بخشنامه های محرمانه علت رانت خواری در بانک های ایران

وقتی بانک‌های خارج از کشور قصد داشته باشند با بانک‌های کشورها کار کنند، اولین مورد که بررسی می‌کنند و مورد توجه قرار می‌دهند، ترازنامه بانکی است، با فرمول‌های محاسباتی که مختص خودشان است بررسی می‌کنند که این ترازنامه دقیق و صحیح است یا خیر. متاسفانه اغلب حسابرسان ما در اکثر موارد رعایت حال مدیر مربوط به سازمان خود را می‌کنند؛ در این میان تفاوت خاصی هم بین حسابرس دولتی و غیر دولتی نیست. به‌طور مثال اختلاسی در حد سه هزار میلیارد تومان اتفاق می‌افتد؛ ولی بانک‌هایی که از این فساد سیستمی متضرر شده بودند، ذخیره مطالبات سوخت‌شده خود را در حساب بانک مربوطه منظور نکردند، درنتیجه قیمت سهام آنها در آن دوران افزایش یافت. البته این سیستم پرده‌پوشی فقط در سیستم بانکی نیست و در نظام اقتصادی کشور نیز رایج است.

راهکار

باید نسبت به اصلاح ساختار بانکی حساسیت داشته باشیم و هر چه سریع‌تر آن را شروع کنیم. یکی از این راهکارها ورود موسسات خارجی حسابرسی به داخل کشور و همچنین پردازش و حسابرسی سیستم برخی از بانک‌های ماست. این روند باعث می‌شود که گزارش‌های حسابرسی بانک‌های ما مورد قبول جوامع بین‌المللی باشد. این موسسات در تمام دنیا شعبه دارند و صلاحیت حرفه‌ای و فنی کافی دارند که بانک‌های ما را حسابرسی کنند. کشور باید تصمیم بگیرد که قصد دارد با سایر کشورهای دنیا کار کند یا خیر. راه میانی همیشه بهترین راه نیست. راه دیگر آن است که بانکی در خارج از کشور ایجاد کنیم و تمام نقل و انتقالات عملیات بانکی را از طریق این بانک انجام بدهیم. در این صورت باید مبالغ بسیار بالایی را در کشورهای میزبان که قصد تاسیس بانک داریم، سرمایه‌گذاری کنیم.