حیوان آزارها به بدترین شیوه می‌میرند

دکتر جعفر بای می‌گوید: آنچه در فیلم به نمایش درآمده از دیدگاه این شکارچیان کار بی‌رحمانه‌ای نیست و یک اقدام ارزشی و قدرتمندانه محسوب می‌شود. اینها رسماً مجوز حمل سلاح دارند. این مجوزباعث می‌شود اینان خود را به‌عنوان طیفی از جامعه، ذیحق بپندارند.

وی با اشاره به خصوصیات ویژه این‌گونه افراد می‌گوید: اینان به کشتار حیوانات به‌عنوان یک تفریح می‌نگرند. باید از محیط بانان تشکر و قدردانی کنیم چون در برخورد با اینان مشکلات فراوانی داشته‌اند و قطعاً این اقدامِ واکنشیِ شکارچیان نشان از موفقیت‌های محیط بانان دارد. به این معنا که محیط‌بانان توانسته‌اند ممعانعت‌هایی را به شکارچیان تحمیل کنند و شکارچیان که از این موانع به تنگنا آمده‌اند، دست به چنین کارهای بی‌رحمانه زده‌اند و با انتشار این فیلم پرچم فتح و پیروزی خود را به اهتزاز درآورده‌اند!

این جرم‌شناس و محقق آسیب‌شناسی، می‌گوید: آن نظام صدور مجوز که اجازه و اختیار داشتن سلاح به تمام شهروندان را بدون درنظرگرفتن ویژگی‌های شخصیتی‌شان تفویض می‌کند باید در صدور مجوزهایش دقت کند. اکنون شهروندان بدون هیچ گونه معیار و ملاکی می‌توانند مجوز بگیرند. قطعاً در مجوعه این افراد، عده‌‌ای اخواهند بود که از عقده‌های روانی رنج می‌برند، فشارهای روحی و شخصیت‌های خام و ناپخته‌ای دارند و درواقع شخصیت روانی درستی ندارند. طبیعتا برای این‌گونه افراد که از فشارهای درونی رنج می‌برند، این مسایل سوژه خوبی خواهند بود برای قدرت‌نمایی‌های‌شان در سطح جامعه.

وی سپس می‌افزاید: نباید هر کسی که مراجعه کرد بتواند به راحتی مجوز حمل سلاح بگیرد و اختیاراتی به وی داده شود. باید فیلترهایی را بگذاریم. بارها اتفاق افتاده تفنگ شکاری به‌عنوان ابزاری برای قتل انسان استفاده شده است. این‌ها نشان می‌دهد شاخص و ملاک‌های واگذاری این اختیار و مجوز، دقیق و درست نیست.

این جرم‌شناس و محقق آسیب‌شناسی، به موارد بعضاً اقتصادی فعالیت شکارچیان شاره می‌کند و می‌گوید: برخی شکارچیان از شکار به عنوان یک شغل یاد می‌کنند. آنها با تاکسیدرمی کردن، افزون بر فروش گوشت و پوست شکار، تاکسیدرمی این حیوانات را با قیمت‌های گزاف می‌فروشند. با تأسف اینکه، برای تزیین خانه‌ها نیز استفاده می‌شود. مثلا در بعض شهرستانها خانه هایشان را با این تاکسی درمی ها تزیین می کنند.

به گفته دکتر جعفر بای، برخی افراد در جامعه وجود دارند که به حیوانات دلبستگی دارند و علاقه‌های ویژه‌ای دارند. حتی این افراد هم به لحاظ شخصیتی از مشکلاتی رنج می‌برند که از همزیستی با انسان‌ها گریزانند و به حیوان پناه آورده‌اند. متأسفانه برخی حدودا 3 الی 5 درصد افرادی بوده‌اند که حیوان‌های خانگی داشته اما کارشان به حیوان‌آزاری ختم شده است. محروم کردن حیوانات و حتی جریمه و تنبیه حیوانات نیز جزئی از موارد فراوان در رفتارهای این افراد است.

وی می‌افزاید: اگر ما به عنوان شهروند، این افراد حیوان آزار را دیدیم می‌توانیم توجیه‌هایی برای آنها داشته باشیم. افرادی که با نگهداری حیوانات شروع به آزار و اذیت‌های آنها نیز می‌کنند، قطعاً دچار شخصیت غیرنرمال‌اند که با قدرت‌نمایی بر روی حیوانات می‌خواهند به همه نشان دهند که قدرت دارند. هر چند میزان به تبعیت درآوردن حیوان با استفاده از بالاترین ظرفیت حیوان برای نشان دادن یک نمایش همگی از انواع آزار و اذیت و عقده گشایی است.

این آسیب‌شناس اضافه می‌کند: طیفی در جامعه با رفتارهای غیرطبیعی که از حیوان ساخته و پرداخته می‌شود، سرگرم شده و از آن برای ایجاد لذت و نشاط و خنده استفاده می‌کند. اما متأسفانه جامعه نیز در بسیاری موارد و برای برخی قشرها نتوانسته برای فراغت و نیازهای روانی اقشار ابزاری سالم فراهم کند، بنابراین معدودی افردا به این حرکات بیمارگونه پناه آورده‌اند.

به گفته وی، نهادهای فرهنگی و اجتماعی ما باید با مکانیزم‌های جبرانی، طرح و برنامه‌هایی برای این‌گونه شخصیت‌ها در نظر بگیرند.

وی معتقد است افرادی که حیوان آزاری می‌کنند در آینده در مسائل شخصی‌شان نیز دچار مشکل خواهند شد. مشکلات روحی و روانی بسیار که غالبا به ازهم‌پاشیدگی خانواده‌ها منجر می‌شود نیز می‌تواند تحت تأثیر همین روحیه باشد. وی یادآور می‌شود که کم نیست نمونه‌های بدبیاری‌ها و عواقب نامطلوب که گریبانگیر چنین افراد و شکارچیان شده است و گزاف نیست که بگوییم حیوان‌آزارها به بدترین شیوه می‌میرند.

وی تأکید دارد که باید انجمن دفاع از حقوق حیوانات در جامعه فعال شود و سازمان‌های مردم‌نهاد راه‌اندازی شود و مردم نیز در این مسیر همراهی کنند.

وی می‌افزاید: باید با ترویج اندیشه دفاع از حیوانات، عناصر تعرض به حقوق حیوانات، به‌عنوان عناصر ضد اجتماعی افشا شوند تا مغضوب جامعه قرار بگیرند و این اتفاق نخواهد افتاد مگر اینکه سازمان‌های مردم‌نهادی تشکیل شود و علاقه این کارها را در مردم برانگیزیم. خوشبختانه سازمان حفاظت محیط زیست کارهای زیادی انجام داده اما بخش‌های مغفول دیگری را نیز هنوز داریم؛ از جمله دفاع از حقوق حیوانات.

وی می‌گوید: حیف است طیف عظیمی از حیوانات را با این طبیعت بکری که داریم بدون حامی بگذاریم. و این تصور برای شکارچیان ایجاد شود که تنها تعدادی محیط بان برای این کار وجود دارد.

دکتر جعفر بای ادر پایان ابراز امیدواری می‌کند که اگر اتفاق مبارکی در این بخش پیش بیاید، قطعا به نتایج خوبی ختم خواهد شد.

.