سیاست صنعتی هوشمند برای ایران که قادر است تورم، فساد و اثرات تحریم را کاهش دهد

به گزارش خبرنگار اجتماعی رکنا، انرژی تجدیدپذیر در ایران بخشی از تأمین کننده انرژی در ایران است. ایران با دارا بودن چهارمین ذخایر بزرگ نفت و دومین تأمین کننده گاز طبیعی در جهان، یک غول جهانی هیدروکربنی است.

ایران در حال حاضر در حالی تنها  ۰٫۲ درصد انرژی خود را از منابع تجدیدپذیر تولید می‌کند که منابع انرژی های بادی و خورشیدی ایران بسیار گسترده و غنی است.

جغرافیا و اقلیم ایران برای انواع مختلف فناوری انرژی‌های تجدیدپذیر بسیار مناسب است. استان‌های جنوبی ایران مکانی ایده‌آل برای پروژه‌های خورشیدی هستند، زیرا بر روی کمربند خورشیدی جهان قرار دارند و از تابش خورشیدی بالا (تابش اسمی مستقیم تا ۵٫۵ کیلووات ساعت بر متر مربع در روز) و میانگین ۳۰۰ روز آفتابی در سال برخوردار هستند.

علاوه بر این، ایران همچنین پتانسیل تولید ۱٫۴ گیگاوات نیروی بادی را دارد زیرا در یک منطقه کم فشار که توسط مناطق پرفشار احاطه شده‌است و در کریدور اصلی هوای بادها در تابستان و زمستان قرار دارد.

حرکت به سمت انرژی سبز، فقر امروز را جهان را کاهش می دهد؟

شاید سوال هایی که مطرح باشد این باشد که برای همسو کردن توسعه اقتصادی ایران که در شرایط تحریم و تورم بزرگ قرار دارد با پایداری زیست محیطی چگونه می تواند عمل کرد؟

سوالی بعدی که می تواند مهم هم باشد این است که آیا توسعه صنعتی همچنان راه بهینه برای کاهش فقر است؟

و اما یک سیاست صنعتی هوشمند، مناسب با شرایط آب و هوایی امروز جهان و ایران چگونه  باید باشد؟ و برنامه توسعه اقتصادی برای کشوری همچون ایران که دارای تنوع زیستی است چگونه می تواند باشد تا موجب کاهش تورم و رشد اقتصادی شود؟ در این گزارش سعی شده است که به این سوالات پاسخ داده شود.

مثلث موفقیت در توسعه اقتصادی

توسعه اقتصادی ایران را می توان با اتخاذ شیوه‌های پایدار در صنایعی مانند کشاورزی، انرژی و تولید با پایداری زیست محیطی همسو کرد. این می‌تواند شامل سرمایه گذاری در منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی، بادی و برق آبی، ترویج شیوه های کشاورزی باشد.

بد نیست سیاستمداران بدانند که توسعه صنعتی احتمالا دیگر چندان راه بهینه‌ای برای کاهش فقر در ایران  به ویژه با توجه به چالش های زیست محیطی که کشور با آن مواجه است، قلمداد نمی شود. در عوض، سیاست‌هایی که بر سرمایه‌گذاری در آموزش و مراقبت‌های بهداشتی، ترویج کسب‌وکارهای کوچک و کارآفرینی و گسترش شبکه‌های ایمنی اجتماعی تمرکز دارند بهتر می توانند در کاهش فقر مؤثرتر باشند.

حرکت به سمت انرژی های سبز به جای انرژی های فسیلی می تواند با ایجاد فرصت های شغلی جدید، به ویژه در بخش انرژی‌های تجدیدپذیر، به کاهش فقر در ایران کمک کند. این می تواند منجر به افزایش رشد اقتصادی و ثبات شود که در نهایت می تواند به کاهش فقر کمک کند.

استان‌هایی که منابع خورشیدی و بادی فراوان دارند مانند سیستان و بلوچستان، کرمان، یزد و هرمزگان می‌توانند از سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر بهره ببرند و  بدین ترتیب از فقر اقتصادی و اجتماعی این استان‌ها کاسته شود.

این استان ها می‌توانند مزارع خورشیدی و بادی را توسعه دهند که خود می‌تواند ایجاد کننده شغل برای ساکنان این استان ها باشد.

علاوه بر این، سرمایه‌گذاری در شیوه‌های کشاورزی پایدار در این استان‌ها می‌تواند  منجر به افزایش بهره‌وری و درآمد کشاورزان شود که در نهایت می‌تواند به کاهش فقر کمک کند. به طور کلی، حرکت به سمت انرژی سبز و شیوه های پایدار می‌تواند با ایجاد فرصت‌های شغلی جدید، ارتقای رشد اقتصادی ایجاد کرده و کاهش اتکا به منابع محدود به کاهش فقر در ایران کمک کند.

مشاغلی که انرژی‌های تجدیدپذیر میتوانند برای زنان و جوانان ایران ایجاد کنند

شاید این سوال مطرح باشد که گسترش انرژی های تجدید پذیر ، آنهم در شرایط تحریم و بحران های اقتصادی فعلی که بر کشور حاکم است چه سود اقتصادی برای مردم دارد و اساسا قادر است چه مشاغلی را برای چه رده سنی کشو ایجاد کند؟حرکت در این عرصه چه سودی برای کسب و زندگی زنان دارد ؟ گسترش بستر انرژی‌های تجدید پذیر تا چه میزان می تواند به اشتغال زایی برای جوانان ایران بیانجامد و این جوانان باید چه مهارت‌هایی داشته باشند؟ پاسخ این سوالات را می تواند اینگونه داد:

گسترش انرژی‌های تجدیدپذیر در ایران مثلا می‌تواند در زمینه‌های مختلف از جمله مهندسی، ساخت، نصب، نگهداری و بهره‌برداری از سیستم‌های انرژی‌های تجدیدپذیر شغل ایجاد کند.

این مشاغل می‌توانند برای افراد در گروه های سنی مختلف، از فارغ التحصیلان جوان گرفته تا متخصصان با تجربه مناسب باشند.

از نظر برابری جنسیتی، گسترش انرژی‌های تجدیدپذیر می‌تواند فرصت‌هایی را برای زنان ایرانی فراهم کند تا در بسترهای مختلفی مانند مهندسی، مدیریت پروژه، تحقیق و توسعه و سیاست‌گذاری فعال شوند.

این فضای می‌تواند به ارتقای برابری جنسیتی و توانمندسازی زنان در نیروی کار کمک کند.

گسترش بستر انرژی‌های تجدیدپذیر همچنین می‌تواند به ایجاد شغل برای جوانان ایرانی با مهارت در فناوری، مهندسی و نوآوری کمک کند. برای مثال، توسعه فناوری‌های جدید برای ذخیره‌سازی انرژی، شبکه‌های هوشمند و بهره‌وری انرژی می‌تواند فرصت‌های شغلی را برای متخصصان جوان با مهارت در این زمینه‌ها ایجاد کند.

علاوه بر این، رشد بخش انرژی های تجدیدپذیر می تواند منجر به ایجاد کسب و کارها و استارت‌آپ‌های جدید شود که می‌تواند فرصت هایی را برای کارآفرینان جوان فراهم کند.

سیاست صنعتی هوشمند برای ایران

یک سیاست صنعتی هوشمند برای ایران باید شرایط آب و هوایی و منابع طبیعی کشور را در نظر بگیرد. به عنوان مثال، این سیاست می‌تواند بر صنایعی در حال توسعه متمرکز باشد که از منابع خورشیدی و بادی فراوان ایران استفاده می‌کنند یا شیوه‌های کشاورزی پایدار را که با اقلیم خشک کشور سازگار است، ترویج دهد.

حال این سوال پیش می آید که چرا دولتمردان کشورهایی که اقتصادی متکی به منابع نفتی و انرژی های فسیلی دارند با اینکه بستر اقتصاد سبز در کشورشان وجود دارند این انرژی را جدی نگرفته و به سوی این انرژی و اقتصاد در این شاخه حرکت نمی کنند؟ پاسخ به این سوال را می توان در پنج بخش مطرح کرد.

دلایل متعددی وجود دارد که دولتمردان کشورهای دارای اقتصاد مبتنی بر منابع نفتی و انرژی های فسیلی ممکن است انرژی های تجدیدپذیر را جدی نگیرند یا به سرعت به سمت آن حرکت نکنند:

1. وابستگی اقتصادی: بسیاری از این کشورها اقتصاد خود را حول محور صادرات نفت و گاز ساخته اند و گذار به انرژی های تجدیدپذیر ممکن است اثرات اقتصادی قابل توجهی از جمله از دست دادن شغل و کاهش درآمد داشته باشد.

2. فشار سیاسی: صنعت نفت و گاز اغلب دارای نفوذ سیاسی قابل توجهی است و سیاستمداران ممکن است در انجام اقداماتی که می تواند به این صنعت یا پایگاه حمایت سیاسی آنها آسیب برساند، مردد باشند.

3. فقدان زیرساخت: انتقال به انرژی های تجدیدپذیر مستلزم سرمایه گذاری های زیرساختی قابل توجهی مانند ساخت نیروگاه های جدید و ارتقاء سیستم های انتقال است. بسیاری از کشورها ممکن است زیرساخت های لازم برای حمایت از انتقال سریع را نداشته باشند.

4. فناوری محدود: فناوری های انرژی های تجدیدپذیر هنوز در حال توسعه هستند و برخی از کشورها ممکن است تخصص یا منابع لازم را برای توسعه و اجرای این فناوری ها در مقیاس نداشته باشند.

5. تفکر کوتاه مدت: بسیاری از سیاستمداران بر اهداف کوتاه مدت تمرکز می کنند و ممکن است سرمایه گذاری های بلندمدت در انرژی های تجدیدپذیر را در اولویت قرار ندهند، که ممکن است سال ها یا حتی دهه ها طول بکشد تا نتیجه دهد.

کاهش تورم و رشد اقتصاد ایران با بهره گیری از تنوع زیستی و محیطی

راه های مختلفی وجود دارد که مدیریت اقتصادی ایران می‌تواند از تنوع زیستی و زیست محیطی برای ارتقای رشد اقتصادی و کاهش تورم استفاده کند:

1. کشاورزی: ایران دارای طیف متنوعی از محصولات کشاورزی از جمله میوه، سبزیجات، آجیل و غلات است. ترویج شیوه های کشاورزی پایدار و سرمایه گذاری در نوسازی این بخش می‌تواند بهره‌وری را افزایش، واردات را کاهش داده و شغل ایجاد کند.

2. گردشگری: ایران دارای میراث فرهنگی غنی و زیبایی طبیعی از جمله کوه ها، بیابان ها و سواحل است. توسعه زیرساخت‌های گردشگری پایدار و ترویج گردشگری می‌تواند باعث درآمدزایی و ایجاد اشتغال شود.

3. انرژی های تجدیدپذیر: ایران پتانسیل قابل توجهی برای انرژی‌های تجدیدپذیر از جمله انرژی خورشیدی، بادی و آبی دارد. سرمایه گذاری در زیرساخت‌های انرژی‌های تجدیدپذیر می‌تواند وابستگی به سوخت‌های فسیلی را کاهش دهد و شغل ایجاد کند.

4. حفاظت از تنوع زیستی: ایران دارای تنوع زیستی غنی از جمله بسیاری از گونه‌های بومی است. حفاظت از این تنوع زیستی می‌تواند مزایای اقتصادی مانند اکوتوریسم و اکتشاف زیستی برای داروهای جدید و سایر محصولات داشته باشد.

مدیریت اقتصادی ایران با رویکرد آینده‌نگر به اقتصاد و سرمایه‌گذاری در این بخش‌ها می‌تواند موجب رشد پایدار و کاهش تورم شود. با این حال، این امر مستلزم برنامه‌ریزی و سرمایه‌گذاری بلندمدت، همچنین رسیدگی به سایر چالش‌های اقتصادی مانند فساد و تحریم است. به حتم هر فرد آگاه به امور اقتصاد و سیاست می داند که تحریم و وضعیت فعلی اقتصادی کشور، مانع هر گونه توسعه و پیشرفت کشور است. مانع آرامش در بازار داخلی و ایجاد بسترهای تجارت جهانی است و ادامه این شرایط عقب‌ماندگی خطرناک و ویرانی ایرانی هم در فضای انسانی و اخلاقی و هم در فضای محیط زیست است. در عصر حاضر، هر مسیر اشتباهی باید سریع اصلاح شود وگرنه با سرعت چشمگیری به نابودی اقتصادی و سیاسی هر کشور منجر می‌شود.

خبرنگار : آزاده مختاری