قدیری ابیانه : باید بر روی افکار عمومی ازجمله همسر و دختر ترامپ کار کنیم / قربانیان تروریسم باید علیه دولت های حامی منافقین شکایت کنند

به گزارش رکنا ، گفتگو با محمد حسن قدیری ابیانه ، اصولگرا، دیپلمات عالی وزارت خارجه، مدیر انجمن نخبگان جهان اسلام ، سفیر اسبق ایران در مکزیک و استرالیا، نویسنده و پژوهشگر، رایزن مطبوعاتی و سخنگوی سفارت ج.ا. ایران در ایتالیا در اوایل انقلاب را بخوانید :

سوال : در مواجهه با حمایت برخی کشورهای غربی از گروه‌های تروریستی، چه ابزارهایی در اختیار مجلس و دولت قرار دارد تا این کشورها را وادار به پاسخگویی کند؟

محمد حسن قدیری ابیانه اظهار کرد : محاکمه منافقین به خاطر جنایت هایشان، کار خوبی می باشد که در ایران آغاز شده است. البته باید شکایت های خصوصی به دادگاه های ایران صورت بگیرد. یعنی هرکس خودش قربانی تروریسم بوده؛ هرکس که بستگانش قربانی ترور شده اند؛ این ها بروند شکایت کنند و دادگاه هم رسیدگی کند. هم اکنون این دادگاه در حال برگزاری است اما اطلاع دقیق ندارم که آیا شکایت خصوصی صورت گرفته یا خود قوه قضاییه ابتدا به ساکن این کار را کرده است. اینکه قوه قضاییه رسیدگی کند یا به خصوص اگر شاکیان خصوصی داشته باشند، این امر مثبتی است که البته باید 45 سال پیش انجام می شد که در حال برگزاری است. اما علاوه بر این کار، باید ترتیب شکایت از کشورهایی بدهیم که به منافقین پناه دادند و این گروهک تروریستی در انجا دفتر و دستک دارند، نشریه و حساب بانکی دارند و از این گونه کارها می کنند و فعال هستند. از این کشورها هم باید شکایت بشود. ضمنا، باید ترتیبی بدهیم که قربانیان تروریسم در آن کشورها هم علیه منافقین و هم علیه دولت های حامی منافقین و کسانی که به آنها پناه دادند شکایت قضایی بکنند. این هم کار دیگری است که باید انجام داد.

سوال : با توجه به اهمیت دیپلماسی عمومی، چگونه می‌توان از ظرفیت‌های رسانه‌ای و فرهنگی برای افزایش آگاهی جهانی نسبت به مظلومیت قربانیان تروریسم در کشورمان استفاده کرد؟

دیپلمات عالی وزارت خارجه گفت : ترفندهای منافقین و گروهک را باید برای جهانیان روشن کرد. من یادم می آید که در ایتالیا یا در کشورهای دیگر، یکسری فضاهایی به این ها می دادند تا این گروهک تروریستی بیایند مثلا بگویند این افراد توسط رژیم ایران ترور شده اند. سپس عکس یکسری کودک گذاشته بودند، منتها عکس دوران کودکی اعضای منافقین گذاشته بودند یعنی بچگی های تروریست ها. در حالی که این ها وقتی ترور کردند و بعد محاکمه و یا اعدام کردند، بزرگسال بودند . مثل اینکه عکس بچگی هیتلر را بگذارند و مثلا بگویند این را متفقین آمدند کشتند یا فرض کنید او را اذیت کردند. این موارد یکسری ترفندهایی بود که گروهک تروریستی منافقین به کار می برند و پول هم به جیب می زنند.بنابراین اینها باید در این زمینه رسوا بشوند.

باید فیلم های کوتاه تهیه کرد و به زبان های مختلف منتشر کنیم. امروز هوش مصنوعی این اجازه را می دهد که صحبت ها را ترجمه و صداگذاری کنیم و به  گوش بقیه ملل جهان رساند. این کار باید به جد دنبال شود و برای جهانیان ارسال بشود. چه کسانی ارسال کنند؟ همه می توانند. تک تک افراد می توانند این کار را بکنند. کسانی که آشنایانی دارند می توانند بفرستند،نرم افزار هایی است که شما می توانید بفرستید، ایمیل را به جاهای مختلف به صورت انبوه بفرستید بدون اینکه spam بشود ، بدون اینکه مانع ارسال آن شوند. این ها بخشی از کارهایی است که ما می توانیم انجام بدهیم.

سوال : آیا فکر می‌کنید تولید محتواهای چندرسانه‌ای (مستندها، فیلم‌های کوتاه و...) درباره قربانیان تروریسم می‌تواند در تغییر دیدگاه عمومی و سیاست‌گذاران مؤثر باشد؟

باید بر روی افکار عمومی ازجمله همسر و دختر ترامپ کار کنیم

مدیر انجمن نخبگان جهان اسلام اظهار کرد :  حالا ممکن است سیاستگذاران تحت تاثیر قرار نگیرند. چون آنها خودشان از کاری که می کنند، آگاه هستند. مثلا آیا سیاستمداران در کشورهای غربی نمی دانند که رژیم صهیونیستی علیه زنان و کودکان جنایت می کند؟ در حالی که از این رژیم حمایت می کنند و به او سلاح می دهند. مثلا دولت کانادا در مجمع عمومی سازمان ملل، علیه کشورمان به جرم نقض حقوق بشر قطعنامه پیشنهاد می دهد در حالی که علیه اسرائیل سکوت کرده و حتی از نسل کشی در فلسطین از رژیم کودک کش حمایت می کند.

بنابراین باید بر روی افکار عمومی کار کنیم. حتی گاهی می شود روی همسران و فرزندان مقامات کشورها کار کرد. چون خانم ها و زنان نسبت به آقایان عاطفی تر هستند و ارسال این مطالب روی آنها اگر بتوانیم ارسال کنیم مفید خواهد بود. حتی مثلا روی همسر یا دختر ترامپ. به قول قدیمی ها سنگ مفت، گنجشک هم مفت! تلاش مان را انجام بدهیم.

 اقشار مختلف در ایران باید اقشار مشابه خودشان را در خارج از کشور شناسایی و با انها ارتباط بگیرند و مکاتبه کنند. مثلا دانش آموزان یک مدرسه با دانش آموزان تک تک یک مدرسه در کشورهای دیگر. معلمان با معلمان، اساتید با اساتید، خبرنگاران با خبرنگارن، روسای دانشگاهها با روسای دانشگاهها ، حقوقدان ها با حقوقدان ها ، زن ها با زن ها، مادران با مادران و... که لازم است این روش را دنبال کرد. فکر نکنیم این مدل کارها بی تاثیر است.

تلاش کنیم سازمان های غیردولتی مختلف در ایران ایجاد کنیم

علاوه بر این، باید تلاش کنیم سازمان های غیردولتی مختلف در ایران ایجاد کنیم. مثلا سازمان حمایت از مادران، سازمان حمایت از کودکان، سازمان حمایت از شیرخوارگان، سازمان حمایت از زنان. به نام این سازمان ها شروع کنیم به ارتباط با سازمان های دیگر و با آنها مکاتبه کنیم. حتی گاهی می توانیم به طنز بنویسیم. مثلا سازمان دفاع از حقوق حیوانات را ایجاد کنیم . بعد با سازمان های حقوقی و حامی حیوانات مکاتبه کنیم. مثلا بگوییم که حالا که دولت شما از حقوق زنان و کودکان فلسطینی و لبنانی دفاع نمی کند و حتی برای رژیم کودک کش اسلحه می فرستد و ما عکس العملی از دولت ها و شخصیت های شما نسبت به این جنایت ها نمی بینیم، حداقل نسبت به کشته شدن حیوانات در بمباران ها در فلسطین و لبنان شما موضعی بگیرد و واکنشی نشان دهید. هرچند این مسئله واقعا دردآور است ولی اثرگذار است.

ممکن است بر روی مقامات دولتی اثرگذاری نداشته باشد و آنها اثر نپذیرند اما در مورد مقامات پارلمانی این قضیه فرق می کند. مثلا مجلس شورای اسلامی می تواند این کار را انجام بدهد. مردم عادی و اصناف گوناگون هم می توانند با مقامات پارلمانی کشورهای مختلف مکاتبه کنند. اگر یک نماینده ای پارلمانی یا نماینده سنا در یک کشور خارجی موضع درست و موضع حق گرفت، حداقل از او تقدیر و تشکر کنیم و برای آنها هم خوراک تهیه بشود .فکر نکنیم که آنها چون در کشور دیگری هستند، امکانات دارند و حتما آگاه هستند، بنابراین لازم است برای آنها خوراک تهیه کنیم و برایشان ارسال کنیم.