بیوگرافی حجت الاسلام سید محمود دعائی

وی در سال 1320 در یزد متولد شد. او بعد از پایان دوران دبیرستان به حوزه علمیه کرمان رفت و فراگیری علوم دینی را آغاز کرد.

 سیدمحمود دعایی روحانی هشتاد ساله ، بیش از نیمی از عمر خود را به سکانداری قدیمی‌ترین روزنامه در حال انتشار ایران سپری کرد. دعایی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی یکی از چهره‌های نزدیک به رهبری نهضت به شمار می‌رفت. او که فعالیت‌های سیاسی خود را از اوایل دهه 40 آغاز کرده بود، در سال 46 ناچار به خروج از ایران شد. او پس از این سال در سفرهای متعدد به عراق، لبنان، اردن، عربستان وبرخی از کشورهای اروپایی نقش مهمی در هماهنگی نیروهای ضدرژیم پهلوی ایفا کرد.

او در دهه 50 نیز نقش رابط آیت‌الله خمینی(ره) با دولت عراق را ایفا می‌کرد. در این دوره او به تهیه‌کنندگی و اجرای برنامهٔ رادیویی نهضت روحانیت علیه رژیم پهلوی پرداخت.

با پیروزی انقلاب در سال 1357 به عنوان سفیر دولت جدید انقلابی به بغداد رفت. پس از آغاز جنگ عراق و ایران، این روحانی یزدی‌ِکرمانی‌الاصل که رابطه نزدیکی نیز با مرحوم سیداحمد خمینی داشت به تهران بازگشت و با حکم رهبرانقلاب به مدیرمسئولی بزرگ‌ترین بنگاه مطبوعاتی ایران منصوب شد.

دعایی برخلاف بخش عمده چهره‌های سیاسی آن دوران که هر روز از شاخه‌ای به شاخه دیگر می‌رفتند، تلاش کرد که با تمرکز بر نقطه‌ای که در آن قرار گرفته است، به این بنگاه مطبوعاتی نوعی ثبات و آرامش تزریق کند و تا جای ممکن آن را از تندباد حوادث در امان نگه دارد.

نام این سیاستمدار آرام در مهم‌ترین شکاف میان نیروهای خط امام در دهه شصت حضوری پررنگی دارد، زمانیکه جامعه روحانیت مبارز تهران حاضر به قرار دادن نام او و فخرالدین حجازی در فهرست انتخابات مجلس سوم پایتخت نشدند. این تصمیم سبب شد تا چهره‌هایی چون سیدمحمد خاتمی، مرحوم محمدرضا توسلی در کنار برخی از اعضای منتقد جامعه روحانیت مبارز مانند سیدمحمد موسوی خوئینی و مهدی کروبی مجمع روحانیون مبارز را تاسیس کنند.

وی در ادوار نمایندگی مجلس نیز بسیار کم‌هیاهو ظاهر شد و بیشتر تلاش داشت تا به صورت کدخدامنشانه مشکلات بسیاری از چهره‌های فرهنگی را مرتفع کند.

در مراسم اهدای ششمین جایزه امین الضرب که دوشنبه (دوم اسفند ماه1400  ) در تالار وحدت برگزار شد، نشان فرهنگ به حجت الاسلام سیدمحمود دعایی اهداء گردید . وی  درباره ی دوران زندگی اش  گفت : حقیقت این است که مادرم پس از جدا شدن از پدر ، کارگر کارخانه ریسندگی کرمان بود و از همان‌جا نیزبازنشسته شد و من با نان دستاورد کارگری مادرم بزرگ شدم و طعم مشقت و رنج را با گوشت و پوستم درک کردم و البته در کنارش، طعم شیرین استغنا و غرورِ بی‌نیازی و سربلندی را هم چشیدم. این است که اگرچه به اقتضای شش دوره نمایندگی مردم شریف تهران در مجلس و چهار دهه اداره یک نهاد فرهنگی، می‌بایست با مدیران بسیاری در مؤسسه اطلاعات و بیرون از آن سروکار می‌داشتم، اما در درونْ با فرودستان بودم و کوشیدم به روحیه کارگریِ مادرم وفادار باشم و «فرودستان» را «فرومایه» نپندارم و قدرشان را بدانم

تحصیلات سطوح عالیه حوزوی

دعایی سطوح اولیه حوزوی را در کرمان پشت سر گذاشت و پس از آن راهی حوزه علمیه قم شد. او توانست در سال 1346 سطوح عالیه را به پایان برساند و در همان سال بود که تحت تعقیب عوامل رژیم شاه قرار گرفت، و به همین خاطر مخفیانه به عراق رفت و ادامه تحصیلاتش را در عراق از سر گرفت. در آن زمان ماموران رژیم پهلوی تلاش های بسیاری برای بازگرداندن او به ایران انجام دادند، که به سرانجام نرسید.

دعایی در بنگاه رسانه‌ای اطلاعات نیز اقدامات سترگی انجام داد ، اگر از بزرگراه جهان کودک گذر کرده باشید قاعدتا ساختمان بزرگ و آبرومند این موسسه را مشاهده کرده‌اید. ساختمانی که از تولید محتوا تا چاپ روزنامه همگی در یک‌مکان مستقر هستند. آرشیو هشتادساله این روزنامه نیز می‌تواند منبعی مناسب برای بسیاری از تحقیقات و پژوهش‌ها به شمار آید. شاید گفته شود که این مسائل از بدیهیات هر بنگاه مطبوعاتی به شمار می‌رود، برای پاسخ به این مدعا کافیست نگاهی به وضعیت رقیب قدیمی این روزنامه یعنی کیهان داشته باشید تا به اهمیت اقدامات سیدمحمود دعایی پی ببرید.

دعایی چند ماه پیش وارد دهه نهم زندگی خود شد. او امروز دار فانی را وداع گفت، چهره‌ای که وقتی به پشت سر خود نگاه می‌کرد با وجود همه فراز و فرودهای این مرزپرگهر، می‌توانست بگوید میراثی با ارزش برای آیندگان به ارمغان گذاشته است. میراثی که بسیار شبیه مرام و منش او دست‌کم در سه دهه اخیر بوده است.