حاصل خصوصی سازی مدارس، افزایش جدا سازی نژادی، قومی، اجتماعی و اقتصادی است

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، ابراهیم سحرخیز ، کارشناس آموزش و پرورش و معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش در گفت و گو با رکنا گفت: با روی کار آمدن دولت سازندگی و افزایش موج تقاضا برای آموزش، همزمان با واگذاری تاسیس مدارس، کاملا انتفاعی آن روز، همراه با زمین مجانی و وام های طولانی مدت و کم بهره به اشخاص حقیقی و حقوقی ذی نفوذ یا سفارش شده، در برنامه تعدیل اقتصادی دولت هاشمی، برای اولین بار، رد پای محکمی مبنی بر برون سپاری مدرسه های دولتی گذاشته شد که تا به امروز، چون داغی بر پیشانی آموزش و پرورش نشسته است که پاک کردن آن، کار آسانی نیست.

وی در ادامه افزود: القاکنندگان دکترین برون سپاری در مراکز راهبردی و حساسی مثل سازمان برنامه و بودجه ، مرکز مطالعات استراتژیک ریاست جمهوری یا حتی شورای عالی آموزش و پرورش، سال‌هاست که در لباس استاد مشاور، عضو یا کارشناس همچنان بر اسب قدرت سوارند و با آمد و شد دولت ها، هربار سعی می کنند با اندک تغییری در واژگان، دوباره همان نسخه تکراری و بازنویسی شده را برای این بیمار صعب العلاج، یعنی آموزش و پرورش دولتی، تجویز کنند.

سحرخیز تاکید کرد: دولت جدید نیز از این تجویز و طبابت تحمیلی بی نصیب نمانده با رونمایی از سند تحول دولت، اتفاقا در بخش انتظارات از آموزش و پرورش با به استخدام گرفتن واژه «مردمی سازی مدارس دولتی »، به دنبال پیچیدن همان نسخه برای برون سپاری مدیریت مدارس به بخش خصوصی است.

وی تاکید کرد: حتی به همین میزان ابهام یا در لفافه گویی بسنده نکرده، تعارفات را کنار گذاشته در دل این سند تازه مجلد شده اما تکراری، به صراحت آمده است: «انتظار می رود آموزش وپرورش، در دو یا سه سال آینده، دست کم ۲۵ درصد از مدارس دولتی را در قالب هیئت امنایی به اشخاص حقیقی یا حقوقی صاحب نام از شهر و محله گرفته تا شهرداری ها واگذاری کند.»

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش افزود: رمز راز آلود ماندن بسیاری از مسائل در آموزش و پرورش ما از جمله بی اعتنایی به مدرسه های دولتی، به حاشیه راندن سند تحول بنیادین یا متهم کردن آن به ده ها ایراد دیگر، معطل گذاشتن یا به تسویف و تاخیر افکندن تولید نقشه راه برای عملیاتی شدن آن، جدی نگرفتن معضل کمبود ۳۰۰ هزار نفری معلم در 10 سال اخیر، بازی با تقدیر و سرنوشت دانشگاه فرهنگیان، بی نتیجه کردن رتبه بندی معلمان در بزنگاه اجرا، تنزیل مرتبت و منزلت وزیر آموزش و پرورش با ورود افراد بی تجربه و گمنام، همه و همه معلول ناشی از همین دکترین نادرست است.

حاصل خصوصی سازی مدارس، افزایش جدا سازی نژادی، قومی، اجتماعی و اقتصادی است

وی تاکید کرد: نویسندگان کتاب «پنجاه افسانه و دروغی که مدرسه های دولتی آمریکا را تهدید می کند» این ادعا که مدرسه های خصوصی از مدرسه های دولتی بهترند را یک افسانه معرفی کرده و حاصل خصوصی سازی مدارس را افزایش جدا سازی نژادی، قومی، اجتماعی و اقتصادی می دانند. همان اتفاقی که شوربختانه در ایران ما افتاده است که رهبر انقلاب امسال در دیدار خود با معلمان برگزیده کشور با هشدار جدی به مسئله کم اعتنایی به مدرسه های دولتی می فرمایند: «بی عدالتی محض است کسی که بنیه مالی ندارد بنیه علمی هم نداشته باشد.»

چرا باید داشتن یک وزیر آموزش و پرورش خوش فکر، شجاع و کاربلد تبدیل به یک حسرت شود؟

سحرخیز با اشاره به اینکه در دوازده سال اخیر، چه بلایی بر سر آموزش وپرورش آورده‌ایم که مدرسه های دولتی به نماد بی عدالتی یا جداسازی طبقاتی تبدیل شده اند؟ گفت: چه بر سر منزلت و پایگاه اجتماعی معلم آورده ایم که در مطالعات اتاق فکر اقتصادی کشورهای OECD،در بین ۷۶ کشور مورد مطالعه، ایران حتی با جا ماندن از کشورهایی مثل ترکیه و ارمنستان، رتبه پایین، پنجاه و یکمی را به خود اختصاص داده است؟ اگر ایران در بلند مدت یا میان مدت دست یابی به رشد اقتصادی بالا بر اثر افزایش تولید ناخالص داخلی خود را یک هدف می داند چرا باید نسبت به آموزش مهارت های حداقلی به دانش آموزان خود در مدارس دولتی این قدر بی تفاوت باشد؟ چرا باید داشتن یک وزیر خوش فکر، شجاع، اندیشه ورز، کاربلد و برخاسته از درون معلمان که تمام قد به احیای دوباره مدرسه های دولتی ایمان داشته باشد تبدیل به یک حسرت یا تابو شده باشد. با احترام به شخصیت فردی و حقیقی تمامی این عزیزان، باید اعتراف کنم تمامی نفراتی که در ده سال اخیر، بر سبیل تصادف ردای وزارت بر دوش آنها افکنده شد در حد و قواره مدیریت برای اداره یک دبیرستان هم نبودند تا چه رسد به راهبری یک وزارتخانه راهبردی و تأثیر گذاری چون آموزش و پرورش!

معاون اسبق وزارت آموزش و پرورش در پایان تاکید کرد: قرار نیست تاوان ناترازی یا فشار بخش هزینه ای در بودجه ، پایین بودن بهره وری در دیگر دستگاه های اجرایی، اثرات جبران ناپذیر شرکت های بزرگ دولتی زیان ده بر اقتصاد کشور ، معوقات ابر بدهکاران به شبکه بانکی یا ده ها معضل ریز و درشت اقتصادی را با فشردن گلوی آموزش وپرورش دولتی جبران کنیم! در خاتمه سخن، دیگر باره از همه دولتمردان، نمایندگان مجلس و تمامی دست اندرکاران تاثیر گذار در قوای مجریه و مقننه که ادعا و آوازه ولایت مداری و ولایت پذیری آنها گوش فکر را کرده است می خواهیم فرمایش های اخیر رهبری را به عنوان یک فصل الخطاب در باب آموزش و پرورش، جدی گرفته به آن جامه عمل بپوشانند زیرا بزرگترین میزان و شاخص برای سنجش عیار پیشرفت و عدالت یک کشور، معلمان و دانش آموزان آن کشورند! آموزش وپرورش دولتی به مثابه سرمایه عظیم انسانی و اجتماعی باید از حاتم بخشی، برون سپاری و خصوصی سازی در دولت ها مصون بماند. به فرموده رهبر انقلاب، تعلیم و تربیت رسمی، تنها در شأن حاکمیت است و این شأن تحت هیچ شرایطی قابل واگذاری نیست.