رکنا گزارش می دهد؛
3 ماه اسارت و زندگی در شرایط سخت کامیونداران ایرانی در افغانستان/ سفارت ایران در افغانستان گره گشا می شود؟
رکنا اقتصادی: کامیونداران ایرانی که 3 ماه است در گمرک اسلام قلعه افغانستان گرفتار شده اند از بلاتکلیفی و بی توجهی مسئولان می گویند. این رانندگان سه ماه است در شرایط دشوار و بی دفاع در خاک افغانستان به سر می برند. آنها با درد و التماس از مسئولان می خواهند که صدای آنها شنیده شود تا از این وضعیت اسفبار نجات پیدا کنند.
به گزارش رکنا، در حالی 3 ماه از بلاتکلیفی کامیونداران ایرانی در گمرک اسلام قلعه هرات، افغانستان می گذرد که این رانندگان در بدترین و سخت ترین شرایط به سر می برند و هیچ کس هم پاسخگو نیست.
در این خصوص گفتگوی رکنا با امید سلامت، رئیس هیئت مدیره کانون سراسری انجمن های صنفی رانندگان ناوگان حمل فرآورده های نفتی کشور را بخوانید:
امید سلامت در پاسخ به خبرنگار رکنا که آیا از وضعیت و مشکل کامیونداران ایرانی که 3 ماه در گمرک اسلام قلعه افغانستان به سر می برند، خبر دارید؟ گفت: حدود 2 ماه پیش مشکل این رانندگان را پیگیری و در جلسات مطرح کردیم. متاسفانه پیگیری ها تا به امروز نتیجه ای نداشت و دست ما به جایی نرسید. این راننده ها خیلی مظلوم واقع شدند و متاسفانه نتوانستیم کاری برای آنها انجام دهیم.
سلامت در پاسخ به خبرنگار رکنا که حمید محمدی فاز، معاون عملیات و ترانزیت سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای کشور معتقد است به دلیل وجود سفیر و سرکنسولگری ایران در هرات این مشکل به سرعت برطرف می شود. پس چه دلیلی وجود دارد که مشکل رانندگان بعد از 3 ماه حل نشده است؟ گفت: متاسفانه در سه دهه گذشته حمل و نقل کشور خصوصا در بنادر و پایانه ها ساختارسازی نشده است و تمهیدات بایسته و شایسته و آنچه حق رانندگان است، انجام نشده و امکاناتی برای رانندگان فراهم نشده است. مسئله ای که نشان می دهد دولت ها نگاه ویژه ای به حوزه حمل و نقل کشور نداشتند. این درحالی است که اگر کشورهای دنیا توسعه و پیشرفت داشتند، حمل و نقل آنها توسعه یافته است اما این اتفاق در ایران رخ نداده است.
رئیس هیئت کانون سراسری انجمن های صنفی رانندگان ناوگان حمل فرآورده های نفتی کشور با بیان اینکه ما کامیون های جدید به کشور وارد کردیم اما هنوز اساس و بستر حمل و نقل کشور سنتی است، گفت: باید از نظر فکری و جایگاه، تشکیلات و تمهیداتی برای حمل و نقل کشور ایجاد شود تا تشکل ها، انجمن ها و کانون ها بسیار قدرتمند باشند و بتوانند به سهولت با مجلس و کمیسیون عمران در ارتباط بوده و مشکلات صنفی را منعکس کنند اما متاسفانه این شرایط وجود ندارد و تا زمانی که این بستر مهیا نشود، وضعیت حمل و نقل کشور همین خواهد بود.
وی با بیان اینکه رانندگان ما سه ماه است که آنجا هستند و اگر ساختاری وجود داشت، ما می توانستیم سریعا پیگیری کنیم و سه ماه طول نمی کشید، گفت: رانندگان کشور ما بدون امکانات رفاهی و بهداشتی و حتی بدون اینکه زبان افغان ها را بدانند، آنجا ماندند. یک روز و دو روز نیست و سه ماه است. آنها 24 ساعته آنجا هستند و تا امروز حدود 2 هزار و 160 ساعت می شود. یعنی یک عمر است که دور از خانواده و کشور در مکانی غریب اسیر هستند. اگر قرار به حل شدن است، چه زمانی قرار است، حل شود؟ اگر قرار به حل شدن بود که 3 ماه طول نمی کشید!
سلامت در ادامه گفت: اگر سه ماه است که حل نشده یا ضعفی در دفتر ترانزیت کشور وجود دارد یا ترک فعل هایی وجود دارد یا در قوانین، آیین نامه ها و ضوابط ایراداتی وجود دارد و یا جایگاه رانندگان دیده نمی شود. کانون سراسری انجمن های صنفی رانندگان ناوگان حمل فرآورده های نفتی کشور، زیرمجموعه شرکت ملی پخش فرآورده های نفتی است و خلاء که وجود دارد این است که همه رانندگان حمل سوخت عضو این کانون نیستند تا بتوانیم به همه خدمات ارائه داده و پاسخگو باشیم. متاسفانه رانندگان مذکور هم زیرمجموعه کانون ما نیستند. بنابراین باید سازوکاری وجود داشته باشد که کل رانندگان کشور به صورت هدفمند و سیستمی زیرمجموعه کانون ها و انجمن ها باشند اما با این حال پیگیر حل مشکل این رانندگان هستیم.
وی در پاسخ به سوال خبرنگار رکنا که اگر پیگیری شده بود که این رانندگان سه ماه آنجا اسیر نبودند! گفت: ما تشکل ها و انجمن های صنفی تنها قدرتی که داریم این است که مشکلات را منعکس کنیم و مشکلات باید به دست حاکمیت که قدرت اجرایی دارد، برطرف شود. گره مشکل این رانندگان به دست سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای کشور باز می شود.
سلامت در پاسخ به خبرنگار رکنا که مسئولان سازمان راهداری و حمل و نقل جاده ای کشور، چگونه با این مشکل شب ها خوابشان می برد؟ و چه دلیلی وجود دارد که رانندگان ما در مقابل طالبان به این اندازه بی دفاع هستند؟ چرا ما هیچ اختیاری نداریم و وزارت خارجه کاری از دستش برنمی آید؟ گفت: راننده و حمل و نقل متولی قدرتمندی در کشور ندارد. همه مشکلات و معضلات در جلسات مطرح و مکاتبات لازم انجام می شود اما باید به مرحله اجرا برسد. ما تشکل ها و انجمن ها قدرت اجرایی نداریم. طبق آخرین خبری که به دست من رسیده است، مشکل این رانندگان حتی به وزارت خارجه هم منعکس شده است.
وی ادامه داد: عمق فاجعه این است که شرکت متولی ارسال گازوئیل از عراق به افغانستان از رانندگان تعهد کتبی گرفته است که کلیه مطالبات قانونی، حق خواب و ... پرداخت شده و رانندگان دیگر حق هیچگونه شکایتی را ندارند. وضعیت رانندگان در این حد اسفبار و شرکت ها به این حد گستاخ شدند. این درحالی است که شرکت ها موظف هستند از زمان بارگیری در مبدا تا رساندن کالا در مقصد، پیگیر کار و مشکلات رانندگان باشند. شرکت ها کمیسیون دریافت می کنند و بارنامه صادر می کنند و باید مسئولیت کار خود را بپذیرند.
* گزارش کامل کامیونداران ایرانی را در لینک زیر بخوانید:
ارسال نظر