چه کسی رئیس فوتبال ایران می‌شود؟

با کناره گیری مهدی تاج از سمت پر سرو صدای ریاست بر فدراسیون فوتبال ایران، حیدر بهاروند رئیس سابق هیات فوتبال لرستان و بازیکن سابق خیبر خرم آباد به طور موقت رشته امور را در دست دارد. او که با حمایت هیات های فوتبال در انتخابات گذشته به عنوان یک عضو تازه وارد، در جلسات هیات رئیسه شرکت می کرد حالا اختیار دو پست کلیدی و اصلی فوتبال ایران را در دست دارد: فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ.
سازمان لیگ البته در یک ماه آینده فعالیت اجرایی به خصوصی ندارد و با توجه به تعطیلات مسابقات لیگ مسائل روی روال خواهد بود اما در فدراسیون فوتبال یک تورنمنت بسیار مهم (مسابقات قهرمانی زیر 23 سال آسیا) و یک تصمیم گیری مهم (انتخاب سرمربی تیم ملی) را پیش رو دارد. دو اتفاقی که تاثیر بسیاری بر جو عمومی فوتبال ایران خواهد گذاشت. از همین رو است که با کناره گیری تاج، نگرانی هایی تازه  پیرامون آینده کوتاه مدت فوتبال ایران بروز کرده است و این بیم وجود دارد که تغییر در این مقطع لطمات جبران ناپذیری به فوتبال ملی بزند.  شب گذشته هیات رئیسه فدراسیون فوتبال تا دیر وقت مشغول بررسی روی موضوع انتخاب سرمربی تیم ملی و چگونگی تقسیم کار در روزهای آینده بود و به نظر می رسد تصمیم نهایی بعد از اخذ مجوز لازم از وزارت ورزش گرفته و اجرایی خواهد شد.
اما بعد از این چه اتفاقی رخ خواهد داد؟ به نظر می رسد ترکیب کلی فدراسیون فوتبال در شرایط فعلی فاقد وجاهت لازم برای پیشبرد کارها در رشته ای است که حضور مخاطب در آن گسترده تر از همه فعالیت های دیگر اجتماعی است. همان چیزی که ریشه کناره گیری مهدی تاج را نیز در آن باید جستجو کنیم. دیشب احسان قاضی زاده نماینده مردم فریمان در مجلس که به نوعی موتور محرکه قانون جنجالی بازنشسته ها و اجرای آن در ورزش ایران بوده است در توئیتی نکاتی را مطرح کرد که به نظر برای اطلاع از آینده پیش رو باید آن ها را مدنظر قرار داد. قاضی زاده در این توئیت به نکات مهمی اشاره کرده است از جمله اینکه :

*هیچ بازنشسته ای در ورزش ایران در سمت رئیس به کار باز نخواهد گشت.
* مدیران فدراسیون از این به بعد بیش از گذشته در معرض پاسخگویی به خصوص در  موضوع قراردادها خواهند بود.
* مجمع عمومی به عنوان انتخاب کننده رئیس بعدی باید محورهایی مثل تخصص ،تعهد و وفاداری به آینده ایران را مدنظر قرار دهد.
 اینکه این شروط تا چه اندازه برای مجمع آتی فدراسیون اهمیت داشته باشد مشخص نیست اما نکته مهم این است که چه کسانی حاضرند برای اداره این رشته پر سر و صدا و پرحاشیه وارد میدانی بشوند که آینده آن حداقل از نظر فردی چندان روشن نیست. به خاطر داشته باشید که ده رئیس فدراسیون متاخر فوتبال ایران به دلایل مختلف، بیشتر خارج از اراده شخصی یا در واکنش به مسایل کار خود را ترک کرده اند.
در نهایت امید هواداران فوتبال در ایران به حضور چهره ای متفاوت با اغلب مدیرانی است که در فدراسیون فوتبال حاضر بوده و اغلب بیشترین فاصله ذهنی  را با خود فوتبال داشته اند. چهره هایی که البته در مدیریت و اقتصاد و برنامه ریزی برای فوتبال نیز آنچنان تغییری در حیطه کاریشان ایجاد نکرده است.