرصتی نیست.

*فکر می کنید پتانسیل فوتبال ما به شکلی است که باید پیرترین تیم جام جهانی لقب بگیریم؟*

دلیلش این است که ما دوراندیش نیستم. به استناد این که این بازیکن ها تجربه دارند با همین نفرات به جام حهانی رفتیم. در حالی که می توانستیم چند بازیکن زیر 23 سال با خود ببریم. تجربه با دراختیار گذاشتن فضا و زمان بوجود می آید. شما وقتی این فرصت را به بازیکن نمی دهید پس نمی توانید از نسل جدید فوتبال تجربه بخواهید. به هر حال این تصمیم فدراسیون فوتبال و کی روش است و اگر زیادی در این مورد انتقاد کنیم می گویند تمرکز تیم ملی را بهم زدید. از این رو بیش از این نمی توانم صحبت کنم.

*در اردوی اخیر چند بازیکن جدید از تیم ملی جوانان حضور داشتند که اتفاقا از خوب های فوتبال ایران هستند. به نظر شما نمی توانستند یکی دو نفر از این ها را با خود به جتم حهانی ببرند؟*

بدون شک حضور این نفرات به نفع فوتبال ما بود. البته کی روش در ادوار قبل از این بازیکنان با خود برده اما بیشتر سفر تفریحی رفتند و هرگز در هیچ تورنمنتی به آنها فرصت داده نشد و تمام شد و رفت. اینبار اما شانس زیادی برای انتخابشان داشت. می توانست به جای بازیکن بیست و ششم یکی از آنها را با خود ببرد و یا از بین چهار دروازه بان یک شانس به یک جوان بدهد. چه اشکالی داشت ما هم مثال دیگر رقبا هر 26 بازیکنمان را می بردیم. این داستانها علامت سوالهای زیادی ایجاد می کند و حتما در موردش صحبت می کنم اما بعد از جام جهانی. کی روش خوش شانس است که هر 4 سال یک بار تیم ما دست او می افتد و هر کاری می خواهد انجام می دهد و در نهایت بی هیچ دستاوردی می رود. لازم بود به این تیم انرژی جوانی تزریق شود. اما نه تنها با یک جای خالی رفتیم، 4 دروازه بان هم با خود بردیم تا به راحتی روی نام یک نسل جوان خط بکشیم.

*آیا همه تقصیرها برای نداشتن یک نسل پویا از فوتبالیست های مستعد به گردن کی روش است؟*

ما از جام جهانی قبل تا کنون میلیاردهای دلار و تومان هزینه کردیم و قراردهادهای بالایی بستیم. این حقش فوتبالسیت ها است و من درک میکنم که پول باید در فوتبال رواج داشته باشد اما دستاورد این بریز و بپاش ها چه بوده است.ما چند بازیکن مستعد و پدید تحویل لیگ و تیم ملی دادیم. اگر بخواهیم به این موضوع بپردازیم پس باید روی تیم های پایه، امید و جوانان سرمایه گذاری کنیم. کی روش هم بی تقصیر نیست چرا که وقتی اختیار تام می خواهد و ما صفر تا صد یک مجموعه را به او می سپاریم باید جوابگو باشد.شما می توانید یک نفر را به تیم ملی اضافه کنید؟ به نظر من هیچکس نمی تواند! وقتی او اینگونه رفتار می کند پس حالا جوابگو باشد. نکته این است که ما او را استخدام کردیم و نه او ما را. در حالی که این مربی طور دیگری رفتار می کند. اگر دقت کرده باشید او در دیگر کشورهایی که مثل کلمبیا مربیگری کرد با مسئولان فوتبال آن کشور در چالش بود. چالش او همین رفتار ها بود. آنها به فکر آینده فوتبال کشورشان بودند و به همین دلیل از او مطالبه می کردند. ما هم باید آینده نگر باشیم. او مثل هر مربی می آید و می رود این ما هستیم که باید فوتبالمان را درست کنیم نه این که فقط به فکر حضور لحظه ای در جام جهانی باشیم. درست است که حضور در جام جهانی آورده مالی دارد و این پول می تواند به فوتبال کمک کند اما همه چیز نیست. از وقتی کی روش آمده کدام مربی کنار او کار کرده است.

*اتفاقا به حضور ناگهانی مارکار آقاجانیان که 4 سال بیکار بود هم انتقاداتی شد؟*

ماکار آقاجانیان در این چند سال کجا بود چرا به او تیم ندادیم؟ چرا از تجربیاتش استفاده نکردیم؟ من نمی خواهم به حواشی بپردازم وگرنه حرف زیاد است.مشکل از مارکار نیست. مشکل از ما است که از این سرمایه ای که تجربه اندزی کرده استفاده نکردیم. یعنی نمی توانستیم از او در تیم جوانان و امید استفاده کنیم. چه اشکالی دارد که آزمون خطا را با مربیان داخلی و بدون هزینه انجام دهیم. او اما بیکار بود. امیدوارم در جام جهانی برای ما اتفاقات خوبی رخ دهد اما سالی که نکوست از بهارش پیداست.

*یکی از سوالات بزرگ حضور چهار دورازه بان در جام جهانی است. آیا برای تیمی که احتمالا سهمش فقط سه بازی است این تعداد دروازه‌بان لازم است؟*

 ما کلا می خواهیم سه بازی برگزار کنیم و برگردیم آنوقت ۴ گلر برای ۳ بازی دعوت کنیم که چه بشود؟ این تصمیم خنده‌دار است. برای هر بازی یک جلسه تمرین، یک جلسه ریکاوری و یک جلسه کار تاکتیکی خواهیم داشت. مگر می خواهیم چه کنیم که این همه دروازه بان با خود برد. ضمن این که فوتبال یک واقعیت است. آیا ما فکر می کنیم قرار است اتفاقات جدیدی رخ دهد؟ تکلیف انگلیس که روشن است. به امریکا نگاه کنید. آیا این تیم همان سال 98 است؟چقدر فوتبال این کشور پیشرفت کرده است؟ فوتبال و لیگ ما از نظر پیشرفت چه شباهتی به هم دارند؟ ما اگر می خواهیم کار بزرگ انجام دهیم باید تصمیمات بزرگ بگیریم.این که هر ساله بگوییم ما به جام جهانی می رویم شاید صعود کردیم خنده دار است!اما حالا اجازه انتقاد نمی دهند.

*چرا از انتقاد از تیم ملی می ترسیم. مگر نه این که لیست تیم در درقیقه 90 نهایی شد و نظرات مختلف به تازگی مطرح شده اند . آیا باید از انتقاد در شرایط فعلی بترسیم؟*

من هم معتقدم باید انتقاد کرد چرا که دنیا به این بازی ها نگاه می کنند. وقتی سرمربی تیم ملی اجاره نمی دهد کسی از تمرینات تیمش دیدین کند این سوال بوجود می آید که چه اتفاقاتی ردرجریان است؟ بهترین تیم های دنیا هم یکی دو جلسه به دلیل بحث های تاکتیکی اجاره حضور در تمرین تیم ملی را نمی دهند ولی نه در همه جلسات تمرینی! قرار نیست هیچ جلسه تمرینی را نبینی یا اگر ببینی و انتقاد نکنی. چرا؟  چون تمرکزشان بهم می خورد. در این سالها که ما هرگز تمرکز شما را بهم نزدیم چه کار مثبتی کردید؟! من اگر به فوتبال اعتراض کنم حق دارم چون 30 سال وقت و زندگی خود را صرف فوتبال کردم و همچنان هم این کار را می کنم. هم دوست دارم یاد بگیرم و هم از اشتباهات دیگران استفاده می کنیم. من می دانم که اجازه انتقاد ندادند. تمرین پشت درهای بسته بود و در نهایت لیست را قبل از پرواز اعلام کردند تا جای هیچ بحثی باقی نماند.

*علامت سوال بزرگ در مورد لیست تیم ملی مقابل نام نورافکن است. در حالی که رسانه های جهان به او به عنوان پدیده احتمالی تیم ملی ایران نگاه می کردند خط خورد. چرا این بازیکن که قابلیت بازی در سه پست را دارد نتوانست یار بیست و ششم باشد و خط خورد؟*

امید بازیکن خوبی است اما یکی از چندین مهره ای است که در فوتبال ایران نادیده گرفته می شود.ما سرمایه های زیادی را سوزاندیم. این اتفاق تازه ای نیست و هموراه این اتفاقات رخ می دهد. تعدادی از بازیکنان ما با همه احترامی که برایشان قائلم در لیگ هایی بازی می کنند که اصلا کیفیت لازم را ندارند و اتفاقا سطحشان پایین است. تجربه تنها ملاک نیست. این بی احترامی به فوتبال ماست که چون بازیکنی به صرف این که در لیگ ایران بازی نمی کند باید در تیم ملی باشد. این یعنی شما حتی لیگتان هم معتبر نیست. ما همین اشتباه را در جام جهانی و جام ملت ها کردیم و حالا با زهم تکرارش می کنیم. ما از تجربیات خود درس نمی گیریم و با تکرار اشتباه شکست را انتخاب کردیم. امیدورام دلسوزان فوتبال با کمک اصحاب رسانه به این مسائل بپردازند. جواب این سوالات را چه کسی باید بدهد؟ در حالی که سوالات خبرنگاران بی جواب ماند. قرار بود ما فقط به جام جهانی برویم و فقط انجام دادن کار برای اینها مهم است از این رو کیفیت و حتی کمیت ندارد. امیدورام این سرعت زیاد در نزول کنترل شود. من بعد از این جام نسلی که باید تیم ملی را قدرتمند نشان دهد نمی بینم و اگر هست آنقدر کم است که به چشم نمی اید.

*نتایج سه بازی رو به رو را چه می بینید؟*

فوتبال اصلا قابل پیش بینی نیست.اما یکسری چیزها قانون است. مثل دانش آموزی که خوب درس می خواهند و نمره بهتری از دانش آموزی که درس نخوانده می گیرد. در این بین حالا ممکن است شانس هم کمی دخیل شود و چند امتیازی بگیرد اما ملاک موفقیت نیست. اگر دنبال شانس هستیم که من هم دعا می کنم خدا کمک کند تا شانس آورده از گروهمان صعود کنیم و حتی به فینال برسیم. اما اگر می خواهیم عاقلانه نگاه کنیم باید به آنچه کاشتیم نگاه کنیم. از این رو من به نتایج خوشبین نیستم.

انتهای پیام/