تاثیر مثبت وقت گذراندن با عزیزان بر سلامتی و طول عمر

به گزارش رکنا، مطالعات اخیر نشان می‌دهد کسانی که تعاملات اجتماعی بیشتری دارند به احتمال زیاد عمر طولانی‌تری خواهند داشت. این مطالعه بر اساس رفتار‌های اجتماعی افراد مسن تأکید دارد و نشان می‌دهد که تنهایی و انزوا ممکن است خطر مرگ را افزایش دهد.

نتایج مطالعه و تأثیر تعاملات اجتماعی

افراد مسنی که با دوستان و خانواده خود حداقل یک بار در ماه دیدار می‌کردند، کمتر در معرض مرگ بودند. مطالعات جدید نشان می‌دهند تنهایی خطر مرگ را افزایش می‌دهد. این تحقیقات که بر روی نیم میلیون نفر انجام شده است، می‌گوید ملاقات با خانواده و دوستان حداقل یک بار در ماه می‌تواند به افزایش طول عمر کمک کند. این پژوهش بر روی اهمیت ملاقات‌ها با دوستان یا خانواده و کاهش خطر مرگ متمرکز است. در گذشته، انزوای اجتماعی به عنوان عاملی برای مرگ زودهنگام شناخته شده بود، اما تحقیقات جدید نشان می‌دهد که انواع مختلف تعامل اجتماعی می‌تواند بر طول عمر تأثیر بگذارد. این مطالعه نشان می‌دهد که تمامی اشکال تعامل اجتماعی مهم هستند، اما برقراری ارتباط با دوستان و خانواده و شرکت در فعالیت‌های گروهی هفتگی تأثیر بیشتری دارد.

تحلیل جزئیات پژوهش

محققان پنج شکل متفاوت از تعامل اجتماعی را بررسی کردند. دو سوال در مورد احساسات فردی بودند: میزان اعتماد به نزدیکان و احساس تنهایی. سه سوال دیگر به ملاقات با دوستان و خانواده ، شرکت در فعالیت‌های گروهی و زندگی تنها اشاره داشتند. محققان به طور میانگین ۱۲.۶ سال پس از مصاحبه اولیه با شرکت کنندگان تماس گرفتند. از ۴۵۸۱۴۶ نفر شرکت‌کننده، ۳۳۱۳۵ نفر فوت کرده بودند. افرادی که هرگز با عزیزان خود ملاقات نمی‌کردند، ۳۹ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ بودند. شرکت در فعالیت‌های گروهی زمانی که عزیزان در آن شرکت نمی‌کردند، اعلام شد که نمی‌تواند خطر مرگ را کاهش دهد.

تأکید بر اهمیت ملاقات‌های مکرر

هامیش فاستر، نویسنده اصلی مطالعه،‌ اظهار داشت که ملاقات‌های مکرر نسبت به یک بار دیدار در ماه تفاوتی در کاهش خطر مرگ ندارد. زندگی تنها و عدم شرکت در فعالیت‌های گروهی با ۷۷ درصد خطر بیشتری برای مرگ مرتبط بوده است. فاستر اعلام کرد که عوامل دیگر مانند سن، جنسیت و وضعیت اجتماعی-اقتصادی را نیز بررسی کرده‌اند و حتی با حذف این عوامل، ارتباطات اجتماعی تأثیر خود را بر مرگ و میر نشان دادند. البته محققان به این نکته اشاره کردند که نتایج برای همه افراد قابل تعمیم نیست.

چالش‌ها و آینده تحقیقات

فاستر توضیح داد که این مطالعه نمی‌تواند ثابت کند که عدم وجود روابط اجتماعی به مرگ منجر می‌شود، اما تنهایی می‌تواند به تضعیف سلامتی منجر شود. او اظهار داشت که برای دستیابی به نتایج مطمئن‌تر به تحقیقات بیشتری نیاز است. این پژوهش، به کیفیت روابط اجتماعی نپرداخت بلکه تنها تعداد آنها را مورد بررسی قرار داد. فاستر درباره پژوهش خود اشاره کرد که ارتباطات اجتماعی واقعاً پیچیده هستند و ادبیات فعلی برای تحلیل آنها کافی نیست.

اثر مثبت تعاملات اجتماعی بر طول عمر

ارتباط بین تعامل اجتماعی و طول عمر نه تنها جدید نیست، بلکه در مناطق آبی جهان، به عنوان یک عامل کلیدی زندگی سالم در نظر گرفته می‌شود. در اوکیناوای ژاپن، سنت موآی زندگی در شبکه‌های اجتماعی قوی را تشویق می‌کند و در جزیره یونانی ایکاریا زندگی با خانواده و برگزاری وعده‌های غذایی مشترک یک بخش اساسی از فرهنگ است. علیرغم اینکه شرکت‌کنندگان این مطالعه اغلب میانسال و مسن‌تر بودند، فاستر معتقد است که جوانان نیز می‌توانند از این پژوهش بهره‌مند شوند و نیازمند حمایت‌های بیشتری هستند. فاستر بر لزوم وجود امکانات بیشتر در جامعه برای تسهیل روابط اجتماعی و ارتقای کیفی ارتباطات تاکید کرد. او افزود: «راه‌اندازی مراکز اجتماعی، پارک‌ها، مکان‌ها و فعالیت‌هایی که برقراری ارتباطات اجتماعی با کیفیت بالا را تسهیل می‌کنند، ضروری است.»