چرا یک مومیایی جیغ می‌زند؟

به گزارش رکنا،این مومیایی با کلاه‌گیسی بر سر و انگشترهای طلا و نقره در انگشتان دست برای اولین بار در سال ۱۹۳۵ در یک تابوت چوبی در منطقه دیرالبحری در شهر باستانی «تبای» مصر پیدا شد.

از آنجا که بدن این زن مومیایی، متعلق به حدود ۳۵۰۰ سال پیش، در وضعیت خوبی حفظ شده است محققان تصمیم گرفتند از سی‌تی‌اسکن و تصویربرداری فروسرخ برای پی بردن به جزئیات مورفولوژی و در واقع تشریح مجازی مومیایی استفاده کنند تا دریابند چه چیزی ممکن است باعث حالت چهره او شده باشد.

محققان با انجام آزمایشات دریافتند که این زن به هنگام مرگ ۴۸ سال داشته است. سحر سلیم، استاد رادیولوژی در دانشگاه قاهره و نویسنده این مطالعه، درباره این زن گفت: بدن او با صمغ درخت عرعر و کندُر، مواد گرانقیمت وارداتی که از جای دور آمده بود، مومیایی شده بود.

محققان می‌گویند که این زن ناشناس ۱.۵۴ متر قد داشته و از آرتروز خفیف ستون فقرات رنج می‌برده است. در جهان تنها چند عدد مومیایی مصر باستان با دهان باز یافت شده است.

کارشناسان می‌گویند مومیایی‌کنندگان معمولاً استخوان‌ها فک و جمجمه را به هم می‌پیچیدند تا دهان متوفی را ببندند، اما در این مورد احتمالاً نتوانسته‌اند چنین کاری را انجام دهند.

پژوهشگران دریافتند که حالت جیغ صورت مومیایی احتمالاً به‌خاطر انقباض مرگ بوده است که با جمود نعشی یا سفت شدن جسد تفاوت دارد.

این حالت نوعی انقباض دفعی و شدید عضلات است که در لحظات پایانی زندگی یا بلافاصله پس از مرگ‌های خشونت‌آمیز رخ می‌دهد.

این بدین معنی است که زن در اثر درد و عذاب مرده است.