ریشه مخالفت فرماندهان سپاه با بنی صدرچه بود/ نقش احمد متوسلیان در امنیت کردستان

حسین علایی متولد ۱۳۳۵ ودرطول جنگ ایران و عراق از فرماندهان ارشد سپاه پاسداران انقلاب اسلامی محسوب می‌شد و در اغلب عملیات‌های اصلی سپاه حضوری فعال داشت.

وی اوایل سال ۱۳۶۰ به سمت فرمانده سپاه آذربایجان غربی منصوب شد و از ۱۳۶۳ تا ۱۳۶۴ نیز به عنوان فرمانده قرارگاه نوح فعالیت می‌کرد. پس از تشکیل نیروهای ۳ گانه سپاه، در سال ۱۳۶۴ علایی به عنوان نخستین فرمانده نیروی دریایی سپاه پاسداران انتخاب شد و تا سال ۱۳۶۹ در این جایگاه فعالیت کرد.

علایی در دولت‌های پنجم و ششم، از ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۶ قائم‌مقام وزیر دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح بود و در فاصله سالهای ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۹ ریاست ستاد مشترک سپاه پاسداران را برعهده داشت. وی از ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۷ مدیرعامل شرکت هواپیمایی آسمان بود.

بخشی از گفتگو خبر آنلاین با  سردار حسین علایی را بخوانید :

سردار حسین علایی  در این گفتگو از ریشه اختلاف فرماندهان سپاه با بنی صدر روایت کرد و گفت؛«بنی صدر که از سوی امام خمینی حکم فرماندهی کل قوا را دریافت کرده بود، نمی دانست که چگونه باید مسائل و معضلات مربوط به نا امنی های ایجاد شده توسط حزب دموکرات در کردستان را حل کند. متأسفانه او به نظرات میدانی فرماندهان سپاه در کردستان و نیز در جبهه های جنگ نیز بی توجه بود و برای دیدگاه های آنها اهمیتی قائل نمی شد.»

علایی درباره احمد متوسلیان می گوید : احمد متوسلیان یکی از فرماندهان باصفا و پرانرژی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در ابتدای تشکیل سپاه بود. او فرمانده سپاه مریوان در اوج شرارت های حزب دموکرات کردستان بود. متوسلیان برای ناکام گذاشتن طرح رژیم بعثی عراق برای بهره گیری از احزاب دموکرات و کومله برای خارج کردن کردستان از کنترل حکومت جمهوری اسلامی ایران از تهران به کردستان رفته بود. او تا اواسط زمستان سال ۱۳۶۰ در کردستان مشغول فعالیت بود و برای برقراری امنیت در آن استان به محمد بروجردی کمک می کرد.

ایشان با خواست آقای محسن رضایی فرمانده کل سپاه ، قرار شد تا با نیروهای خود در کردستان، تیپ ۲۷ محمد رسول الله را تشکیل دهد و با رزمندگان همراهش راهی جبهه جنوب شود تا بتوانند در عملیات های آزادسازی سرزمین های ایران از اشغال ارتش عراق شرکت کنند.

سوال : شما هم همراه ایشان در کردستان بودید؟

پاسخ : زمانی که متوسلیان فرمانده سپاه مریوان بود، من فرمانده سپاه آذربایجان غربی بودم و با شهیدان محمد بروجردی که در کرمانشاه مستقر و فرمانده عملیات غرب کشور بود و نیز با ناصر کاظمی که فرمانده سپاه استان کردستان و در سنندج مستقر بود، در ارتباط بودم. اما در جلساتی که قبل از شروع جنگ در تهران با حضور تمامی فرماندهان سپاه های استان ها و شهرستان ها برگزار می شد، حاج احمد متوسلیان و حاج ابراهیم همت را می دیدم و با آنها آشنا شده بودم.

حُسن این جلسات آن بود که فرماندهان سپاه سراسر کشور با یکدیگر آشنا و دوست می شدند و از تجربیات همدیگر استفاده می کردند و هماهنگی های لازم با یکدیگر را نیز انجام می دادند و روابط صمیمانه ای با هم برقرار می کردند و از وضعیت امنیتی و اجتماعی و عملیاتی مناطق همدیگر با خبر می شدند.

 سوال : در زمان ریاست جمهوری بنی صدر حاج احمد متوسلیان در مورد ایشان مواضعی داشتند؛ بنی صدر از این موضع ناراحت بود و این موضوع را به امام منتقل کرد. شما در جریان این موضوع هستند.از ماجرا برایمان بگویید.

پاسخ : در آن زمان اکثر فرماندهان سپاه از جمله حاج احمد متوسلیان با خلقیات و شیوه رفتاری و منش بنی صدر که رئیس جمهور شده بود، مخالف بودند. زیرا بنی صدر دارای دانش نظامی نبود و با مسائل کردستان هم آشنا نبود و حزب دموکرات از این وضعیت برای گسترش نفوذ خود استفاده می کرد.

بنی صدر که از سوی امام خمینی حکم فرماندهی کل قوا را دریافت کرده بود، نمی دانست که چگونه باید مسائل و معضلات مربوط به نا امنی های ایجاد شده توسط حزب دموکرات در کردستان را حل کند. متأسفانه او به نظرات میدانی فرماندهان سپاه در کردستان و نیز در جبهه های جنگ نیز بی توجه بود و برای دیدگاه های آنها اهمیتی قائل نمی شد.

فرماندهان سپاه هم توجهشان به نظرات و دیدگاه های امام خمینی بود و به دنبال جلوگیری از تجزیه کشور در برابر اقدامات حزب دموکرات و کومله و نیز در تلاش برای حفظ تمامیت ارضی کشور در برابر حملات رژیم بعثی عراق بودند.

بنی صدر به ارزش و اهمیت نیروهای داوطلب مردمی و بسیجی پی نبرده بود و تنها اتکایش به واحدهای ارتش بود. در حالی که تکیه تنها به ارتش بدون بهره گیری از ظرفیت هایی که انقلاب اسلامی در بین مردم برای دفاع از کشور بوجود آورده بود، خیلی کارساز نبود. این موضوع ریشه اصلی اختلاف فرماندهان میدانی سپاه از جمله احمد متوسلیان با بنی صدر بود.

به هر حال بنی صدر از فرصت عظیمی که مردم و امام خمینی در اختیار وی قرار دادند، نتوانست بخوبی استفاده کند و بجای همگرایی با خیل عظیم طرفداران امام خمینی، او به درگیری با آنها پرداخت و زمان طلایی کشور را برای گسترش انسجام ملی از دست داد.

اما از زمانی که حاج احمد متوسلیان وارد جبهه جنوب شد و در کنار سایر فرماندهان برجسته جنگ مثل شهیدان حسین خرازی، احمد کاظمی، مهدی و حمید باکری، مهدی زین الدین و آقایان رحیم صفوی، غلامعلی رشید، مرتضی قربانی، حسن باقری و دیگران قرار گرفت، توانست در دو عملیات بسیار مهم فتح المبین و بیت المقدس شرکت کند و توانایی های خود و قابلیت های تیپ تازه تشکیل شده محمد رسول الله را نشان دهد و در جبهه به کار گیرد.

سوال : آیا در زمان ایشان عملیاتی انجام شد که ایران به مرزهای بین المللی برسد، همچنین داستان ربوده شدن و شهادت این فرمانده در بیرون از مرزهای کشور را از زبان شما بشنویم.

پاسخ : پس از آزادسازی خرمشهر، ارتش اسرائیل به لبنان حمله کرد و تا بیروت پیشروی کرد. این اقدام موجب شد تا ایران بخشی از قوای خود را جهت کمک به مردم لبنان برای دفع تجاوز صهیونیست ها به سوریه اعزام کند. حاج احمد متوسلیان هم در ۲۹ سالگی در رأس یک گردان از رزمندگان تیپ محمد رسول الله از اولین کسانی بودند که داوطلب عزیمت به سوریه جهت مقابله با ارتش اسرائیل شدند.

آن زمان با مخالفت امام خمینی در مورد درگیر شدن قوای ایران در یک جبهه جدید، قوای اعزامی ایران از ارتش و سپاه به میهن بازگشتند، ولی حاج احمد متوسلیان که با چند نفر دیگر جهت شناسایی وضعیت میدانی به لبنان رفته بودند، توسط گروه فالانژهای مسیحی لبنان که با اسرائیل همکاری می کردند، ربوده شدند که متأسفانه تا کنون خبری از آنها نیست.

گرچه گفته می شود که حاج احمد متوسلیان و همراهانش به شهادت رسیده اند ولی همچنان از خدای بزرگ می خواهیم تا سرنوشت آنها را روشن کند و موجبات خوشحالی خانواده ها و دوستانشان را فراهم آورد.