مهاتما گاندی را بیشتر بشناسید + عکس و بیوگرافی

به گزارش رکنا، مهاتما گاندی ، حقو‌ق‌دان، نویسنده و فعال اجتماعی است که رهبری جنبش ملی هند را در رهایی از استعمار انگلستان بر عهده گرفت و نزد مردم این کشور محبوبیت زیادی کسب کرد. گاندی اعتقاد راسخی به مبارزه بدون خشونت داشت و این فلسفه، در کنار سخنان بی‌شمار او درباره عشق و زندگی، تا به امروز الگوی بسیاری از مقاومت‌های اجتماعی بدون خشونت در سراسر دنیا بوده است. سخنان و سبک زندگی مهاتما گاندی از جنبه‌های گوناگون سرلوحه بسیاری از مردم جهان است؛ از شاخص‌ترین آن‌ها می‌توان به حقیقت‌گرایی، ساده‌زیستی، ترویج صلح و دوستی، خام‌گیاه‌خواری و ایمان استوار به هندوییسم اشاره کرد.

زندگی‌نامه گاندی

مهانداس کارامچاند گاندی در دوم اکتبر ۱۸۶۹ میلادی برابر با ۱۰ مهرماه سال ۱۲۴۸ در «پور بندر» هند به دنیا آمد. او عضو خانواده‌ای از قشر متوسط در طبقه پیشه‌وران بود. گاندی در سن ۱۹ سالگی برای تحصیل به انگلستان رفت؛ رشته حقوق را برای تحصیل در لندن انتخاب کرد و علاوه بر وکالت، وارد کار روزنامه‌نگاری نیز شد. اندیشه مبارزه با ظلم و بی‌عدالتی در این دوره، در او شکل گرفت؛ اندیشه‌ای که گاندی را برای بازگشت به هند و مبارزه جهت آزادی کشورش مصمم کرد.

گاندی در این دوره مقاله‌هایی درباره استعمار و ظلم به جهان سوم نوشت که سبب شد بارها زندانی شود. او در ۲۳ سالگی برای وکالت یک پرونده به آفریقای جنوبی رفت و بعد از آن، ۲۱ سال را در آفریقای جنوبی گذراند؛ در این مدت، به‌دلیل تلاش برای حفظ حقوق هندوها، مورد آزار و اذیت بسیار قرار گرفت.

گاندی به هند بازگشت و در سال ۱۹۲۱ میلادی رهبری کنگره ملی هند را به عهده گرفت. او برای آزادی هند روش مبارزه بدون اسلحه و مبارزه از طریق تحریم کالاهای خارجی را در پیش گرفت. سیاست مقاومت منفی او سبب شد که بار دیگر برای ۶ سال زندانی شود. به این ترتیب، هندی‌ها با کمک گاندی در سال ۱۹۴۷، توانستند استقلال کشور خود را به دست بیاورند. گاندی رهبر سیاسی و معنوی مردم هند شد و برای رهایی آن‌ها از چنگال استعمار تلاش و مبارزه بسیار کرد. او از زمانی که مسئولیت کنگره ملی هند را به عهده گرفت، به‌عنوان نماد ملی مردم هند شناخته شد و لقب «مهاتما» یعنی روح بزرگ را به او دادند. پدر ملت هند دیگر لقب گاندی است.

به فاصله کمی بعد از استقلال هند، اختلافات درونی برای تقسیم هند به دو بخش هند و پاکستان صورت گرفت. در این راه افراد زیادی کشته شدند و گاندی نتوانست برای این اختلاف و جدایی کاری کند.

گاندی در هنگام روزه سکوت از طریق نوشتن روی کاغذ با دیگران ارتباط برقرار می‌کرد

مهاتما گاندی روش زندگی ساده‌ای داشت. او برای دست‌یابی به اهداف خود، هفته‌ای یک روز را روزه سکوت می‌گرفت و از این طریق بر آرامش درونی خود می‌افزود. او زمان‌هایی که نمی‌توانست سخن بگوید، با نوشتن روی کاغذ با دیگران ارتباط برقرار می‌کرد. گاندی در بازگشت به هند از پوشیدن لباس غربی امتناع کرد و لباسی با نام هوتی می‌پوشید که از پارچه‌های هندی تولید می‌شد و افراد فقیر از آن استفاده می‌کردند.

زادروز گاندی را در هند به‌عنوان «گاندی جایانتی» نامیدند و در تقویم هند تعطیل رسمی اعلام شد.

دین گاندی

گاندی به مذهب هندو اعتقاد داشت و بخشی از آموزه‌های بودا را در زندگی خود به کار می‌گرفت. او زندگی خود را بر اساس اصولی ساده پیش می‌برد. او درباره همه ادیان مطالعه می‌کرد و به برابری ادیان اعتقاد داشت. اعتقادات گاندی از باورهای سنتی هندو با نام ساتیا (حقیقت) و آهیمسا (عدم استفاده از خشونت) گرفته می‌شد. این دو اصل، شالوده اعتقادات گاندی بود. گاندی ابتدا بر اساس سنت‌ هندوها از خوردن گوشت نیز دوری می‌کرد؛ اما بعدها از این سنت به‌عنوان شیوه‌ای برای دست‌یابی به اهداف مبارزاتی خود استفاده کرد.

ترور گاندی

یکی از روش‌های مبارزاتی گاندی روزه و اعتصاب غذا بود. او در ادامه استفاده از این روش، در سن ۷۸ سالگی، برای اعتراض به کشتارهای طبقاتی در هند، روزه گرفت. هند جامعه‌ای طبقاتی بود و به چهار طبقه تقسیم می‌شد. هیچ فردی از طبقه پایین، حق استفاده از امتیازات طبقه بالا یا ورود به این طبقه را نداشت و برخی، پایین‌ترین طبقه جامعه را به تحقیر، «نجس» می‌خواندند. این ویژگی سبب بروز اختلاف و کشتار در بین طبقات می‌شد. بعد از گذشت پنج روز، کشتارها متوقف شدند؛ اما ۱۰ روز بعد، گاندی با شلیک گلوله یک برهمن هندی کشته شد.

قاتل هندی که «ناتوارم قادسی» نام داشت، انگیزه خود را از کشتن گاندی «پشتیبانی مسلمانان و طبقه نجس‌ها از این رهبر آزادی‌خواه» ذکر کرد. گاندی پیش از آن نیز بارها مورد سوء قصد قرار گرفته و جان سالم به در برده بود.

محل قبر گاندی

هندی‌ها جسد مردگان خود را می‌سوزانند و خاکستر آن را به آب می‌ریزند؛ با پیکر گاندی نیز چنین کردند، اما ادای احترام به او، در مکانی که جسدش سوزانده شد، مقبره‌ای بنا کردند. آرامگاه گاندی با نام «راج گات» در دهلی قرار دارد و از جاهای دیدنی هند محسوب می‌شود. گردشگران بسیاری از سراسر دنیا برای ادای احترام به زیارت او می‌روند.

آرامگاه گاندی را در محلی بنا کرده‌اند که جسد او سوزانده شد

مقبره‌ گاندی، ساده و به‌شکل سکویی چهارگوش از سنگ مرمر سیاه است. در اطراف مقبره، فضایی سرسبز و زیبا قرار دارد. معماری مدرن مقبره گاندی در عین سادگی، نشان‌دهنده خلاقیت طراح و وفاداری او به اصول ساده‌زیستی و صلح دوستی گاندی است. در اطراف مقبره گاندی شمع‌های زیبای متحرکی وجود دارد که زیبایی مقبره را دوچندان می‌کنند.

شیوه زندگی گاندی

گاندی اخلاق را سرلوحه کار خود قرار داد و شیوه‌ای متفاوت از رهبران سیاسی جهان را در پیش گرفت. مبارزه برای حقیقت، دوری از خشونت و پرهیز از تجملات و روی آوردن به ساده زیستی، شیوه‌ای بود که گاندی برای زندگی انتخاب کرد.

گیاهخواری

گاندی از کودکی با گیاه‌خواری آشنایی داشت. در آن دوره بسیاری از هندوها گوشت نمی‌خوردند. گیاه‌خواری در گجرات، سرزمین مادری گاندی، رواج داشت و این ویژگی به خانواده او نیز رسیده بود. گاندی پیش از رفتن به لندن برای تحصیل، به مادر و عمویش قول داد که در آنجا گوشت نخورد، الکل مصرف نکند و از بی‌بند و باری دوری کند. او به‌قول خود وفادار ماند و گیاه‌خواری و انسان‌دوستی را شیوه زندگی خود قرار داد. گاندی مقاله‌ای با عنوان گیاه‌خواری در انجمن خام‌خواران لندن منتشر کرد و زمانی که پا به میان‌سالی گذاشت، یک خام‌خوار مطلق بود.

گاندی از گیاه خواری به‌عنوان ابزاری برای مبارزه استفاده کرد

مهانداس با مطالعه کتاب «هنری استفن» با رهبر پیشگام گیاه‌خواری دیدار و زمان زیادی از وقت خود را صرف ترویج گیاه‌خواری در لندن کرد. از نظر او تغذیه گیاهی نه‌تنها نیازهای بدن را تامین می‌کرد، بلکه مقرون‌به‌صرفه نیز بود. شاید هندی‌ها به‌دلیل درآمد کم، به خام‌خواری روی آوردند؛ اما گاندی بیشتر از آن به‌عنوان ابزار مبارزه استفاده می‌کرد. او با اعتصاب غذا به مخالفانش فشار می‌آورد تا خواسته‌هایش را تامین کنند.

ساده زیستی

گاندی برای خدمت به جامعه هند، شیوه ساده‌ای از زندگی را در پیش گرفت. او با رد زندگی به شیوه غربی، از روند زندگی ساده‌ به‌عنوان تلاشی برای دست‌یابی به هدف بهره برد. گاندی از هزینه‌های غیرضروری پرهیز می‌کرد، هدایای گران‌بهایی که به او می‌دادند را پس می‌فرستاد و ساده‌زیستی را به جدی‌ترین شیوه ممکن دنبال می‌کرد.

گاندی بر اساس آموزه‌های برهما، یک روز در هفته را روزه سکوت می‌گرفت و دوری از کلام را مایه آرامش درون می‌دانست.

گاندی بعد از ۳۷ سالگی، به‌مدت چندین سال از مطالعه روزنامه خودداری کرد؛ چراکه عقیده داشت مطالعه وضعیت نابهنجار جهان، آرامش او را به هم می‌ریزد. او پس از بازگشت به هند، لباس فقیرترین مردم این کشور را که تولید داخل هند بود، برای پوشیدن انتخاب کرد.

گاندی و پیروان او با نشستن پای چرخ ریسندگی به تولید پارچه لباس‌های خود می‌پرداختند؛ به عقیده گاندی، این کار ضربه‌ای سنگین بر پیکره استعمار انگلیس می‌زد. آن‌ها علامت چرخ نخ‌ریسی را روی پرچم کنگره ملی هند حک کردند و گاندی به نشان ساده‌زییستی، هوتی پوشید.

کتاب‌های گاندی

گاندی در طول زندگی خود کتاب‌های متعددی نوشت. اغلب این کتاب‌ها به فارسی نیز ترجمه شده‌‌اند و توسط انتشارات نی به چاپ رسیده‌اند.

همه مردم برابرند

گاندی این کتاب را برای نوجوانان نوشت. او در این کتاب شرح زندگی و شیوه مبارزه خود را برای قشر جوان شرح داده است. این کتاب، تصاویر و عکس‌های زیادی از گاندی در دوره‌های مختلف دارد.

نیایش

کتاب نیایش را گاندی درباره نحوه ارتباط با خداوند، تکرار نام او و تاثیر آن بر آرامش و نحوه انجام مراقبه نوشت. آرون گاندی، نوه مهاتما گاندی نیز مقدمه‌ای بر این کتاب نوشته است.

خدا، آنگونه که من می‌فهمم

گاندی در کتاب «خدا، آنگونه که من می‌فهمم» یک رهبر معنوی است که تلاش می‌کند مفهوم اعتقاد خود به خداوند را از طریق حقیقت معرفی کند. او در این کتاب از اعتقاد به «سات» سخن می‌گوید و خداوند را با حقیقت یکسان می‌داند. گاندی در این کتاب علم را تمجید می‌کند و جامعه‌ دارای عالمان بیشتر را جامعه‌ای نزدیک‌تر به خدا معرفی می‌کند.

چرا ترس از مرگ و مویه بر آن؟

گاندی در این کتاب نگرشی نو را به مرگ مطرح و آن را تولدی دوباره معرفی می‌کند. او در این کتاب به تجدید نظر درباره مفهوم مرگ پرداخته است. گاندی رویارویی با مرگ را اجتناب‌ناپذیر می‌داند؛ اما معتقد است مرگ، پایان زندگی نیست و مرگ را نیز همانند تولد باید با شادی و آغوش باز جشن گرفت.

سخنان گاندی

گاندی به‌واسطه زندگی اخلاقی و روش حکیمانه‌ای که در پیش گرفت، الگوی بسیاری از افراد شد. سخنان حکیمانه و اخلاقی بسیاری از او به‌جای مانده که برخی از مهم‌ترین آن‌ها به شرح زیر است:

انسان محصول افکارش است و همان کسی می‌شود که به آن می‌اندیشد.

خوشبختی زمانی اتفاق می‌افتد که افکارتان با سخنان و عمل شما یکی شود.

در آغاز شما را نادیده می‌گیرند و به شما می‌خندند سپس با شما مبارزه می‌کنند و در پایان این شما هستید که پیروز می‌شوید.

انسان ترسو نمی‌تواند عشق را ابراز کند، این کار حق افرادی است که شجاع هستند.

خدمت بدون فروتنی، خودخواهی و خودبینی است.

بزرگترین توانایی انسان، تغییر خود است.

اگر قصد انجام کاری را دارید، یا آن را با عشق انجام دهید یا هرگز انجام ندهید.

جایی که عشق هست، زندگی نیز هست.

هر شب در زمان خواب می‌میرم و صبح روز بعد که بیدار می‌شوم، دوباره متولد شده‌ام.

دو روز سال را نمی‌توان برایش کاری کرد، دیروز و فردا.

جوری زندگی کنید که گویی فردا خواهید مرد. یاد بگیرید چنان زندگی کنید که گویی همیشه زنده‌اید.

از دست دادن شکیبایی، شکست در جنگ است.

همان تغییری باش که می‌خواهی در جهان آن را ببینی.

گنجشک‌ها را ببین! آن‌ها نمی‌دانند لحظه بعد چه کنند... به خودتان اجازه دهید که به‌معنای واقعی کلمه «در لحظه» زندگی کنید.

همان تغییری باش که دوست داری آن را در جهان ببینی.

گروه کوچکی از افراد هستند که علاقه‌مند و مصمم به تغییر مسیر تاریخ هستند.

اقدامات شما نشان‌دهنده اولویت شما است.

اگر قصد دستیابی به صلح واقعی را دارید، باید کودکان را به تحصیل وادارید.

شما به‌اندازه هر کسی در جهان سزاوار محبت و عشق هستید.

خانواده گاندی

گاندی بیشترین تاثیر اخلاقی را از مادرش گرفت. مادر گاندی سواد نداشت؛ اما به‌دلیل عقاید پاک خود، توانست تاثیر زیادی بر فرزندانش بگذارد. ماهاتما گاندی بعد از مرگ پدر به لندن رفت. او در این سفر گیاه‌خواری را پیشه کرد تا به موجودات زنده آسیب نرساند. همسر او کاستوریا گاندی در سال ۱۸۶۹ در هند متولد شد. ماهاتما و کاستوریا در سال ۱۸۸۳ با هم ازدواج کردند. ماهاتما گاندی در هنگام ازدواج ۱۳ ساله و همسر او کاستوریا ۱۴ ساله بود.

کاستوریا در سال ۱۹۰۴ به صحنه سیاسی وارد شد. او که همسر رهبر استقلال هند و همراه او بود، در نزد هندی‌ها به «ما» یعنی مادر شهرت یافت. کاستوریا به برخوردهای خشونت‌آمیزی که در آفریقای جنوبی رخ داد، اعتراض کرد؛ دستگیر شد و سرانجام در سال ۱۹۴۴ در زندان پونا درگذشت. مهاتما و کاستوریا گاندی چهار فرزند به نام‌های هاریلال، مانیلال، ردماس و دوداس داشتند.

برخی پژوهشگران بر این عقیده هستند که پروسه تلاش برای آزادی هند، پیش از گاندی هم وجود داشت و استقلال هند در پی مبارزات طولانی به دست آمد. باور به این عقیده، نقش گاندی به‌عنوان بزرگ‌ترین رهبر هند در پیروزی و دست‌یابی به استقلال این کشور را کم‌رنگ نمی‌کند.