معرفی 4 ویتامین اثربخش برای کاهش مشکلات گوارشی

ویتامین D در جذب کلسیم به بدن کمک می‌کند و نقش مهمی در عملکرد عصب‌ها، عضله‌ها و سیستم ایمنی بدن ایفا می‌سازد. به‌علاوه، یکی از مطالعات مجله Gut نشان می‌دهد که مطلوب بودن سطح ویتامین D در بدن با کاهش خطر ابتلا به سرطان کولون مرتبط است.

 ویتامین‌هایی که در ادامه با آن‌ها آشنا می‌شوید، از این‌رو «ضروری» نامیده می‌شوند که بدن برای عملکرد مطلوب و صحیح به آن‌ها نیاز دارد. عملکرد دستگاه گوارش نیز از این قاعده، مستثنی نمی‌شود. به عبارت دیگر، می‌توان گفت که ویتامین‌های ضروری نسبت به دیگر ویتامین‌ها از اهمیت بیشتری برای گوارش برخوردار هستند.

۱. ویتامین‌های خانواده B

ویتامین‌های خانواده B در منابع پروتئینی مانند ماهی، مرغ،‌ گوشت‌های قرمز و محصولات لبنی یافت می‌شوند. سبزی‌های برگدار و انواع حبوبات نیز از منابع حاوی ویتامین‌های خانواده B هستند. شکل‌گیری سلول‌های خونی قرمز و استخراج انرژی کافی از مواد غذایی دریافتی،‌ دو عملکرد وابسته به این ویتامین‌ها محسوب می‌شوند. ویتامین‌های خانواده B، از نوع محلول در آب هستند و درنتیجه نمی‌توانند در سلول‌های چربی برای مصرف دیرتر ذخیره شوند. پس دریافت این ویتامین‌ها باید به بخش منظمی از رژیم غذایی شما تبدیل شود.

ویتامین‌های B ضروری برای دستگاه گوارش به ترتیب زیر هستند:

ویتامین B۱: این ویتامین با نام تیامین هم شناخته می‌شود. ویتامین B۱ به بدن در مبدل‌سازی کربوهیدرات‌های دریافتی به انرژی برای سلول‌ها کمک می‌رساند و نقش موثری در تنظیم اشتها دارد.

ویتامین B۳: این ویتامین با نام نیاسین شناخته می‌شود و برای عملکردهای دستگاه گوارش، ازجمله تجزیه کربوهیدرات‌ها و چربی‌ها، نقش مهمی دارد. کمبود ویتامین B۳ می‌تواند به بیماری خاصی با نام پلاگر (pellagra) منجر شود که با استفراغ و اسهال شدید همراه است.

ویتامین B۶: نام دیگر این ویتامین، پیریدوکسین است. ویتامین B۶، اهمیت بالایی در کمک‌رسانی به فرآیندهای دستگاه گوارش در زمینه هضم پروتئین‌ها دارد.

بیوتین: این ویتامین B به دستگاه گوارش کمک می‌کند تا پروتئین‌ها، کلسترول، کربوهیدرات‌ها و اسیدهای چرب را بهتر پردازش کند.

ویتامین B۱۲: این ویتامین با نام کوبالامین هم شناخته می‌شود. ویتامین B۱۲ در سیستم عصبی از نقش مهمی برخوردار است و تولید سلول‌های خونی و همچنین قدرت استفاده بدن از اسید فولیک و کربوهیدرات‌ها نیز به همین ویتامین بستگی دارد. کمبود ویتامین B۱۲ می‌تواند باعث ابتلا به بیماری کم‌خونی شود.

بخشی از مردم جهان، ویتامین‌های B را به اندازه کافی از طریق رژیم غذایی دریافت می‌کنند. با این‌حال،‌ بخشی دیگر از مردم جهان نیز به مصرف مکمل‌ها برای تامین این ویتامین‌ها نیازمند هستند. برای این‌که تکلیف خودتان را از این نظر بدانید، حتما با پزشک Doctor درباره مصرف مکمل‌ها مشورت کنید.

۲. ویتامین C

با توجه به این‌که ویتامین C در گروه آنتی‌اکسیدان‌ها قرار می‌گیرد، بسیاری از افراد ویتامین C را فقط به سیستم ایمنی و پیشگیری از ابتلا به سرماخوردگی مرتبط می‌دانند. با این‌حال، این ویتامین ضروری از دو طریق مهم به تقویت گوارش کمک می‌رساند: تقویت دندان‌ها و لثه‌ها، و بهتر کردن جذب آهن توسط بدن.

ویتامین C در مولتی‌ویتامین‌های رایج و بسیاری از مکمل‌ها وجود دارند، اما منابع غذایی فوق‌العاده‌ای هم برای دریافت آن‌ها در دسترس هستند. مهم‌ترین منابع از این نظر عبارت‌اند از انواع مرکبات مانند پرتقال، انواع توت‌ها، گوجه‌فرنگی، فلفل دلمه‌ای، کلم بروکلی و غلات صبحانه غنی‌شده.

۳. ویتامین D

ویتامین D در جذب کلسیم به بدن کمک می‌کند و نقش مهمی در عملکرد عصب‌ها، عضله‌ها و سیستم ایمنی بدن ایفا می‌سازد. به‌علاوه، یکی از مطالعات مجله Gut نشان می‌دهد که مطلوب بودن سطح ویتامین D در بدن با کاهش خطر ابتلا به سرطان کولون مرتبط است.

طبق گزارش منتشرشده در World Journal of Gastroenterology، افراد مبتلا به بیماری‌های التهابی روده مانند بیماری کرون که معمولا با کمبود ویتامین D همراه است، به استفاده از مکمل‌های ویتامین D نیازمند هستند. دیگر افرادی که در معرض خطر ابتلا به کمبود ویتامین D قرار دارند به این ترتیب هستند: سالمندان، افراد دارای پوست تیره، افراد مبتلا به بیماری کبد یا فیبروز کیستیک، افراد چاق یا آنان که عمل جراحی انجام داده‌اند.

۴. ویتامین A

ویتامین A بیش از همه به‌واسطه تاثیرش در تقویت بینایی، استخوان‌ها و قوای باروری شناخته می‌شود، اما نقش مهمی هم در تقویت سیستم ایمنی ایفا می‌کند. سبزی‌های رنگی مانند سیب‌زمینی شیرین، هویج و دیگر سبزی‌های تیره،‌ و همچنین شیر و جگر گوساله از بهترین منابع برای دریافت ویتامین A هستند.

اگرچه ویتامین A مستقیما با سلامت گوارش ارتباطی ندارد، اما بعضی از بیماری‌های گوارشی می‌توانند شما را مستعد ابتلا به کمبود ویتامین A کنند. برای مثال، یکی از مطالعات World Journal of Gastroenterology نشان می‌دهد که کمبود ویتامین A در میان افراد مبتلا به بیماری کرون واقعا بیشتر از دیگران است. محققان می‌گویند که کمبود ویتامین A می‌تواند عدم تعادل میان شکل‌گیری و تخریب رادیکال‌های آزاد را در پوشش روده‌ای افراد مبتلا به بیماری کرون تشدید کند.