دانشجوی نابینای دانشگاه تهران در پیچ و خم مناسب سازی نشدن دانشگاه / بارها گم شدم تا به دانشکده ادبیات برسم!

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، محمد نجف الهی، دانشجوی مترجمی عربی دانشکده ادبیات دانشگاه تهران و نابینای مطلق است. او معتقد است که اگر بخواهد به دانشگاه تهران، از نظر مناسب سازی، نمره ای از یک تا صد بدهد، 35 را انتخاب می کند.

این دانشجوی نابینا ، به بیان مشکلاتی که در این دانشگاه دارد می پردازد و می گوید: فضای دانشگاه سنتی است که حتی بعد از اینکه یک سری تغییرات در ساختمان دانشکده ها ایجاد شد؛ اما باز هم نیازهای افراد دارای معلولیت دیده نشد؛ برای مثال سال گذشته در ورودی های دانشگاه کانکس هایی را طراحی کردند تا دانشجو بعد از اینکه یک مسیر L مانند را رد کرد، از گیتی عبور کند که کارت بزند و وارد دانشگاه شود. نکته اینجاست که حتی در بسیاری از موارد، گیت ها فعال نیستند و صرفا موانعی ایجاد شده اند که سرعت را کم می کند و افراد دارای ویلچر نیز به سختی رد می شوند. 

او می افزاید: من به سبب تجربه متوجه شدم دانشکده حقوق و علوم سیاسی یکی از بهترین دانشکده ها در مناسب سازی و دانشکده فنی، یکی از بدترین ها در این امر است. در دانشکده فنی، برای رسیدن به آسانسور، باید سه پله را پایین برویم و بعد سوار آسانسور شویم.

محمد نجف الهی، در ادامه به ایراداتی که در مناسب سازی دانشکده ادبیات وارد است اشاره می کند و می گوید: این دانشکده هم با اینکه بیشترین دانشجوی دارای معلولیت را دارد، کمترین امکانات را برای دانشجویان در نظر گرفته است. کمترین کاری که می توانند بکنند این است که کلاس هایی که معلولان جسمی و حرکتی دارند را در طبقات همکف و اول برگزار کنند که همین کار ساده هم انجام نمی شود. همچنین در این دانشکده همایش های زیادی برگزار می شود با این وجود اطلاع رسانی ها خیلی دقیق نیست و اگر قرار باشد برنامه ای جلوی در دانشکده برگزار شود از قبل اعلام نمی شود و هیچ علامت هشداری در نظر گرفته نمی شود و ممکن است ما به موانع زیادی بر بخوریم. 

این دانشجو با اشاره به اینکه خطوط راهنما نیز در داخل دانشگاه تهران وجود ندارد و به این سبب پیدا کردن دانشکده ادبیات در روزهای اول برای خودش خیلی سخت بوده و چند باری هم گم شده است می گوید: فرد نابینا صرفا باید لوکیشن ذهنی داشته باشد تا بداند طراحی فضای داخلی به چه صورت است و از چه فضاهایی می تواند تردد کند. جلوی دانشکده ادبیات را 16 آذر ماه سال گذشته کندند و وقتی باران می بارد همه جا گل می شود و وقتی عصا بر زمین می خورد اوضاع خیلی نابسامان می شود. یک همچین ملاحظات ساده ای را می توانستند خیلی سریع مرتفع کنند. 

وی می افزاید: تا به حال نتوانسته ام با مسئولان راجع به این موضوع صحبت کنم؛ ولی به نظر می رسد چنین تصمیم گیری هایی نیاز به ورود معاونت مالی و یا حتی رئیس دانشگاه دارد. در برخی موارد هم حتی اگر مناسب سازی انجام نشود، حضور یک نفر راهنما می تواند موثر و کمک کننده باشد. مثلا نمایشگاه کار که برگزار شد، یک راهنما ویژه افراد دارای معلولیت در مصلی دانشگاه وجود نداشت.