کارگردان قیقاج از نقاط تاریک تئاتر در شهرستان ها گفت

به گزارش رکنا، قیقاج نام یکی از تئاترهای به اجرا درآمده در چهل و دومین جشنواره بین المللی تئاتر فجر بوده است. با کارگردان این تئاتر به گفتگو نشستیم که در ادامه می خوانید.

کمی از خودتان و فعالیت های هنری تان بگویید.

هدیه حبیبی هستم از سال 1396-1395 وارد تئاتر شدم و به عنوان بازیگر در دوره های بازیگری که در شهرستان بیجار برگزار می شد شرکت کردم. در چند نمایش به نام های راز قله گاف و گرگنامه و ... به عنوان بازیگر و عروسک گردان شروع به کار کردم. الان هم دانشجوی رشته طراحی صنعتی هستم. 

از فضای نمایش قیقاج که در این دوره جشنواره بین المللی تئاتر فجر اجرا شد بفرمایید.

نمایش قیقاج نمایشی ایرانی با رویکردی جدید است. فضا و درام با نگاهی به تاریخ دوران قاجاریه شکل گرفته اما به صورت کامل وارد فضای نمایش ایران دوران قاجار نمی شود. فضای مینی مال و کمینه گرا دارد. حرکات و میزانسن ها دقیق و چیدمان شده است. این نگاه بینابینی اجرای سنتی و مدرن جزو شاخصه های نمایش "قیقاج" است.

در سال ١٣٩٦ هم نمایشی با همین نام به کارگردانی افشین واعظی اجرا داشت. تشابه اسم در تئاتر نقطه ضعف محسوب نمی شود؟

متاسفانه این کار را ندیدم ، اسم تمامیت اجرا نیست بلکه نشانه ای است که به خود اجرا اشاره می کند و شما واکاوی و کشف را در خود اجرا خواهید دید.

این چندمین کارتان بود؟

من قبلا تئاتر کار کرده بودم اما این اولین کارگردانی ام بود که خدا را شکر موفق ظاهر شد.

گریم و لباس گروه بازیگران بسیار خاص و یکدست بود.  از طراحی آن بگویید.

طراحی لباس کاملا مینی مال شکل گرفته بود و نشانه هایی هم از ایران آن زمان در لباس ها پیدا بود اما کاملا مینی مال و کمینه گرا، در اصل اشاره هایی است به ما به ازای تاریخی آن نه صرفا خود آن! گریم هم به همین شکل است. گرچه یکی از نقاط تاریک تئاتر در شهرستان ها مسئله گریم است هم به لحاظ نیروی متخصص کم و هم به لحاظ پشتیبانی مالی که برای تهیه لوازم گریم وجود ندارد!

بیشتر بازیگران نمایش تان خانم بودند؛ آیا این اتفاق از عمد بود؟

انتخاب و چینش و چیدمان بازیگران براساس متن قیقاج نوشته آقای باقر سروش است؛ خود متن هم به تقابل ناصرالدین شاه و اتومبیل وارد شده به ایران و زنان حرمسرا اشاره می کند.

نمایش شما چه دستاوردی داشت در جشنواره فجر؟

باید نکته ای را عرض کنم خدمت تان؛ جشنواره تئاتر فجر ویترین جشنواره های تئاتر ایران است؛ جایی برای تبادل آثار مناطق مختلف ایران با هویت های مختلف و رویکردهای هنری متفاوت، عرصه ای برای دیده شدن نمایش های شهرستان و فضایی برای محک خوردن. قاعدتا هر حضوری تجربه ای جدید را به همراه دارد. نگاهی جدید در جریان دیدن آثار مختلف و این مهم ترین دستاورد یک جشنواره است.

قیقاج به چه معناست و چرا روی نمایش این اسم قرار گرفت؟

قیقاج به معنای ویراژ دادن است، مارپیچ رفتن. این اسم انتخاب شده نویسنده اثر آقای باقر سروش است و قطعا اشاره به اتومبیل وارد شده به ایران را دارد که شاه قاجار مسخ آن شده است.

پیام قیقاج چه بود؟

اصولا هیچ اعتقادی به بیان کردن نمایش در قالب یک جمله و پیام ندارم و همیشه از بیان این موضوع بیزار بودم؛ نمی شود یک اثر با دیتاهای مختلف، نشانه ها و معانی فراوان را در قالب یک جمله وصف کرد. 

دوست دارید تئاتر بعدی تان را در چه ژانری بسازید؟

ژانر برای ما دغدغه نیست بلکه انتخاب صحیح متن و اجرای سالم و درست آن دغدغه اصلی من است. 

بیشترین حمایت را در ساخت و اجرای این نمایش از چه کسانی دریافت کردید؟

هنوز هم اعتقاد دارم بیشترین حمایت را در ساخت و اجرای نمایش بازیگران و تیم هنری بر عهده دارند. مابقی عزیزان در درجه بعدی قرار می گیرند. چون این تیم اجرایی است که ماه ها تمرین می کند و این سختی ها قابل جبران نیست واقعا.

یک سوال سوای تئاتر؛ از سرگرمی های خود برایمان بگویید.

سوای تئاتر جواب می دهم: موسیقی و مطالعه و ماهیگیری از علاقه مندی های بنده است، کمی هم کارهای روزانه و روزمره بعد از تولید و اتمام تئاتر لذتبخش است.

در یک جمله لطفا این واژه ها را معنا کنید؛ قیقاج/ مادر/ زندگی/شغل

قیقاج: لذت اجرا و کشف  

مادر: در هیچ جمله ای واقعا نمی گنجد 

زندگی: توفیق اجباری  

شغل: شغل غیر مرتبط برای هنرمند سم است 

داوری جشنواره چطور بود؟

داوری! داوری! بحثی ندارم واقعا! چون این مسئله نیاز به گفتگوهای زیاد دارد و حقیقتا در یک خط نمی شود این موضوع را تشریح کرد.

و در پایان اگر حرف ناگفته ای دارید بفرمایید.

از شما خانم جهانی و پایگاه خبری رکنا متشکرم برای وقتی که گذاشتید تا حرف هایم را بگویم. موفق باشید.