شهر گردشگر

شهر گردشگر که بارها مورد تأکید رئیس سازمان میراث فرهنگی قرار گرفته است قرار است چه اتفاق جدیدی در وضعیت گردشگری ایران ایجاد کند؟

آیا این عنوان به ایجاد زیرساخت برای صنعت گردشگری ایران منجر خواهد شد یا تنها در حد یک تئوری از سوی علی‌اصغر مونسان، رئیس جدید سازمان میراث فرهنگی مطرح شده است؟ آیا رویکرد شهر گردشگر در دوره جدید سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری شامل جزئیاتی است که باید در اختیار استان‌های کشور قرار بگیرد و تحقق آن به تغییر رویکرد دستگاه‌های مختلف در صنعت گردشگری ایران وابسته است؟

حسن روحانی، رئیس‌جمهور از همان ابتدای سکانداری دولت بارها صنعت گردشگری را با اهمیت خوانده و بر نقش این صنعت در ارزآوری و ایجاد اشتغال سریع در کشور تأکید کرده است. بر همین مبنا رئیس‌جمهور سازمان میراث فرهنگی را مکلف کرده است که نگاهی ویژه به حوزه گردشگری داشته باشد و خود نیز چندین‌بار نقش صنعت گردشگری کشور را به اندازه‌ای مهم دانست که خواستار تغییر نام این سازمان به گردشگری، میراث فرهنگی و صنایع دستی شد. پس از آن بود که رئیس‌جمهور همه دستگاه‌ها به‌ویژه سازمان میراث فرهنگی را مکلف کرد توجه جدی به گردشگری داشته باشند.

در نخستین نشست خبری محمد محب‌خدایی، معاون جدید گردشگری سازمان میراث فرهنگی این پرسش‌ها را با او در میان گذاشت تا مشخص شود منظور رئیس سازمان میراث فرهنگی از تأکید بر شعار شهر گردشگر چیست؟

محمدمحب‌خدایی، معاون گردشگری سازمان میراث فرهنگی با اعلام اینکه در طرح شهر گردشگر برنامه‌ریزی‌ها باید علاوه بر تمرکز بر جامعه ساکن شهرها گردشگران و زمان خالی آنها را نیز در نظر بگیرد، گفت: به‌عنوان مثال ساعت پروازها تنها نباید متمرکز بر جامعه ساکن باشد، بلکه می‌توان ساعات پرواز را به‌گونه‌ای تنظیم کرد که گردشگران امکان بیشتری برای برنامه‌ریزی سفرهای خود و زمان مناسب‌تری برای بازدید از جاذبه‌های گردشگری شهرهای کشور داشته باشند.

به گفته محب‌خدایی طرح شهر گردشگر شهرداران و شوراهای شهرها و روستاهای کشور را نیز به این موضوع متوجه می‌کند که برنامه کلانشهری خود را تنها مختص به جمعیت ساکن شهرها نکنند و برنامه‌ریزی‌های کلانشهری را با درنظر گرفتن جمعیت ساکن و گردشگر تنظیم و اجرا کنند.

او گفت: در طرح شهر گردشگر برنامه‌ریزی منسجم و یکپارچه در فرودگاه‌ها، ورودی‌های کشور و شهرهای ایران برای جمعیت ساکن و جمعیت گردشگر در نظر گرفته شده و فقط برنامه‌ریزی‌ها مختص جامعه ساکن که اکنون در بسیاری از شهرهای کشور رواج دارد، نیست.

به گفته معاون گردشگری، برخی شهرهای کشور از پیش بر طرح شهر گردشگر به‌صورت ناخودآگاه تمرکز داشته‌اند و در این موضوع نیز موفق عمل کرده‌اند.شهر گردشگر مسیر ریل‌گذاری‌شده‌ای را در شهرهای کشور ایجاد می‌کند؛ به‌عنوان مثال تبریز و زنجان داشته‌هایشان پیش‌تر به‌صورت سنتی در مسیر شهر گردشگر بوده و حالا این مسیر کاملا کانالیزه می‌شود.

محب‌خدایی گفت: فرودگاه جزیره کیش به‌دلیل تمرکز بر جذب گردشگر رتبه سوم فرودگاه‌های کشور را کسب کرده است و در استان مازندران 120هزار واحد مسکونی در کنار 20هتل وجود دارد؛ چون این موضوع تابعی از جریان گردشگری و عرضه و تقاضا در این حوزه بوده است و حالا برنامه‌ای تنظیم می‌شود که مثلا استان سمنان هم بداند با مدل مازندران می‌تواند جریانی از گردشگری را به سمت خودش تغییر بدهد.

او با اعلام اینکه مدل برنامه‌ریزی گردشگری ایران باید از مدل جامعه شهروند به جامعه شهروند و گردشگر تغییر کند، گفت: در این مدل، برنامه‌ریزی‌های جامعه ساکن به هم نمی‌خورد و برنامه‌ریزی‌ها علاوه بر آنکه جامعه ساکن را درنظر می‌گیرد، مشمول گردشگران نیز می‌شود.

به گفته معاون گردشگری، شهر کرمان برنامه‌ریزی شهر گردشگر دارد و مشهد نیز یکی دیگر از این شهرهاست که از گذشته در مسیر شهر گردشگر قرار گرفته است و به‌طور کامل برنامه‌ریزی‌هایش بر پایه گردشگری قرار گرفته و حتی شب‌های این شهر نیز کاملا زنده است و منجر به ایجاد شغل ثانوی شده است. در ابیانه نیز مدل کوچک شهر گردشگر از پیش ایجاد شده و ماسوله نیز همین وضعیت را دارد.

او خاطرنشان کرد: در مطالعات سازمان جهانی جهانگردی برای ایران به مناطق گردشگری رسیده‌ایم و در این دیدگاه شهری مانند تبریز نمی‌تواند به‌عنوان یک پتانسیل گردشگری به‌تنهایی عمل کند و باید مکمل استانی برای این شهر تعریف شود.

وی گفت: در این برنامه اگر تنها روی یک شهر تمرکز شود، میزان جذب گردشگر پایین می‌آید و به همین دلیل است که باید مکمل‌های دیگر برای شهرهای دارای جاذبه گردشگری تعریف شود تا مدت اقامت گردشگران در شهر مرکز و مناطق اطراف آن بالا برود.

برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.