واکنش ها به روضه ی جنجالی یک مداح

به گزارش رکنا، مسیح مهاجری در همین خصوص نوشت: در دوران سلطنت رضاشاه پهلوی، عالم روشن‌ضمیر و مجاهدی در تبریز زندگی می‌کرد به نام آیت‌الله شهیدی که فقیهی صاحب فتوا و صاحب تألیفات بود. این عالم بزرگ، با رضاشاه مخالف بود و علیه او فعالیت می‌کرد. به همین دلیل رضاشاه از او بشدت عصبانی بود و به رئیس شهربانی تبریز دستور داده بود با به دست آوردن بهانه‌ای از او انتقام بگیرد.

رئیس شهربانی تبریز یک روز یک فرد معمم را با خود به مسجدی که آیت‌الله شهیدی در آن نماز می‌خواند برد و با استفاده از فرصت بین دو نماز، آن معمم را به آیت‌الله شهیدی نشان داد و با صدای بلند بطوری که نمازگزاران بشنوند گفت حضرت آقا این هم‌لباسی شما دزدی کرده و ما اموال دزدیده شده را از او گرفتیم و چون هم‌لباس شماست به شما تحویلش می‌دهیم تا هرطور صلاح می‌دانید با او رفتار کنید.

هدف رئیس‌ شهربانی این بود که نزد نمازگزاران، آبروی آیت‌الله شهیدی را ببرد و به رضاشاه گزارش بدهد دستور شما را عملی کرده‌ام، ولی با هوشمندی آیت‌الله شهیدی، این توطئه با شکست سختی مواجه شد و توطئه‌گران ناکام ماندند. آیت‌الله شهیدی از محراب بیرون آمد و عبا و عمامه و قبای آن فرد معمم را از تن او درآورد و رو به رئیس شهربانی کرد و گفت این شخص از ما هم چیزهائی دزدیده بود که من از او پس گرفتم و حالا مثل شما شده، شما هرطور صلاح می‌دانید با او رفتار کنید.

در روزگار ما که عصر حاکمیت نظام جمهوری اسلامی است، انتظار مردم اینست که هرکس به نام دین سخن می‌گوید کاملاً در چارچوب معارف واقعی قرآن و اهل‌بیت علیهم‌السلام باشد و افرادی با توسل به خواب و خیال و خرافه، به جان دین نیفتند و موجب وهن اسلام و تشیع نشوند. شوربختانه در دهه‌های اخیر نه‌تنها این انتظار برآورده نشده بلکه دین، به اسارت عده‌ای منبری کم‌سواد و مداح خیالاتی و خرافاتی درآمده که با سوء‌استفاده از حاشیه امنی که دارند مشغول ضربه زدن به دین و اهل‌بیت علیهم‌السلام هستند.

با اینکه خطبا و وعاظ باسواد و مداحان متدین و آشنا با معارف دینی هم داریم، ولی متأسفانه میدان‌داری عرصه‌های مراسم مذهبی عموماً با کسانی است که دین را ملعبه کم‌سوادی‌ها و انحرافات فکری خود قرار داده‌اند.

این روزها ویدیوئی از یک مداح که در حرم مطهر امام رضا علیه‌السلام به مناسبت شرایط کرونائی بدون حضور مردم مداحی کرده و مطالب او از یکی از شبکه‌های سیمای جمهوری اسلامی نیز پخش شده به صورت گسترده در فضای مجازی دست به دست می‌شود که در آن به ساحت مقدس امام حسین علیه‌السلام اهانت شده است. این اهانت بقدری شدید است که قلم از نگارش آن شرم دارد و مردم از اینکه چگونه یک مداح به خود اجازه داده مرتکب چنین اهانتی – ولو ناآگاهانه – شود، در حیرتند. مسئولین آستان قدس رضوی و دست‌اندرکاران رسانه ملی قطعاً با چنین مطلب زشتی موافق نیستند ولی حداقل انتظار از آنان اینست که اولاً تریبون را در اختیار چنین افرادی قرار ندهند و ثانیاً اجازه پخش زنده به هر سخنرانی و هر مداحی ندهند. اینگونه بی‌مهار عمل کردن جای تأسف دارد و تأسف بالاتر در اینست که هنوز بعد از گذشت چند روز از این واقعه شرم‌آور هیچ اقدامی در توضیح و تقبیح و اطمینان دادن به مردم برای جلوگیری از تکرار چنین تخلفاتی صورت نگرفته است. خود آن مداح درصدد توضیح برآمده، ولی توضیحی که از مصادیق عذر بدتر از گناه است.

روش هوشمندانه آیت‌الله شهیدی تبریزی که موجب جلوگیری از وهن دین و روحانیت توسط رضاشاه و نوکران او شد، باید برای ما الگو باشد و نهادهای متولی امور دینی به‌ویژه روحانیت، حوزه‌های علمیه، سازمان تبلیغات اسلامی، جامعه وعاظ و جامعه مداحان برای پاکسازی مراسم مذهبی از آلودگی‌ها و خرافات اقدام جدی کنند. جامعه مداحان می‌تواند با استفاده از سیره آیت‌الله شهیدی تبریزی، این قبیل مداحان را طرد کند و از مردم به‌خاطر چنین اهانت بزرگی به ساحت مقدس امام حسین علیه‌السلام عذرخواهی نماید و برای همیشه مانع چنین وقایعی شود و همینطور از خودسری‌های بعضی مداحان که از هیچ ضابطه و مقرراتی تبعیت نمی‌کنند جلوگیری نماید. مهم‌تر اینکه مسئولان نظام جمهوری اسلامی در این آشفته‌بازاری که مداحان به وجود آورده‌اند و خود را متولیان دین می‌دانند تکلیف دین را روشن کنند.

وزیر ارشاد نیز در توییتی به اظهارات این مداح واکنش نشان داد و نوشت:

خطیب،مداح، نویسنده، هنرمندو ..اشتباه می‌کنند، خطا لازمه زندگی بشری است. اما دو چیز ناگوار است: توجیه ناموجه خطا تبعیض در برخورد با خطا این دو وجدان عمومی را رنج می‌دهد.

آیت الله محمدهادی یوسفی غروی در گفت وگو با شفقنا درباره حکایتی که چند روز پیش یک مداح بیان کرد و واکنش ها و انتقادات بسیاری به دنبال داشت، اظهار کرد: حکایتی که این مداح مطرح کرد، صحت نداشته و بی اساس بوده است و اینکه مداح ادعا کرد که حضرت زهرا(س) به فردی شراب خوار و قمار باز بیان کردند با فرزند من قمار نکن، قصه ای عوامانه است و صحت ندارد.

یوسفی غروی با بیان اینکه در بی اساس بودن و صحت نداشتن این داستان هیچ شکی نیست، گفت: نکته مهمی که نباید در این میان نادیده گرفته شود این است که این نوع داستان ها قطعاً مناسب یک مداح آن هم در حرم مطهر یک امام معصوم نیست، اما متأسفانه مراتب معرفت ها بسیار متفاوت شده است.

وی افزود: اینکه یک مداح فرصت پیدا کند و در حرم امام رضا(ع) به مداحی بپردازد، اتفاق کمی نیست، ایشان باید قدر این فرصت را می دانست و به بیان چنین مطلب بی اساسی که در هیچ آیه و روایتی ریشه ندارد، نمی پرداخت.

کارشناس برجسته تاریخ اسلام گفت: افرادی به این مداح و داستانی که تعریف کرده انتقاد کردند که انتقاد آنان به جاست، اما متأسفیم از اینکه این مطلب از صدا و سیما پخش شده است. به فرض که مداح کم معرفتی داشته و چنین مطلبی را نقل کرده است، چرا صدا و سیما اجازه داد این مطلب پخش شود!؟ همان زمان که در کنار ضریح امام رضا(ع) این مطلب در حال گفتن بود ارتباط باید قطع می شد و اجازه داده نمی شد که چنین مطالبی پخش شود! این گونه مطالب ضبط هم نباید بشود چه رسد به پخش!

یوسفی غروی بیان کرد: همه ما بشر هستیم و معصوم نیستیم و اشتباهاتی داریم، این هم متاسفانه از جمله اشتباهی هست که رخ داد.

کارشناس برجسته تاریخ اسلام در مورد اینکه مبنای روایی مستندات کافی و دقیقی دارند، گفت: نمی توان در مورد همه روایات حکم کلی داد، روایات باید یک به یک مورد بررسی قرار گیرند و مشخص شوند، سندیت روایت چیست، راوی این روایت کیست و اگر لازم باشد دقیق تر در مورد روایتی حکم شود، باید رجال سند آن نیز بررسی شود به عبارت دیگر مشخص شود طریق صاحب کتاب به چه صورت است، راویان یک به یک بررسی شوند تا نقل آن روایت به امام معصوم برسد. همه روایات باید طبق کتب علم رجال یک به یک معرفی شده باشند و هرکدام که معرفی نشده اند، اعتبار ندارند و هرکدام که اسمشان نیامده باشد یا آمده باشد و گفته شده که ضعیف یا مجهول هستند هم از اعتبار ساقط می شوند. حتی اگر در مورد سندیت یک روایت توصیف شد که ۳۰ نفر انسان معتبر و موثق آن را نقل کرده و سندیت حتی یکی از آنها ضعیف و مجهول باشد، آن خبر نیز معتبر نمی باشد. باید توجه داشته باشیم که بررسی اسناد مساله ای مشکل و بسیار مهم است.

یوسفی غروی خاطرنشان کرد: بیان می شود برخی از مردم اخباری گر و برخی اصولی هستند، اصولی یعنی کسانی که مراعات این قواعد علمی را کنند و اخباری ها یعنی کسانی که حداکثر به اعتبار مولف کتاب اکتفا می کنند یعنی همان اندازه که معلوم می شود از چه کتابی و چه کسی نقل شده است به عنوان مثال اگر از کتب اربعه یعنی از کتاب کافی، الاستبصار فِیمَا اختُلف مِن الاخبار، من لایحضره الفقیه و تهذیب الاحکام یعنی از مرحوم شیخ صدوق یا شیخ طوسی یا شیخ کلینی باشد، گفته می شود معتبر است و نیاز به بررسی سند نیست.

برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.