چریک‌بازی در دوراهی «قرش بده» و «حالش بده»! / فرمان آرا از سانسور عصبانی است!
رکنا: سال‌ها می‌شد که بهمن فرمان‌آرا با این‌که کارش را کرده و هر از چند وقتی فیلمش را می‌ساخت، اما از متن سینمای ایران دور مانده بود و جز نمایش‌های گاه‌به‌گاه آثارش در جشنواره بین‌الملل فیلم فجر نشانی از آثارش روی پرده سینماها نبود. این فیلمساز کهنه‌کار چنین شرایطی را بعد از فیلم یک بوس کوچولو در ساخته‌های اخیرش تجربه کرد. شاید از این‌رو باشد که گفته‌های جدید فرمان‌آرا سرشار از ناراحتی است...
فرمان‌آرا از سانسور عصبانی است: قبلا گفته‌ام و باز هم می‌گویم کسی که قبول می‌کند در بخش ممیزی و سانسور کار کند، سخت در اشتباه است که فکر می‌کند از ٨٠میلیون نفر بیشتر می‌فهمد، چون مردم خیلی تیز هستند و همه چیز را خوب می‌فهمند.
فیلم جدید فرمان‌آرا دلم می‌خواد نام دارد، با نام اصلی دلم می‌خواد برقصم؛ که حال و هوایی بسیار نزدیک با اتفاقات مجازی و دستگیری‌ها و اعتراف‌گیری‌های اخیر دارد. او می‌گوید: واقعیت این است که ما در سیستم کاری خود برای ساخت یک فیلم، هفت‌خوان رستم داریم و به اکران که می‌رسیم باید از هفتصد‌خوان رستم عبور کنیم، چون این‌قدر مسائل مختلف گروهی، سیاسی یا بحث‌ها و حاشیه‌های مرتبط و غیرمرتبط با سینما Cinema مطرح می‌شود که ترجیح می‌دهی هر موقع فرصت پیش آمد فیلمت را نمایش دهی تا این حاشیه‌ها بیشتر نشود.
کارگردان فیلم‌های شازده احتجاب و خاک آشنا درباره ممیزی‌های فیلمش نیز به ایسنا می‌گوید: روی هم رفته ممیزی چیزی را در ساختار فیلم تغییر نداده و مثلا به لغت قِرِش بِده می‌توانم اشاره کنم که الان به حالش بده تغییر کرده است!
بهمن فرمان‌آرا گفته‌هایش را چنین پایان می‌دهد: من ٧٧سال عمرم را اینجا گذرانده‌ام و در هر شرایطی متعلق به اینجا بوده و هستم. الان هم خود را یک فیلمساز چریک نمی‌بینم، ولی مغز و فکرم کار می‌کند و سعی می‌کنم تا آخرش کار کنم. آرزو می‌کنم وقتی سر فیلمی هستم سکته‌ای بیاید و خداحافظی کنم. نه به این معنا که آرزوی مُردن داشته باشم، ولی بازنشستگی را هم نمی‌فهمم.
ارسال نظر