وفاق برای مردم؛ نه یک کلمه کم، نه یک کلمه بیش
رکنا سیاسی: معنای وفاق را خوب فهیمد. ظریف را می گویم. او که با "هایی" نیامده بود که به "هویی" برود اما، این بار به خاطر مردم رفت. نه این که مردم از او خواسته باشند، یکی از مسئولان عالی رتبه برای پیشگیری از فشار بیشتر بر دولت – که معلوم است از طرف کدام جریان سیاسی وارد می شود- و به خاطر شرایط کشور از او خواسته بود و البته که ظریف پذیرفت؛ پذیرفت چون دولت قرار است برای مردم کار کند، به مردم خدمت کند، میثاقی که با مردم بست هم بر این گواهی می داد.
بالاخره که ظریف به دانشگاه بازگشت تا به قول خودش یار باشد و نه بار. به این ترتیب وفاق را معنی کرد. کلمه ای کوتاه و مختصر که وزن وزینی را حمل می‌کند و ظریف آن را تعبیر کرد و تأویل.
اما رییس جمهور باید به گوش و به هوش باشد. شاید در تفسیر وفاق به بیراهه افتاده باشد. معنای وفاق این نیست از جریانی که "بودنت" را تاب نمی‌آورد، وزیر و وکیل انتخاب کنید که اگر همان عده‌ی اندکِ رأی‌دهنده، بر حضور جریان دیگر اصرار داشتند به طیفی رأی می‌دادند که دیروز استیضاح وزیر اقتصاد را با فریادهای بلند الله اکبر جشن گرفتند؛ توگویی دژهای دشمن را فتح کرده‌اند و سپس رییس جمهور را سخت در آغوش گرفتند ...
القصه؛ ای کاش مسعود پزشکیان یک بار دیگر به تفسیر و تأویل وفاق نگاهی دوباره بیندازد. مردم محور اصلی وفاق‌اند و بس.
کبری آجربندیان - روزنامه نگار
-
علت اصلی ازدواج نکردن مجید مظفری از زبان خودش / دخترم قهرمان زندگی من است!
ارسال نظر