نگاهی به زندگانی حضرت زینب (س)

به گزارش رکنا از قم، زینب کبرى سلام‌الله‌علیها روز پنجم جمادی‌الاول سال ۵ یا ۶ هجرت در مدینه چشم به جهان گشود. خبر تولد نوزاد عزیز، به گوش رسول خدا (ص ) رسید. رسول خدا (ص) براى دیدار او به منزل دخترش ‍حضرت فاطمه زهرا (س) آمد و به دختر خود فاطمه فرمود:

«دخترم، فاطمه جان، نوزادت را برایم بیاور تا او را ببینم.»

فاطمه نوزاد کوچکش را به سینه فشرد، بر گونه‌های دوست‌داشتنی او بوسه زد و آنگاه به پدر بزرگوارش داد. پیامبر فرزند دلبند زهراى عزیزش را در آغوش کشید و صورت خود را به ‌صورت او گذاشت و شروع به اشک ریختن کرد. فاطمه (ص) ناگهان متوجه این صحنه شد و در حالى که شدیداً ناراحت بود از پدر پرسید: «پدرم، چرا گریه می‌کنی؟!»

رسول خدا (ص) فرمود: «گریه‌ام به این علت است که پس از مرگ من و تو، این دختر دوست‌داشتنیِ من، سرنوشت غمبارى خواهد داشت، در نظرم مجسم گشت که او با چه مشکلاتى دردناکى رو به رو می‌شود و چه مصیبت‌های بزرگى را به خاطر رضاى خداوند با آغوش باز استقبال می‌کند.»

در آن دقایقى که آرام اشک می‌ریخت و نواده عزیزش را می‌بوسید، گاهى نیز چهره از رخسار او برداشته به چهره معصومى که بعدها رسالتى بزرگ را عهده‌دار می‌گشت خیره خیره می‌نگریست و در همین جا بود که خطاب به دخترش فاطمه (س)فرمود: «اى پاره تن من و روشنى چشمانم، فاطمه جان، هرکسی که بر زینب و مصایب او بگرید ثواب گریستن کسى را به او می‌دهند که بر دو برادر او حسن و حسین گریه کند.»

هنگامی که زینب (س) متولد شد، مادرش حضرت زهرا (س) او را نزد پدرش امیرالمؤمنین (ع) آورد و گفت: «این نوزاد را نام‌گذاری کنید!» حضرت فرمود: «من از رسول خدا جلو نمی‌افتم.»

در این ایام حضرت رسول اکرم (ص) در مسافرت بود. پس از مراجعت از سفر، امیرالمؤمنین على (ع) به آن حضرت عرض کرد: «نامى را براى نوزاد انتخاب کنید.» رسول خدا (ص) فرمود: «من بر پروردگارم سبقت نمی‌گیرم.»

در این هنگام جبرئیل فرود آمده و سلام خداوند را به پیامبر ابلاغ کرده و گفت:

«نام این نوزاد را «زینب» بگذارید! خداوند بزرگ این نام را براى او بر برگزیده است.»

بعد مصایب و مشکلاتى را که بر آن حضرت وارد خواهد شد، بازگو کرد. پیامبر اکرم (ص) گریست و فرمود: «هر کس بر این دختر بگرید، همانند کسى است که بر برادرانش حسن و حسین گریسته باشد. 

القاب حضرت زینب: 

زینب کبرى: این لقب براى مشخص شدن و تمییز دادن او از سایر خواهرانش (که از دیگر زنان امیرمؤمنان به دنیا آمده بودند) بود.

الصدیقه الصغرى: چون «صدیقه» لقب مبارک مادرش، زهراى مرضیه (س) است و از سویى شباهت‌های بی‌شماری میان مادر و دختر وجود داشت، لذا حضرت زینب را «صدیقه صغرى» ملقب کردند.

عقیله/ عقیله بنی‌هاشم/ عقیله الطالبین: «عقیله» به معناى بانویى است که در قومش از کرامت و ارجمندى ویژه‌ای برخوردار باشد و در خانه‌اش عزت و محبت فوق‌العاده‌ای داشته باشد.

دیگر لقب‌ها: از دیگر لقب‌های حضرت زینب، موثقه عارفه، عالمه غیرمعلمه، عابده آل على، فاضله و کامله است.

کنیه حضرت زینب(س): 

کنیه آن حضرت «ام‌کلثوم» است و این که ایشان را «زینب کبرى» می‌گویند، براى آن است که فرق باشد بین او و بین کسى از خواهرانش که به آن نام و کنیه نامیده شده است.

چنان که ملقبه به «صدیقه صغرى» شده است، براى فرق بین او و مادرش صدیقه کبرى فاطمه زهرا (ص)

نظری/ قم