اجاره اقامتگاه های بومی و رشد فرهنگ گردشگری

مسئله اصلی ما در عدم رشد فرهنگ گردشگری باور ماست. باوری که در فرهنگ و آیین ما نبوده، اما امروز به معضل جامعه تبدیل شده است. همه ی ما می دانیم که این صنعت پرسود تنها جنبه های مادی ندارد. جنبه های رشد فردی و اجتماعی آن بیش از تصور است که باید آن را دیگر گونه دید. درست مثل ایران که برای دیدنش باید چشم ها را شست.

ارتباط اجاره اقامتگاه های بومی و رشد فرهنگ گردشگری 

 فرهنگ گردشگری در کشوری مانند ایران به واسطه قدمت، تاریخ، تمدن و جغرافیای منحصر به فرد، رکن اصلی پیشرفت همه جانبه است. این کلام به گواه نه تنها توریست ها بلکه افراد خارجی که در ایران به دلایل کاری مقیم بودند، ذکر می شود. آنها ایران را سحرآمیز می دانند و درست است. آنها ایران را شگفت انگیز می دانند و درست است. آنها ایران را از قبل تکامل یافته می دانند و درست است. برای اینکه بتوانیم رشدی در فرهنگ گردشگری داشته باشیم، باید به این توصیفات حقیقی دیگران در مورد ایران، توجه ویژه‌ای بکنیم. توجهی که ژرف اندیشی را رشد دهد و ساختاری مطمئن برای توسعه فرهنگ گردشگری به وجود آورد.

قصدم برای نوشتن این مطلب پرداختن به موانع رشد فرهنگ گردشگری و چگونگی ارتباط آن با اقامتگاه های بومی و اجاره سوئیت بود. اما اینکه برای باور خودمان باید از دیگران گواهی بیاروم، جای تامل داشت. تامل در تعریف و توصیفات بالا رشته کلام را به سویی برد که بنظرم بهتر است با آنها همراه شویم تا جان کلام به شما عرضه شود، سعی می کنم از مبحث اصلی دور نشویم.

ایران سحرآمیز

حقیقتی انکار ناپذیر از کشوری که جذابیت های فریبنده بی بدیل و کم نظیری دارد. اینکه آنها می گویند سحرآمیز است بی دلیل نیست. آنها نقش و نگار آمده از دل هنرمندان را می بینند و توصیف آن را به زبان می‌آورند. یکی از نمونه های مثال زدنیش همین تهران است. تبریز و اصفهان و شیراز را مثال نمیزنم چون در این مجال نمی توان به آنها نیز پرداخت. کلان شهر تهران در میان پایتخت‌های جهان، یکی از متنوع ترین ساختارهای زیستی را دارد. این ماهیت وجودی، استان تهران را به خواستگاهی تبدیل کرده که همگان مایلند یک بار طول در زندگیشان جاذبه‌های آن را از نزدیک ببیند. 

تهران زیبا

اما ما تا به حال بیشترین توصیفی که از پایتخت شنیدیم، دود و ترافیک بوده، نه مکان های دیدنی تاریخی، فرهنگی، طبیعی و ... آن. این موضوع یکی از مهمترین نقاط ضعف ما در فرهنگ معرفی اماکن گردشگری است. برای اینکه کلام ملموس‌تر شود مثال میزنم. چند درصد از افرادی که برای اجاره سوئیت در تهران اقدام می کنند، از اقامتگاه های بومی واقع در دماوند، فیروزکوه و ... مطلع هستند؟ یا کسانی که اجاره آپارتمان مبله در تهران را برای سفر خود مناسب می دانند، اهمیت طراحی مکان برایشان در اولویت است. اینکه ما مدام بنشینیم و بگوییم جذب توریست و گردشگر یا رشد فرهنگ گردشگری که کاری از کار پیش نمی رود. 

با این مثال نسبتا سطح پایین که پیشنهادی نیز درش به چشم می خورد، این بخش را جمع بندی می کنم و امیدوارم از من دلخور نشوید. امروزه شبکه های مجازی بیشترین بازدیدها را دارند و بستر مناسبی برای نشان دادن فرهنگ و تاریخ هستند. بنابراین اگر کاربر ما نتواند نقش و نگار زیستگاه و داشته های منطقه خود را در این فضاها منتشر کند، چگونه می تواند از فرهنگ متفاوت زندگی که جذاب است، حرف بزند. عزیزان من، رشد زمانی رخ میدهد که ما اول خودمان داشته هایمان را بتوانیم ببنیم و از قِبَل این بینش به استقلال باور برسیم. بعداز آن می توانیم دیگران را به برخورداری از داشته هایمان ترغیب کنیم. باید باور کنیم که مرغ خودمان سیمرغ است، مرغ همسایه غاز.

ایران شگفت انگیز

بله ایران ما شگفت انگیز است. اما به جرأت می توان گفت که این شگفت انگیزی برای خود ما هم غریب است. چون نتوانستیم آنطور که باید داشته هایمان را به معرض نمایش بگذاریم. بدیهی است که وقتی در سطح کلان به این امر توجه نشود، چنین اتفاقاتی رخ می دهد. مثالی که در این بخش می توانم بزنم کمی تلخ است. ما جزیره کیش را درنظر میگیریم که ابعاد مختلف گردشگری را پوشش می دهد. این جزیره به دلیل اماکن مختلف می تواند نماینده بسیار جذابی برای جذب گردشگر داخلی و خارجی باشد. البته کارهای انجام شده در این حوزه قابل کتمان نیست، فقط کافی نبودن آنها مسئله است.

وقتی تصاویر پر بازدید را جستجو می کنید، بیشترین انعکاس از سفرهای انجام شده به کیش، فلای بورد سواری، جایروکوپتر سواری و ... است. چرا شهر زیرزمینی کاریز این مقدار انعکاس ندارد؟ چرا مکان اجاره سوئیت در کیش است، اما کمترین ارتباط طراحی را با بافت این جزیره دارد؟ چرا سوئیت در کیش آنهم کنار ساحل، از ساختار بومی و محلی ناچیزی برخوردار است. انسان احساس می کند عامدانه با مسئله رشد فرهنگ گردشگری شوخی می کنیم. زیرا ابعاد رشد فرهنگ این صنعت مستلزم وسعت نگاه و فعالیت های لازم است. 

ایران تکامل یافته

این کشور از دیر باز تکامل یافته بود و هست. ولی ما نه به این تکامل تکیه می کنیم و نه از آن بهره کافی را می بریم. گاهی حتی به این مقدار کامل بودن این کشور شک هم می کنیم. به هر حال خواسته یا ناخواسته ماهیت تاریخی، تمدنی، جغرافیایی و ... ایران اینگونه است. اگر بتوانیم استفاده کنیم موفق خواهیم بود، اگر نتوانیم همان می شود که تا الان شده. یکی از توریست های خارجی بیان زیبایی داشت، ایران کشور ارزانی برای سفر است، اما خود ایرانی های نمی توانند از آن استفاده کنند. خاطره جالب ایشان هم نکته مهمی دارد. مبلغ اجاره سوئیت در قشم امکان رزرو دو روز بیشتر را برای فراهم کرد و از جاهای که در برنامه ام نبود بازدید کردم. 

به همین دلیل است انسان گاهی از اینکه فردی قشم را ندیده به سفر خارجی می رود، متعجب می شود. اینکه بگوییم ارزش پول ما پایین است و این هزینه ها برای ما متفاوت است را قبول می کنم. اما اینکه با همین شرایط اقتصادی مقاصد سفر کشورهای خارجی است، جای تامل دارد. 

رشد فرهنگ گردشگری

رشد زمانی محقق می شود که فرهنگ جامعه قدرت پذیرش جذابیت های درونی خود را داشته باشد و از آنها لذت حقیقی را ببرد. در این مسیر هر چند به عنوان نگارنده این مطلب از دادن پیشنهاد معذوریت ندارم. اما بیان موارد بدیهی را نیز دور از ادب می دانم. فقط یک پیشنهاد به شما عرض می کنم، سفر را برای ایرانی ها ارزان کنید تا از قِبَل تبلیغات غیر مستقیم آنها تورسیت‌های خارجی جذب شوند. اینکه موانع مختلف دیگر در جذب گردشگر خارجی دخیل است درست، اما اگر شما ایران را به دقت و درستی و همانگونه که هست نشان دهید، سیل عظیم مسافران در مسیر ایران را خواهید دید. 

دیده ام که چگونه خارجی ها محو هنر و فرهنگ و تاریخ ایران شده اند. دیده ام که صیقل روحشان را در معماری کهن به دست آورده اند. دیده ام که مبهوت عظمت زیبایی ها شده اند. دیده ام که مجذوب تنوع داشته هایمان شده اند. 

دیده ام که می گویم تصمیمات درست بگیرید تا رشد فرهنگ گردشگری محقق شود.