لیگ برتر فوتبال ایران؛ فحاشی و دیگر هیچ/ کاش همیشه ورزشگاه‌ها آماده حضور تماشاگر نباشد!

به گزارش رکنا، هفته دوم رقابت‌های لیگ برتر دیروز با انجام 5 بازی به پایان رسید. در یکی از این بازی‌ها و در دیداری که به حکم کمیته برگزاری مسابقات و سازمان لیگ با حضورتماشاگر انجام شد، تیم‌های فولادخوزستان و پرسپولیس در ورزشگاه آزادی به مصاف هم رفتند.

همیشه حضور تماشاگر در رقابت‌های ورزشی باعث خلق صحنه‌ها و اتفاقات تکرار نشدنی هستند و همیشه هر رویداد ورزشی با حضور رکن اصلی آن یعنی تماشاگر تعریف شده و بدون آن معنایی ندارد.

وجالب اینکه در طول بیماری کرونا همیشه ناراحت بودیم از اینکه تماشاگر نمی‌تواند در ورزشگاه حضور یابد و جای خالی آنها را حس می‌کردیم. دیروز و درجریان بازی تیم‌های فولاد و پرسپولیس و در طول 90 دقیقه تنها چیزی که برتری با اختلافی نسبت به شرایط فنی بازی داشت، فحاشی تماشاگران پرسپولیس  به بازیکنان تیم فولاد بود که هم از طریق دریچه صفحه‌های تلویزیون و هم در خود ورزشگاه بسیار زننده بود.

وقتی به فضای این بازی نگاه می‌کنیم سوای بحث فحاشی باید مسئله را ریشه‌ای نگاه کنیم و دلیل اینکه تماشاگران تیم قرمزپو.ش پایتخت حتی پا را فراتر گذاشته و به بازیکنان سابق تیم خود نظیر سعید آقایی، احسان پهلوان و مهدی شیری هم دشنام و ناسزا می‌دهند ، آن‌وقت دیگر تکلیف برای برگزار کنندگان رقابت‌ها مشخص است.

سهیل مهدی رییس کمیته مسابقات سازمان لیگ که حتی به گفته خود نمی‌تواند پسرش را به ورزشگاه ببرد چه برسد به حضور بانوان و دختران این سرزمین که برای آنها فکری باید اساسی کرد و حتی حضور آنها در ورزشگاه شاید وقتی دیگر باشد. زمانی تیم‌های ایرانی، اعم از ملی و باشگاهی با حضور تماشاگران خود مقابل حریفان سرسخت پیروز شده و به تورنمت‌های بزرگ قاره‌ای صعود می‌کردند وحالا باید غصه حضور آن‌ها را بخوریم و اصلا فکری برای نیامدن آن‌ها کنیم.

دوره بیست‌ودوم لیگ برتر مثلا حرفه‌ای ایران این روزها محلی شده برای تخلیه تماشاگران از لحاظ روحی و تخریب چهره‌های ورزشی که سال‌ها برای تیم خود و تیم‌های ملی زحمت کشیده‌اند. در بازی دیروز چرا باید کادرفنی تیم رقیب و بازیکنان آن مورد هجمه و دشنام قرمزهای ورزشگاه قرار گیرند؟ چرا بازیکنی مثل مهدی هاشمی‌نسب که سابقه به ثمر رساندن 4 گل در دربی مقابل رقیب آبی پوش هم برای آنها داشته از پیش از بازی به خانواده و پدر و مادرش توهین شده و لحظه‌ای حتی سکوت در ورزشگاه بزرگ آزادی برقرار نشود.

لیگ حرفه‌ای فوتبال ایران حالا فرزند 22 ساله‌ای شده که فقط نام حرفه‌ای را یدک می‌کشد. طی این سالها که فوتبال روز دنیا از شبکه‌های مختلف سازمان صداوسیما به صورت مستقیم پخش می‌شود را انگار هیچکس نگاه نمی‌کند و انگار اصلا مسئول کانون هواداران تیم‌ها فقط برای پرچم و طبل و بوق به ورزشگاه می‌آیند و مدیریت تماشاگران جز مسئولیت‌های اصلی آنان نیست. توهین و فحاشی هم در لیگ‌های خارج از ایران راه و روش دارد ونهایت اعتراض به تیم‌ها و بازیکن خاص با درآوردن پرچم و پارچه سفید انجام می‌شود نه با دشنام به خانواده و زندگی خصوص طرف.

10سال پیش وقتی مسئولی در بوق و کرنا دمید که تماشاگر باید در ورزشگاه حضور یابد و نسبت به تخلیه ملایمات روحی طول هفته اقدام کند باید فکر همچین روزی را هم می‌کرد که تماشاگر افسار گسیخته در طول 90 دقیقه برگزاری بازی عنان از کف داده و بی‌محابا به بازیکنان و کادر فنی تیم حریف فحاشی می‌کنند.برای این فوتبال زودتر فکری کنید که ناگهان دیر می‌شود. ورزش و به ویژه کشتی و فوتبال ایران به رعایت آداب فرهنگی و رسم پهلوانی مشهور بوده و امروز و این نوع برخورد تماشاگران تیم پرسپولیس در تضاد کامل یان نوع نگاه است. فوتبال با حضور تماشاگر معنی دارد و یار دوزادهم است، اما وقنی به این فحاشی می‌رسد، دعا می‌کنیم همیشه زیر ساخت آماده نباشد و بازی‌ها بدون تماشاگر برگزار شود.

انتهای پیام/