خبری از پاداش‌های مدال‌آوران المپیک نیست

کمیته ملی المپیک، وزارت ورزش، ادارات کل ورزش Sport و جوانان استان ها و حتی برخی نهادهای دیگر برای مدال آوران سی و یکمین دوره بازی های المپیک پاداش های ویژه و متعددی در نظر گرفته بودند که قرار بود در کوتاهترین فاصله زمانی به آنها پرداخت شود.
این دوره بازی های المپیک ١٦ مردادماه سال گذشته در ریو آغاز و به مدت سه هفته ادامه داشت. در جریان این بازی ها ورزشکاران کاروان امام رضا (ع) موفق به کسب ٨ مدال شامل ٣ طلا، یک نقره و ٤ برنز شدند.
کیانوش رستمی و سهراب مرادی در وزنه‌برداری و حسن یزدانی در کشتی آزاد، سه طلایی کاروان ایران در المپیک ریو بودند. کمیل قاسمی نیز تنها مدال‌آور نقره بود. ضمن اینکه سعید عبدولی و قاسم رضایی در کشتی فرنگی، حسن رحیمی در کشتی آزاد و کیمیا علیزاده در تکواندو هم توانستند ایران را صاحب مدال برنز کنند.
حالا یک سال از موفقیت این ورزشکاران و مدال آوری آنها در بزرگترین آوردگاه ورزش گذشته است. برخی وعده ها برای موفقیت آنها عملی شده اما هستند وعده هایی که هنوز به سرانجام نرسیده اند.
آغاز پرداخت پاداش ها با دلار
۱۰، ۵ و ۳ هزار اولین پاداشی بود که هشت مدال آور المپیک ریو دریافت کردند. این پاداش ها از سوی کمیته ملی المپیک و در همان ریو به ترتیب به مدال آوران طلا، نقره و برنز پرداخت شد.
تقدیرهای استانی و مجلسی
مدال آوران المپیک پس از بازگشت از ریو توسط رئیس مجلس شورای اسلامی هم تقدیر شدند. بعضا توسط مقامات ورزشی استان خود نیز مورد تجلیل قرار گرفته و پاداش خود که وعده آن را قبل از المپیک گرفته بودند، دریافت کردند. به طور مثال استاندار تهران بر اساس وعده ای که در مراسم بدرقه ورزشکاران اعزامی این استان به ریو داده بود، به مدال آوران طلا، نقره و برنز بازیهای المپیک به ترتیب زمینی به قیمت حداقل ٧٥، ٥٠ و ٣٠ میلیون تومان اهدا کرد.
سکه ها رو شد
شاخص ترین پاداش برای مدال آوران المپیک، پاداشی بود که بر اساس آئین نامه تجلیل از مدال آوران عرصه های مختلف آسیایی و جهانی در نظر گرفته شده بود. این پاداش در دولت یازدهم برای مدال آوران طلا، نقره و برنز ریو به ترتیب ٣٠٠، ٢٠٠ و١٢٠ سکه تعیین شد. در مراسم تجلیلی که چهارم دی ماه سال گذشته با حضور رئیس جمهور برگزار شد، از مدال آوران ریو تقدیر شد. طبق اعلام وزارت ورزش، آنها از ٢١ اسفندماه برای دریافت حواله پاداش های خود به این وزارتخانه مراجعه کردند.
ماشین از غیب رسید
پیش از اعزام کاروان ورزش ایران به المپیک ٢٠١٦ صحبت ها و رایزنی هایی در رابطه با اهدای ماشین به مدال آوران این آوردگاه از طرف کمیته ملی المپیک انجام شد اما هرگز به امضای تفاهم نامه و قرارداد رسمی منجر نشد. با این حال شرکت خودروسازی مورد نظر به آنچه به صورت شفاهی - و نه رسمی - متعهد شده بود، عمل کرد و به هریک از مدال آوران ریو یک دستگاه خودرو هدیه کرد.
مدال آوران بدون «کفش» و «بیمه»
پیش از المپیک بر اساس تفاهم نامه ای که میان کمیته ملی المپیک با یکی از کارخانجات صنایع کفش ایران، امضا شد، اهدای یک جفت کفش طلا به مدال آوران فقط طلای المپیک ریو به فهرست پاداش آنها اضافه شد. بر اساس تفاهم نامه منعقد شده قرار بود این کفش طلا به وزن بیش از یک کیلوگرم و به ارزش ۸۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان و در حد سایز ۴۳ تهیه شود اما تغییرات مدیریتی که در راس کارخانه مورد نظر ایجاد شد، منجر به این شد که تا به امروز خبری از ساخت و اهدای این کفش نشود.
بیمه ورزشکاران نیز مبنای دیگر تفاهم نامه ای بود که یکی از شرکت های بیمه (بیمه ایران) متعهد به انجام آن شده بود. این شرکت طی یک سال گذشته هیچ اقدامی برای عمل به تعهد خود انجام نداد، البته مدیریت آن که دستخوش تغییراتی هم شده، اخیرا در نامه ای به کمیته ملی المپیک خواستار تعیین زمانی برای رایزنی در این مورد شده است اما آنچه مسلم است بیمه مدال آوران ریو هنوز انجام نشده است. 
با این اوصاف موفق ترین ورزشکاران ایران در ریو تا به امروز بر خلاف وعده ها بدون «کفش طلا» و «بیمه» مانده اند اما یک مورد دیگر محقق شد. پرداخت ۵۰ میلیون تومان پاداش در قالب رفاه کارت و برای تامین مایحتاج روزانه طلایی های المپیک ریو یکی از پاداش هایی بودکه طی تفاهم نامه کمیته ملی المپیک مصوب شد. البته بر اساس این تفاهم نامه، قرار شد بانوانی هم که در ریو مدال نقره یا برنز می گیرند از این پاداش قهرمانان مرد، بهره مند شوند و معادل آنها ۵۰ میلیون تومان دریافت کنند. ضمن اینکه استخدام یکی از بستگان درجه یک مدال آوران ریو در این فروشگاه هم از دیگر مصوبات تفاهم نامه امضا شده بود که انجام شد.
استخدام مدال آوران به کجا رسید؟
ماندگارترین وعده ای که به ورزشکاران کاروان المپیک و برای مدال آوری آنها در این رویداد داده شد، مربوط به «استخدام» شان بود که البته موضوع آن به طور مشترک از طرف کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش مطرح شد ضمن اینکه هیات دولت هم مصوبه ای را در رابطه با استخدام قهرمانان در دستور کار قرار داد که مدال آوران المپیک ریو را هم شامل می شد.
مصوبه کمیته ملی المپیک در رابطه با استخدام مدال آوران فقط مربوط به المپیک ریو بود، این مصوبه از سوی وزارت ورزش شعاع بیشتری از مدال آوران را در بر می گرفت طوریکه علاوه بر المپیک، مدال آوران پارالمپیک، بازی های آسیایی و جهانی - در همه ادوار - از آن بهره مند می شوند. بعد از این دو نهاد ورزشی هیات دولت هم با لحاظ کردن شرایطی خاص، مصوبه خود برای استخدام مدال آوران و از جمله مدال آوران ریو را اعلام کرد. 
در هر صورت هشت مدال آور المپیک سی و یکم بر اساس هر سه مصوبه اعلام شده می‌توانند استخدام کمیته ملی المپیک، وزارت ورزش یا هر نهاد دولتی دیگر شوند؛ انتخاب نهاد موردنظر برای استخدام بر عهده خود ورزشکار است.
کسب اطلاع شد که تا به امروز برخی مدال آوران ریو برای استفاده از این مصوبه اقدام کرده اند و از جمله مجتبی عابدینی که خواستار استخدام در کمیته ملی المپیک شده است. برخی دیگر هم درخواست خود را به وزارت ورزش ارائه کرده اند. این درخواست ها در مرحله بررسی است و هنوز هیچ یک به سرانجام نرسیده است. 
هدیه وزارت راه و شهرسازی پَرید
پیش از المپیک ریو با پیشنهاد وزارت ورزش و موافقت دولت، مصوب شد که در شهرهای جدید به هر یک از یک از ورزشکارانی که در این دوره بازی ها موفق به کسب مدال طلا، نقره و برنز شوند به ترتیب مبلغ ۱۲۰ ، ۹۰ و ۷۰ میلیون تومان و تا سقف ۶۰ درصد ارزش کل خرید زمین با هرنوع کاربری (مسکونی، اداری و تجاری) تخفیف اعطا شود. در همین زمینه حتی وزارت راه و شهرسازی اعلام کرد که آمادگی دارد همزمان با ورود کاروان ورزشکاران المپیکی به کشور هدیه موردنظر تقدیم مدال آوران شود اما این موضوع در همان حد وعده و عید باقی ماند. 
وعده ها فراموش نمی شود 
یک سال از المپیک سی و یکم گذشته اما قطعا مدال آوران این بازی ها وعده های مطرح شده و عملی نشده را فراموش نمی کنند. لطفا مسئولان هم این وعده ها را فراموش نکنند و پیگیر تحقق آن باشند. به هر حال آنها (مسئولان) با علم به اینکه نتایج المپیک اصلی ترین ملاک برای ارزیابی عملکردشان و حتی عملکرد ورزشکاران و مربیان است، این وعده ها را مطرح کردند و حالا هم باید پیگیر تحقق آن باشند.برای ورود به کانال تلگرام ما کلیک کنید.