اشتباه محاسباتی در اخطار به طالبان

به گزارش رکنا به نقل از اکو ایران ، مرز مشترک ایران و افغانستان از «دهانه ذوالفقار» (محل تلاقی مرز ایران، افغانستان و ترکمنستان) آغاز می‌شود و تا کوه «ملک‌سیاه» (نقطه تلاقی مرز ایران، افغانستان و پاکستان) به طول حدود 945 کیلومتر ادامه دارد. رودخانه‌های مرزی مانند «هریرود»، «هیرمند» و «فرآه» و رودهای کوچک‌تری چون «هاروت»، «خاسپوش»، «خاش» و «پودائی» از خاک افغانستان به هامون‌های «پوزک» و «صابری» که در نوار مرزی دو کشور قرار دارند، تخلیه و سبب به وجود آمدن مرز آبی مشترکی بین دو کشور می‌شوند. رودخانه هیرمند منبع اصلی تامین آب دشت سیستان و در حقیقت یک شاهرگ حیاتی برای سیستان و بلوچستان است.

باج‌خواهی افغانستان از ایران؛ آب در برابر نفت؟

اختلاف ایران و افغانستان بر سر آب رودخانه هیرمند تا سال 1351 که معاهده‌ای بین دو کشور منعقد شد، پابرجا بود. معاهده‌ای که طبق آن افغانستان باید سالانه 820 میلیون متر مکعب از حقابه هیرمند را به ایران بدهد.

با این حال، افغانستان طی سال‌های گذشته از پرداخت حق‌‌آبه ایران سر باز زده و با ساخت سد کجکی و بعد از آن ساخت بند کمال‌خان به‌نحوی مسیر رودخانه هیرمند را تغییر داده که حتی در صورت بروز سیلاب نیز آب به جای ایران وارد گودزره شود. اشرف غنی، رئیس‌جمهور وقت افغانستان، در مراسم افتتاح سد کمال‌خان گفته بود: «آب هیرمند قرن‌ها از افغانستان خارج می‌شد، ولی اکنون مدیریت آن به دست افغان‌هاست؛ بنابراین از این پس به ایران آب در مقابل نفت می‌دهیم». اظهارات اشرف غنی که رنگ و بوی باج‌خواهی از ایران داشت، با واکنش مقامات دولت حسن روحانی روبه‌رو شد و محمدجواد ظریف - وزیر وقت امور خارجه - از ارسال دو یادداشت اعتراضی برای کشور افغانستان درخصوص حق‌‌آبه هیرمند خبر داد.

با سقوط کابل و روی کار آمدن طالبان، حاکمان جدید این کشور نیز همان راه گذشتگان را پیش گرفتند و با بهانه‌هایی چون کم‌آبی، حق‌آبه ایران را نداند؛ اما تصاویر هوایی از سد هیرمند از وجود منابع آبی در آن مناطق حکایت می‌کند.

محمد درویش - رئیس کمیته محیط زیست در کرسی سلامت اجتماعی یونسکو - با اشاره به این اقدام طالبان، گریزی به وضعیت تالاب هامون زده و به خبرآنلاین گفته است: «بعد از احداث سد کمال‌خان دیگر حتی در مواقع سیلابی و سال ۱۴۰۲ که برف خوبی هم داشته آب به سمت ایران روانه نمی‌شود اما تصاویر هوایی از سد هیرمند، خبر از پرآبی می‌دهد. از آخرین باری که تالاب هامون آب داشته، تقریبا یک دهه گذشته است. در واقع وضعیت تالاب هامون سه دهه است که بحرانی است.»

از اعتراضات مردم تا اولتیماتوم متقابل دو کشور

عدم پرداخت حق‌‌آبه هیرمند این روزها به‌قدری نگران‌کننده شده که چهارم اردیبهشت، چهارمین حلقه‌‍ انسانی مردم سیستان در اعتراض به عملکرد کمیساریای آب ایران نسبت به پیگیری حق‌‌آبه در مجاور کوه خواجه شکل گرفت. این حلقه را صفی از مردم تشکیل دادند که با نگرانی برای تالاب بین‌المللی هامون از مسئولان مربوطه می‌خواستند مسائل حق‌آبه رودخانه هیرمند را پیگیری کنند. 

ابراهیم رئیسی در حاشیه مراسم آغاز لوله‌‌‌گذاری انتقال آب از دریا به استان‌‌‌های نوار شرقی کشور، به سابقه تاریخی و توافقات و معاهدات ایران و افغانستان درباره حقابه هیرمند اشاره کرد و گفت: «می‌‌‌خواهم به حاکمان افغانستان عرض کنم که این سخن بنده را مطلب عادی تلقی نکنند و بسیار جدی بگیرند. به مسئولان و حاکمان افغانستان اخطار می‌‌‌دهم که حق مردم و منطقه سیستان و بلوچستان را سریعا بدهند.»

اولتیماتوم رئیس دولت سیزدهم به مقامات طالبان با واکنش فوری و توهین‌آمیز آنها مواجه شد. حاکمان جدید افغانستان در بیانیه‌ای خطاب به ایران بیان کردند: «موافقتنامه آب که میان افغانستان و ایران نیم قرن قبل در سال ۱۳۵۱ هجری شمسی به امضا رسیده، تا هنوز پابرجاست و امارت اسلامی متعهد است که به تعهدات انجام‌شده عمل کند‌. از اینکه در سال‌های اخیر در افغانستان و منطقه خشکسالی رخ داده و سطح آب پایین آمده است، به شمول دریای هلمند وجود ندارد بنابراین درخواست ایران برای آب و اظهارات نامناسب در رسانه‌ها زیان‌آور است‌.»

طالبان در بخش دیگری از این بیانیه از مقامات ایرانی خواست تا «ابتدا معلومات خود در مورد آب هلمند را تکمیل و درخواست خود را با الفاظ مناسب مطرح کنند». این بیانیه که با بیانی خارج از عرف دیپلماتیک مطرح شد، اگرچه پاسخ وزیر امور خارجه ایران را در پی داشت، اما نکته قابل توجه این است که هنوز 48 ساعت از اخطار صریح و جدی ابراهیم رئیسی نگذشته بود که مواضع مقامات ایرانی در پاسخ به طالبان تعدیل شد و از موضع نرم‌تری سخن گفتند.

حسین امیرعبداللهیان - وزیر امور خارجه - در توئیتی نوشت: «در ماه‌های اخیر مکرراً از ملا متقی سرپرست وزارت خارجه افغانستان خواستم طبق عهدنامه هیرمند، به تعهدات خودشان عمل کنند و امکان بازدید هیات‌های فنی و سنجش میزان آب را فراهم کنند، که نکردند. سیستان از خشکسالی رنج می‌برد. ملاک بود و نبود آب، بازدید فنی و عینی است، نه صدور بیانیه سیاسی.»