میثم رمضانی: تئاتر شعر یا کتاب نیست که اثر برگزیده فقط داشته باشد

به گزارش رکنا، نمایش روزگار سگی‌ سگی از نمایش های حاضر در چهل و دومین دوره جشنواره تئاتر فجر بوده است که به موضوع جنگ رژیم صهیونیستی علیه مردم غزه می پرداخت. به همین بهانه با بازیگر نمایش روزگار سگی‌ سگی گفتگویی را کردیم و پای حرف ها و گلایه های ایشان نشستیم. با ما همراه باشید تا انتهای این مصاحبه.

لطفا خودتان را معرفی کنید.

میثم رمضانی هستم متولد 1365/6/22، مدیر گروه فرهنگی هنری آوین و ساکن قرچک بچه ورامین. تحصیلاتم کاردانی روابط عمومی و کاردانی کارگردانی است و حرفه اصلی ام تتاتر.

اولین کارتان در تئاتر چه نام داشت و چند سال تان بود؟

اولین کارم در تئاتر کاری به نام دیو دیوک در سال 1382 بود. کار کودک شاد و موزیکال بود که در فرهنگسرای کودک واقع در شریعتی به اجرا رفت و در سال 1385 بنده به طور حرفه ای زیر نظر استاد علیرضا استادی در فرهنگسرای ولا واقع در شهر ری میدان نماز کارم را شروع کردم.

نمایش روزگار سگی سگی را در جشنواره تئاتر فجر امسال داشتید؛ به نظر می رسد این کار یک جورهایی مونولوگ بود. کمی درباره این کار و نقش تان بفرمایید.

نمایش روزگار سگی سگی اولین اجرای خودش را در جشنواره فجر امسال داشت، این نمایش به دلیل مستند بودن که زندگی یک افسر ارشد اسرائیل را روایت می کرد به صورت مونولوگ اجرا شد که البته کار بسیار سختی بود و ماه ها تمرین داشتم تا بتوانم این نقش را هرچه بهتر اجرا کنم.

چون در این نمایش ما از آکساسوار خاصی هم حتی استفاده نکردیم و نگاه تماشاگر کامل به بازیگر است که 50 دقیقه همراه با نمایش باشد و به طور کامل با نمایش پیش برود که خب این ملزم توانایی کامل یک بازیگر است. خدا را شکر که من توانستم این نقش را داشته باشم و از رضایت کارگردان و تماشاگرها فهمیدم که زحمات این مدتم هدر نرفت.

موضوع کار سیاسی بود و به جنگ اسرائیل و مظلومان غزه می پرداخت؛ به نظر شما این کار خواست چه چیزی را به جهانیان نشان بدهد؟

موضوع نمایش برعکس آن چیزی که همه فکر می کنند اصلا سیاسی نبود و ما خواستیم زندگی واقعی یک افسر اسرائیلی را به نمایش بگذاریم. در این نمایش اصلا شعاری نبود، گوشه ای از واقعیت های رخداده در غزه است. البته الان جهان همه به این جنایات آگاه هستند. اینقدر مستندات این جنایات در دنیا در حال پخش شدن است که نیازی به گفتن ندارد، حتی شما می بینید الان در دانشگاه های بزرگ دنیا در آمریکا و اروپا علیه این جنایات راهپیمایی می کنند. ما بر حسب وظیفه خودمان که یک وطیفه انسانی است نه چیز دیگر برای کودکان مظلوم و بی گناه غزه این نمایش را به اجرا بردیم.

آیا در حین اجرا اشتباهی هم ناخواسته داشتید؟ اگر بله، چطور جمعش می کنید؟

نه؛ خدا را شکر این مسئله برایم پیش نیامد.

از تجربه کار با کارگردان تئاتر بفرمایید

جناب خسرو کشاورز کارگردان حرفه ای و قدیمی تئاتر هستند. وقتی ایشان به بنده درخواست این نقش را دادند با کمال میل قبول کردم چون مطمئن بودم کنار ایشان کار کردن لذتبخش است.

شما جز بازیگری به کار دیگری هم مشغولید؟

بنده حرفه ام در زندگی بازیگری است و سالیان سال است که زندگی و خرج و مخارجم از این راه می گذرد؛ البته خب همانطور که اطلاع دارید واقعا دستمزدها در تئاتر پایین و ناچیز است ولی خب هنر و حرفه من تئاتر است.

به طور کلی نحوه برگزاری و اطلاع رسانی جشنواره تئاتر فجر را چطور ارزیابی می کنید؟

خدا را شکر خوب بود و استقبال بی نظیر تماشاگرها از جشنواره این پیام را می رساند که جشنواره کار خودش را در اطلاع رسانی و برگزاری به خوبی انجام داده است.

آرزویتان درباره این جشنواره چیست؟

امیدوارم جشنواره بتواند هر سال با همین کیفیت و حتی بهتر به کار خودش ادامه بدهد و جوانان مستعد خوبی را در عرصه تئاتر معرفی کند.

برنامه تان در آینده و بعد از برگزاری جشنواره چیست؟

بعد از جشنواره فجر اجرای عموم را داریم و چند پیشنهاد کاری دیگر دارم که در موردشان دارم فکر می کنم و با کارگردان هایشان صحبت می کنم تا به یک جمع بندی خوب برسم.

شما نقش برایتان مهم است در اجرا؟

صد درصد مهم است؛ نه تنها برای من بلکه برای همه بازیگرها مهم است. چون باید حق نقش کامل ادا شود؛ به همین خاطر نقش را باید با تمام وجود درک کنم تا قبول کنم.

راستی یک سوال بیرون از فضای تئاتر؛ در اوقت فراغت چه می کنید؟

بیرون از فضای تئاتر به خانواده می رسم. اینقدر مشغله های کاری زیاد است که وقت نمی کنم غیر از تئاتر و خانواده درگیر مسئله دیگری شوم.

اگر دوست دارید درباره داوری ها و اعلام نتایج در چهل و دومین دوره جشنواره تئاتر فجر بگویید؛ اینکه کار شما جایزه ای برد؟ و اگر نه آیا دلسرد شدید؟

متاسفانه از نحوه اهدای جایزه ها و ... می شود گفت که این جشنواره بدترین جشنواره تئاتر فجر این سال ها بود. دادن جوایز سلیقه ای و سفارشی که در این جشنواره کاملا به چشم آمد. بالای 30 اثر در بخش غزه و هویت ملی در این جشنواره به نمایش رفت که تعداد زیادی کارگردان و عوامل و بازیگر همه توان و وقت خودشان را برای اثرهای فاخر همچون هویت ملی و غزه گذاشتند که در این دوران که تمام رسانه ها در حال نابود کردن هویت ملی ما ایرانیان و کودک کشی های غزه هستند این عزیزان تلاش کردند در عرصه تئاتر این کار بزرگ را زنده نگه دارند. الحق و الانصاف هم که تمام تلاش و زحمت خودشان را هم کشیدند اما متاسفانه متصدیان چهل و دومین جشنواره فجر مثل اینکه هویت ملی و مسئله غزه اهمیت زیادی برایشان نداشت و زحمت های زیاد این عزیزان به چشم مسئولین جشنواره نیامد.

به نطر بنده بخش غزه و هویت ملی را قربانی کردند تا دلسردی، بی میلی و تمام خستگی ماه ها تلاش این گروها باعث شود در سال بعد هیچ کس در این بخش هیچ اثری را ارائه ندهد. مگر یک هنرمند به جز اینکه بعد از ماه ها زحمت منتظر دیده شدن زحمات خودش در جشنواره است توقع دیگری دارد؟؟ ولی متاسفانه دیدیم که این جشنواره با انتخاب نکردن نامزد در بخش های بازیگری، کارگردانی، نویسندگی، طراحی حرکت و... و فقط و فقط انتخاب اثر برگزیده تمام انگیزه را از همه این عزیزان که در بخش هویت ملی و غزه زحمت کشیده بودند گرفت که همه عهد ببندند دیگر در سال بعد کاری را ارائه ندهند! چون دیده نمی شوند. مسئولین جشنواره هویت ملی و غزه باب میل شان نیست. تئاتر که شعر یا کتاب نیست که اثر برگزیده فقط داشته باشد. تئاتر که روی صحنه می رود با زحمات کلی هنرمند شکل گرفته که همه این زحمت ها نادیده گرفته شد.

و در آخر بنده به عنوان یک بازیگر که ماه ها زندگی و کار خودش را به صورت شبانه روز صرف این نمایش کرد پشیمانم که چرا همه وقت و زندگی خودم را صرف کاری کردم که مسئولین جشنواره تئاتر فجر هیچ نگاهی به آن نداشتند و الان تمام وجود من را دلسردی از تئاتر فرا گرفته و هیچ کس پاسخگوی زحمات ما نیست.

اگر حرف ناگفته ای دارید بفرمایید.

ممنونم از شما، امیدوارم به بچه های تئاتر نگاه ویژه ای شود تا مشکلات مالی کمتری داشته باشند. تئاتر در کشور بیشتر دیده شود، در رسانه ملی از تئاتر بیشتر حرف زده شود، این هنر در ایران باید ارزش های بیشتری داشته باشد چون افراد بسیار توانمندی در این حوزه هنری هستند.