شب های فیلم لهستان/ شب دوم: فیلم "پرندگان در کیگالی آواز می خوانند" + فیلم

به گزارش رکنا، فیلم پرندگان در کیگالی آواز می خوانند

Birds Are Singing In Kigali

محصول 2017 و آخرین ساخته یوانا کاس کراوز و کریستوف کراوز

داستان یکی از فجایع قرن بیستم در سال 1994 را روایت می کند که در پی ناآرامی های نژادی میان دو قبیله هوتو و توتسی منجر به کشتار وحشیانه در فجیع ترین شکل ممکن می شود.

زمانی که "آنا" متخصص پرنده شناس لهستانی برای تحقیق بر زندگی کرکس ها به رواندا می رود، و در پی اتفاقاتی به دختر یک خانواده رواندایی به نام "کلادین" کمک می کند تا از آن وضعیت فرار کند و به لهستان پناهنده شود. اما دست آخر کلادین تصمیم می گیرد برای یافتن اجساد خانواده اش به زادگاهش برگردد تا اجسادشان را دفن کند. و آنا به او کمک می کند تا به رواندا بازگردد.

فیلم "پرندگان در کیگالی آواز می خوانند" 8 بار برنده جایزه و 10 بار نامزد جایزه جشنواره های بین المللی معتبری چون شیکاگو، هانیا، هامبورگ، استانبول شده است.

این فیلم معناگرا، رنج های مردم آفریقایی را به تصویر می کشد که سودای پیشرفت دارند اما در بدترین شرایط ممکن با بیماری ایدز، تجاوزهای گروهی و تک افتادگی و تردشدن مواجه شده اند.

از ویژگی های فرمیک این فیلم می توان به یهره گرفتن از تکنیک های فیلم برداری ( کلوزاپ های متفاوت از شخصیت ها، قاب بندی های نامتعارف و دیالوگ های خارج از قاب) و  میزانسن های منحصر به فردی ( نماهایی از کرکس ها، حشرات، ماهی هایی که تکه تکه می شوند، پدری که بی حرکت روی تخت خوابیده است،...) نام برد که همگی نمایانگر فضای سرد و خشنی است که بر فضای فیلم حکم فرماست.

دوربین اغلب ساکن است و نظاره گر وضعیتی است که به طور اجتناب ناپذیری در حال رخ دادن است.

در سراسر فیلم صدای پرندگان مختلف جایگزین موسیقی متن شده است. طبیعت هنوز زنده است. اما در آخر فیلم وقتی کلادین تصمیم می گیرد به جایی برگردد که همه چیزاش را نابود کرده اند، عشق اش، خانه اش، خانواده اش دیگر صدایی در متن فیلم شنیده نمی شود. سکوتی تلخ و رنج آور.

کلادین به آنا می گوید:

یک چیز را متوجه شده ای؟

صدای هیچ پرنده ای شنیده نمی شود.

سکوت کامل

قبلا خیلی هیاهو بود.

مامان به شوخی می گفت" بابا برای ما خانه ای نساخته اما برای پرندگان ساخته است."

و بلافاصله با نمایی مواجه می شویم که جنگلی ویران و اجساد انسان هایی را به تصویر می کشد که در فاضلاب، کلیسا و جنگل رها شده اند.

*سمیه باغی