توصیه های یک روانشناس در دوران کرونا

به گزارش رکنا رشت،با توجه به وضعیت عالم‌گیر بیماری کرونا که تقریبا تمامی جنبه‌های مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و غیره تمامی کشورهای جهان را تحت تاثیر قرار داده، بحث آثار روانشناختی این بیماری ویروسی بر روی سلامت روان افراد در سطوح مختلف جامعه از اهمیت به سزایی برخوردار است.

با توجه به خصوصیت بیماری‌زایی این ویروس، سرعت انتشار و درصد مرگ و میر ناشی از آن، این بیماری سلامت روان افراد در سطوح مختلف جامعه از بیماران مبتلا، کارکنان بخش‌های درمانی، خانواده‌ها، کودکان، سالمندان، پرسنل مشاغل دولتی، صاحبان مشاغل آزاد و به نوعی تک‌تک افراد جامعه را در خطر قرار داده است.

یکی از مشکلاتی که همه افراد در شرایط فعلی با آن درگیرند این است که به دلایل ناخواسته و اتفاقات پیش‌بینی نشده در وضعیت متفاوتی قرار گرفته‌اند.

تحرک همه کمتر شده است. بنابراین در این تغییر موقعیت ناخواسته، اگر شرایط فعلی را نپذیریم علاوه بر اینکه زمان مفیدی از زندگیمان را بدون تأثیر مثبت و مناسب از دست خواهیم داد، بلکه دچار مشکلات مختلف مانند آشفتگی، ترس از آینده، ترس از موفقیت، اضطراب، افسردگی، احساس مفید نبودن، بی‌نظمی و بی‌برنامگی خواهیم شد و تلاش برای بهبود یافتن و به دست آوردن سلامت جسمانی و روانی هزینه‌های زیادی خواهد داشت. پس بهتر است صرف‌نظر از اینکه وضع موجود تا چه زمانی ادامه خواهد داشت، شرایط فعلی را بپذیریم و بدانیم که باید در زمان حال زندگی کرد و حتی با وضع کنونی نیز می‌توان مفید بود.

شیوع ویروس کرونا به همه نشان داد که ممکن است جامعه در هر لحظه با خطرات جدی مواجه شود و وضعیت اضطراری رخ دهد. وضعیتی که می‌تواند در تمام زندگی ما تاثیرگذار باشد و تغییرات جدی در سبک زندگی، آیین‌های سنتی و اعتقادی ما به وجود آورد.

کاهش آسیب‌ها در زندگی کرونایی نیاز به یک تغییر کاملا محسوس در زندگی فردی و اجتماعی دارد که باید به آن اهمیت داده شود. پس بهتر است با پرهیز از مقایسه‌گری و کمال‌گرایی و با توجه به موقعیت فعلی برنامه‌ریزی کنیم. با نگرش منطقی اوضاع را ارزیابی و اهداف کوتاه ‌مدت و قابل اجرا برای خود در نظر بگیریم.

برای برنامه‌ریزی مناسب در این شرایط باید چند گام اساسی برداریم:

گام اول: خودآگاهی

یعنی شناخت بهتر و بیشتر از خودمان، نقاط قوت و ضعفمان و شرایطی که در آن قرار گرفته‌ایم. باید بپذیریم که در شرایط کنونی احساس‌های منفی ما مانند غم و اندوه و عصبانیت احساساتی طبیعی هستند.

گام دوم: پذیرش

یعنی بپذیریم که در موقعیت فعلی تغییری خاص در زندگیمان صورت گرفته و باید با توجه به آن برنامه‌ریزی کنیم.

گام سوم: برنامه‌ریزی

اهداف بلند مدتی را که با توجه به شرایط کنونی برای خود در نظر گرفته‌ایم به اهداف کوچک و قابل اجرا خرد کنیم. برای رسیدن به اهداف کوتاه مدت برنامه‌ریزی کنیم.

گام چهارم: اقدام عملی

در این مرحله تلاش برای تنظیم یک سبک زندگی مناسب شامل زمان خواب، وعده‌های غذایی سالم و انجام دادن فعالیت‌های ورزشی مستمر و تحرک جسمی کمک زیادی به اجرایی کردن اهدافمان می‌کند و برای بدست آوردن شادابی جسمی و روانی بسیار ضروری است.( مرضیه عفتی روانشناس)

رشت /مرجان گودرزی